Subscribe Now
Trending News
By using our website, you agree to the use of our cookies.
Sofie Goos: “Besef van mijn laatste volledige, maakte het toch emotioneel”
Sofie Goos geniet van de omgeving in Calpe (foto: Mario Vanacker)
Nieuws

Sofie Goos: “Besef van mijn laatste volledige, maakte het toch emotioneel”

Sofie Goos geniet van de omgeving in Calpe (foto: Mario Vanacker)
Sofie Goos geniet van de omgeving in Calpe (foto: Mario Vanacker)

Zaterdag start Sofie Goos in de halve triatlon van Knokke-Heist. Voor de organisatie van de Zwintriatlon wordt het de eerste lange afstands triatlon. Voor La Goos wordt het de laatste ooit in België. “Ik heb niet de intentie om ooit nog als age grouper aan triatlon te doen. Al hebben Fre, Rutger, Tine en ik ooit beloofd om over 15 jaar nog eens een volledige te doen… :-)” Een uitgebreid interview met Sofie een dag voor haar Belgische afscheidswedstrijd, over volleybal, triatlon hoogtepunten, dierbare vriendschappen, mensen een fijn feestje bezorgen, een eigen fietsenwinkel en wie weet een nieuwe carriere in badminton…

3athlon.be: Was Kopenhagen nu echt je allerlaatste Ironman? En hoe voelde dat aan de finish? Heb je het je uberhaupt gerealiseerd voor, tijdens of na de wedstrijd dat het de laatste was?

Sofie Goos: Nu kan ik met zekerheid zeggen dat Kopenhagen mijn laatste volledige triatlon was.  Vooraf had ik nog het plan in mijn hoofd om 70.3 Cozumel te combineren met Ironman Louisville en zo mijn seizoen en carriere af te sluiten. Maar tijdens de race heb ik beslist om nooit nog een Ironman te doen. Zo’n beslissingen neem je als je slechte benen hebt… En dus heb ik me ter plekke wel gerealiseerd dat ik mijn laatste volledige triatlon aan het afwerken was. Dat besef hakte er wel even in op de rode loper, waardoor het toch een emotioneel moment was.

Ik werkte nog voltijds als leerkracht en had nooit de intentie om die Ironman Florida te winnen. Nadien belde Bart Verhaeghe…

Wordt de halve van Knokke-Heist je definitieve afscheid? Heb je al een idee hoe dat gaat zijn?

Ik ga Knokke aanvatten als mijn definitieve race. Misschien dat ik in september of oktober nog 1 of 2 halve triatlons zal afwerken, maar dat beslis ik pas na Knokke. 70.3 Cascais is een optie omdat Michael Schouwaerts van Sportoase hier ook zal deelnemen.  Het is altijd bijzonder als je samen met een sponsor een race kan beleven. De 70.3 Peguera in Mallorca op 20 oktober is ook nog een mogelijkheid. Tot nu toe is het een beetje een slotseizoen in mineur door een voetblessure die ik half april heb opgelopen. Dus ik ben er erg op gebrand om dit tijdens de tweede helft van het seizoen recht te trekken.

Wat vind je eigenlijk zelf van je triatloncarriere? Wat was je absolute hoogtepunt volgens jou?

Mijn triatlonperiode begon in 2005. In 2010 kreeg ik onder impuls van Bart Verhaeghe de kans om als prof door het leven te gaan. Dit kwam als een geschenk uit de hemel vallen toen Bart me zelf opbelde net na mijn eerste overwinning op Ironman Florida eind 2009. Waarbij we ineens bij 1 van mijn hoogtepunten in mijn carriere beland zijn. Ik werkte immers nog voltijds als leerkracht bij blinde en slechtziende volwassenen en mijn intentie was helemaal niet om met de overwinning te gaan lopen.  Inderdaad, zo ging het er die eerste jaren bij mij aan toe: zoveel mooie dingen overkwamen me en het ging allemaal nogal snel… 

Ongelooflijk veel plezier beleefd aan de honderden uren samen met mijn vriendinnen op het volleybalveld

Heerlijke jaren waren het daarna met het Uplace team waarvan ik vooral de eerste jaren enorm koester. We waren een heel fijn en gezellig Belgisch team en vormden door onze wekelijkse trainingen samen  een (h)echt team.

Heb ik alles uit mijn carriere gehaald? Zoveel als mogelijk zonder andere belangrijke dingen in het leven uit het oog te verliezen denk ik. Ik ben triatlete, maar heb het ook steeds belangrijk gevonden om ook een fijne vrouw, dochter, zus, kleindochter, vriendin, plusmama, … te zijn. En hier heb ik ook met veel liefde en plezier nogal veel tijd en energie in gestoken.

