Van Dij(c)k tot Dam 4 – D-Day in Rotterdam

Frederik Van Dijck schreef voor 3athlon.be al een aantal zeer smakelijke columns over zijn voorbereiding richting het WK in Rotterdam. Zondag was het zo ver en mocht hij de woorden in daden omzetten. En hier zijn dan nog de woorden van de daden: “Zoals het op een echte D-day hoort, begint de dag ontiegelijk vroeg. Niet om 6u, zoals eerder gepland, wel om 5u15. Om dan bepakt en bezakt als een volleerde muilezel in de donkere nacht door Rotterdam te trekken. Te voet naar de tweede wisselzone om loopschoenen af te zetten: 15 minuten wandelen. Onderweg duiken links en rechts op de straten nog andere triatleten op als ware het een heimelijke samenzwering. En in zekere zin is dat ook wel zo. Samen gaan we de stad bezetten, of toch proberen zo lang als mogelijk lam te leggen.”

“Ziezo, ik heb mijn schoentjes gezet. Sorry Sinterklaas, ik heb er geen wortel in gelegd, wel een gel met frambozensmaak. Mijn briefje aan de Sint zit er wel bij: graag mooi weer vandaag. Ook al heet uw paard Slechtweervandaag. Groetjes, je kapoentje, Fré. Op pad naar de eerste wisselzone: 25 minuten wandelen. In colonne marcheren we met ons legertje triatleten over de brug. Iedereen weet dat bruggen cruciale punten zijn in een  bezetting. Probleem! Rood licht: de brug moet open. Verdorie, de stad heeft ons door. Het heeft iets feeëriek doch surreëel: met 200 atleten, in de gitzwarte nacht, onder de knap verlichte Erasmusbrug bij het schijnsel van de maan staan kijken op een brug die tergend traag opengaat om een boot door te laten.

Een gezellig pakketje ledematen bij elkaar

Naast mij is de Amerikaanse atlete op van de zenuwen. Zij panikeert wat, maar samen proberen we ze te kalmeren. De brug is dicht, maar de lichten blijven op rood staan. Zou ze nog eens moeten opengaan? Minuten duren plots uren. Iedereen kijkt naar zijn dure sporthorloge. Nog tijd genoeg voorlopig. Opluchting! De barelen gaan open en als een startschot avant la lettre stuift iedereen ervandoor. Voor 7u moet de wisselzone van het zwemmen verlaten zijn: in sneltempo bandjes oppompen, schoentjes zetten (nogmaals Sinterklaas: goed weer), en dan kan het lange wachten beginnen om te starten om 8u24.

Omdat het parcours niet vrijgegeven werd zijn alle starturen met een kwartier verlaat. Nog meer tijd dus om rustig de wetsuit aan te doen, en naar de start te begeven. Een gekke man jut ons vak op tot we er helemaal voor klaar zijn. Iedereen op het ponton, voetjes in het water, hand aan de kant en start! Mijn plan was om vooral niet te hard te zwemmen en ik kies een degelijk tempo. Al snel is het gat op de snelle zwemmers redelijk groot en ik begin te twijfelen: er is toch nog volk achter mij? Gelukkig wel, en aan de eerste boei krijgen we een gezellig pakketje ledematen bij elkaar. Om wat meters te winnen in het ietwat koude water moeten we een kleine knik terug maken, om dan onze weg te vervolgen. Na 25 minuten zwemmen houd ik het voor bekeken en hijs mezelf aan de kant. Of beter gezegd: trek ik bijna de vriendelijke jongeman mee het water in. Gelukkig blijven we beiden recht. Snel de kilometer afhaspelen naar de wissel en fiets op.

Halvelings gerecupereerd

Dank u wel Sinterklaas, de banen liggen kurkdroog. Knallen dus! En voor elke brug, hoek en bocht wat inhouden, om daarna de benen pijn te doen. Vooral de lange brug op het terugkeerpunt laat zich danig voelen. Ik neem de tijd om wat rond te kijken en wat sightseeing te doen. Voor ik het weet verrast de eindstreep van het fietsen me. Met een acrobatische truc stap ik uit mijn schoenen af aan de andere kant van mijn fiets, zonder te vallen gelukkig. Snel van schoenen wisselen en dan op naar het park!

Ondanks het vroege uur staan er best veel supporters, die vooral aan de rand van het park staan. Het gevoel tijdens het lopen zit goed, het tempo ook, en ik steek wel wat collega’s voorbij. Dankzij de vele bevoorradingsposten heb ik geen tijd om honger of dorst te lijden. Bij de start van de tweede loopronde voel ik mijn pijnlijke benen wat opspelen. Je voelt dat er een spierkramp komt, het is zaak nét niet te snel te lopen om die te vermijden. Maar op 1,5 km van de finish schiet zij dan toch door. De tol van weinig tempotraining en weinig training tout court. Dertig seconden sta ik wat te stretchen en dan ben ik er weer klaar voor. Halvelings gerecupereerd spurt ik naar de finish en klok mijn 10 km af op 40:25.

Country-swapping

De hele wedstrijd goed gedoseerd, prachtig weer, flink genoten, overal op tijd, toffe sfeer onder de deelnemers. Alle nationaliteiten door elkaar maakten van het WK een echt triatlonfeest. ’s Avonds op de afterparty was het bisnummer van het triatlonfeest. Een party die voor mij gerust langer had mogen duren. Een kleine tip: neem volgende keer een hoop nationale truitjes mee want er wordt nog duchtig truitjes gewisseld op de afterparty. Na een hoop onnozel gedoe op het podium gaan in andere kleren en de vlag ondersteboven houden sluiten we de party af.

Bedankt aan iedereen om te zorgen dat ik kan doen wat ik graag doe. In het bijzonder alle atleten en supporters van het Belgium3Team, 3athlon.be, ATRIAC triatlonclub, de VTDL en BTDF, de elite atleten, vrienden voor de steun en interesse en iedereen die ik vergeten ben.”

Wij willen vooral Frederik bedanken voor zijn leuke colums en voor de enorme bijdrage aan de sfeer binnen en rond het Belgium3Team en het Belgium House in de Ballentent in Rotterdam. En vooral ook een dikke proficiat, want naast het entertainment, was ook het sportieve luik van zijn WK een voltreffer! En dat party’en kan je op 14 oktober in Leuven doen tijdens de Sportoase Hawaii Night… 😉