Ironman Zürich (Christian Meuser)

Beste supporters,
6 weken na de IM in Lanzarote had ik ook voor Zürich ingeschreven. De voorbereiding verliep zoals de planning het voorschreef … behalve dan de laatste dagen omwille van een weerspanninge werkplanning. Vrijdag 30 juni 18u vertrek via Metz om zaterdag in de late namiddag in Zürich te arriveren; voor een gesloten hotel weliswaar. Maar alles komt in orde en paniek staat niet in ons woordenboek. De fiets in het park geplaatst en nog van een goeie pastamaaltijd genoten vooraleer we onder de lakens kruipen.

"Stressy Twisted Evil"; nee, eigenlijk niet. De kwalificatie is reeds binnen en we focussen ons op een goeie en leuke wedstrijd.

Zondagmorgen om 7u duiken we in het water. 1800 atleten, een vlakke Zürich See en een staalblauwe hemel.
Amaii, da’s veel volk en ik krijg er echt voor ’t eerst claustrofobie en ademhalingsproblemen tijdens de eerste 500m. Gelukkig maar wordt het beter naargelang we bezig zijn en na 1K kan ik mijn eigen tempo zwemmen; allé as ge da zwemmen kunt noemen Embarassed.
Op de fiets ben ik al snel in het goeie ritme. 3 toeren van 60K. Mijn inhaalrace kan beginnen. 3 grote hindernissen in elke ronde.
Ik fiets letterlijk van peleton naar peleton. Sorry voor de uitdrukking maar onder druk van commerciële objectieven laat men 1800 man gezamelijk starten. Voeg daar nog een belachlijke arbitrage bij, en veel te weinig controle, dan weet je het wel. Mensen toch, wat is Lanzarote een eerlijke wedstrijd!!
Maar de moral zit goe en we trappen maar.
Na 5u16 bereik ik de wisselzone. Plaats 1000 enste uit het water; ik moet zowat 600 à 700 man zijn voorbijgestoken.

Het is inmiddels zeer warm wanneer we om 20 voor 2 de marathon starten. 4 ronden langs parkwegels en asfaltstukken onder een stralende zon en drukkende hitte. De bevoorrading is goe en zoals altijd mijn petje af en dank voor al die vrijwilligers!!!
Ik kom onze WimDK tegen. Hij ziet er nog heel fris uit en ‘k heb volle vertrouwen dat hij de finish haalt.
In ronde 3 krijg ik het heel moeilijk en moeten we neig op de tanden bijten. Alles is verzuurd en de vooral mijn rechtervoet schiet net niet in de kramp en doet verschrikkelijk pijn. Ik zie mijn dorpsgenoot Luc die ook afziet. Mannen toch, wa is da voor n’een stiel Smile
In ronde 4 is de finish nabij en hoop ik nog net binnen de 10u te finishen.

Opdracht voldaan. 9:58:38 en de marathon in 3:19:03
150ste algemeen en 2de in mijn age-group is SUPER Very Happy
En Luc Smet is er ook weer bij met zijn 12de plaats!
en Wim De Keulenaer haalt de finish in een verdienstelijke 10:35 voor een eerste lange!
En nu de riem deraf en een maandje relatieve rust.