Je bent eigenlijk vrij laat begonnen met de sport, nooit spijt gehad dat je niet vroeger gestart bent met triatlon?

Ik ben op mijn 25 begonnen met triatlon. Dat is laat, misschien inderdaad te laat. Zeker wat het zwemmen betreft. Technisch gezien is het heel moeilijk om die zwemachterstand weg te werken en dat is me dan ook niet helemaal gelukt met zwemtijden rond de 55 minuten op de 3,8km. Maar ik ben tevreden over hoe de dingen gelopen zijn. Ik heb als kind en tiener immers ongelooflijk veel plezier beleefd aan de honderden uren samen met mijn vriendinnen op een volleybalveld. Dat had ik ook voor geen geld van de wereld willen missen.  Op mijn twintigste speelde ik in tweede klasse, wat gezien mijn lengte en belabberde techniek al een prestatie op zich is. Toen had ik mijn limiet bereikt en hield ik het voor bekeken.

Sofie Goos Michael Schouwaerts Marbella

De jaren daarna lag de wereld helemaal voor me open. Ik heb een tijdje als vrijwilliger in Afrika gewoond, ik stond in de horeca, leerde veel mensen kennen en proefde van de fijne dingen in het leven. Elke fase in mijn leven is zo verschillend maar zo leerrijk.  Dus het is helemaal goed zoals het gelopen is.

Roth is niet de enige race die ontbreekt op mijn cv… Ik had graag nog eens een race gedaan in Canada of in Thailand, maar dan voor het lekkere eten… 🙂

En heb je geen spijt dat je bijvoorbeeld bepaalde wedstrijden gemist hebt? Want wat met Roth? Die had je toch graag nog gedaan?

Er zijn zoveel mooie races in het circuit dat het soms moeilijk kiezen is. Ik persoonlijk race heel graag in Scandinavie en Duitsland. En Roth stond zeker op het verlanglijstje de voorbije jaren. Wanneer je op puntenjacht bent voor Hawaii, past Roth niet in je wedstrijdkalender dus heb ik het altijd uitgesteld. Jammer maar helaas is het er ook dit jaar niet meer van gekomen omwille van mijn voetblessure.

Maar dit is lang niet de enige race die ontbreekt op mijn cv. Ik had ook graag eens een race gedaan in het prachtige Canada of in Thailand. Al beken ik graag dat dit enkel voor het heerlijke eten is (lacht). Ook Australie spreekt tot ieders verbeelding denk ik. Ik heb hier echter nooit voor gekozen omdat mijn ervaring me heeft geleerd dat je heus niet ver weg moet gaan om mooie en goed georganiseerde races te vinden.

Over jaar of 15 met Rutger, Fre enTine nog eens een volledige… En Zdenek Stybar heeft beloofd ooit een Ironman samen met mij te doen… Het zal waarschijnlijk bij wilde plannen blijven…

Bestaat er de kans dat je ooit alsnog Roth gaat doen, voor de fun, als age grouper?

Ik ben verschillende jaren op hoogtestage geweest in Font Romeu met Rutger Beke, Fre Van Lierde en Tine Deckers.  Wij hebben eens afgesproken dat we nog eens een volledige triatlon gaan doen samen binnen een jaar of 15 wanneer we allemaal wat aan het uitzakken zijn in de hoop alles weer wat strakker te maken (lacht).

Jef en Sofie Goos Venice

Zdenek Stybar heeft me eens verteld dat hij ooit ook eens een Ironman wil doen, dus hebben we afgesproken om dit samen te doen dan. Dit zijn uiteraard allemaal goede voornemens of wilde plannen en daar zal het waarschijnlijk ook bij blijven. Want ik heb eigenlijk niet de intentie om in de toekomst als agegrouper aan triatlon te doen.

Hoewel dit altijd gevaarlijk is om uit te spreken. Het is altijd zo knullig wanneer een sporter zegt dat hij of zij stopt en dan toch weer op een race verschijnt. Maar wie weet maak ik volgend jaar zelf wel deel uit van een ploeg in een relay ofzo…

Op een of andere manier zijn we in de triatlonsport toch allemaal gelijkgestemden… met allemaal eventueel een hoekske af?

Wat ga je overigens het hardst missen in de triatlonsport?

Er zijn heel veel leuke dingen aan het beoefenen van triatlon. Het allerleukste vind ik het gevoel dat je in bloedvorm bent! Wanneer je je zo sterk voelt dat alle trainingen moeiteloos lijken te gaan en al helemaal wanneer je dit gevoel tijdens een race hebt. Maar de races waarbij alle puzzelstukjes in mekaar vallen en je je onoverwinnelijk voelt, zijn zeldzaam, maar onbeschrijflijk fijn. De jacht naar deze momenten zijn uiteindelijk al het harde labeur waard!

Sofie Goos Brasschaat 2011

Verder is het leven als profsporter heel erg fijn. Vooral omdat je je eigen baas bent. Je kiest zelf wanneer je welke training afwerkt en je kan je dagen plannen zoals je wil. Je komt ook heel fijne mensen tegen in het circuit. Op 1 of andere manier zijn we allemaal toch een beetje gelijkgestemden… met allemaal eventueel een hoekske af?

Op elke wedstrijd zijn er wel enkele vrouwen waarvan ik blij ben hen nog eens te zien.  Het is ook zo’n kleine wereld waarbij je vaak dezelfde gezichten ziet verschijnen. Ik houd dierbare vriendschappen over aan mijn triatlonperiode, zowel in eigen land als in Engeland of Australie.

Mijn ervaring doorgeven als trainer, presentaties geven, mensen een fijn feest bezorgen… Ik heb heel veel plannen…

En wat ga je nu eigenlijk doen in het dagelijkse leven?

Ik heb heel veel plannen, wat het allemaal wel spannend maakt! Ik wil me eerst nog concentreren op de komende race(s) en daarna eens rustig bekijken welke dingen er mijn pad kruisen en welke mogelijkheden zich aanbieden.

Ik overweeg om de cursus trainer B te volgen om zo enkele atleten te begeleiden waarbij ik mijn ervaring kan doorgeven. Presentaties geven in bedrijven is een optie. Een vriendin van me organiseert allerhande feesten met ‘Faites la fete’. Wanneer ik kan, help ik haar nu al een handje.  Maar dat zou ik graag veel frequenter willen doen want mensen een fijn feest bezorgen met lekker eten is iets wat ik echt wel heel graag doe.

Sofie Goos got the time

Er is voorlopig al 1 zekerheid en dat is het opstarten van onze nieuwe fietsenwinkel Amici Di Bici in de Riemstraat in Antwerpen. Doorheen de jaren hebben ik en mijn man Jef heel wat ervaring opgedaan wat fietsmateriaal betreft. We zijn in zee gegaan met merken waar wij 100 procent achter staan zoals Wilier, Enervit, Lake, 100procent, SWS-wheels,… En we zullen ook als enige in het Antwerpse de volledige collectie van Castelli fietskledij verkopen. Buiten het winkelgedeelte doen we ook bikefits en we hebben ook 15 Wilierfietsen op een Wahoo gestald waarop indoor trainingssessies zullen doorgaan.

Als kind vond ik niets leuker dan spreken in een microfoon, maar ik krijg er bij jou toch geen speld tussen…

Ben je wel van plan om te blijven sporten?

Sport is altijd de rode draad in mijn leven geweest, dus ik zal altijd blijven sporten.Vanuit de winkel zullen we elke zondag vertrekken voor een fietsritje dus hier zal ik regelmatig mee meerijden. Al zal ik me tijdens het vrij rijden niet meer mengen met de testosteronbommen (lacht).

Wat ik zeker wil blijven doen, is lopen. Dat is altijd mijn favoriete onderdeel geweest en dat vraagt ook het minste tijd. Ik heb me onlangs een paar trailschoenen aangeschaft bij Runners’ Lab. Tot nu toe heb ik dat nooit echt gedaan uit vrees voor blessures, maar trails lijken me wel heel uitdagend!

Sofie Goos (56)

Al zeg ik ook al jaren dat ik na mijn triathloncarriere ga badmintonnen. Dat is ook nog een kanshebber: keihard tegen een shuttle slaan die dan toch niet buiten vliegt.  Daar kan je toch enige agressie in kwijt (lacht).

Laatste vraag: Mogen we je af en toe eens uitnodigen als mede-speaker aan de micro?

Als kind vond ik niets leuker dan spreken in een microfoon! Dus je mag me zeker eens meenemen!  Al vrees ik dat ik jouw ‘fichebakske’ met info over de atleten eerst wel eens moet bestuderen dan.  Al is dat misschien niet nodig, ik krijg er toch geen speld tussen bij jou! (lacht).

 

Alleszins van ons uit, alvast een dikke merci voor een mooie triatloncarriere, op elk vlak. We zullen Sofie Goos missen! Als je Sofie’s laatste wedstrijd niet wil missen, dan ben je van harte welkom om voor La Goos te komen supporteren in de halve triatlon van Knokke-Heist. De start is zaterdag om 10 uur in de Damse Vaart in Sluis.