Interview en beelden Jim Beuselinck

Jim, ben je al een beetje gerecupereerd?
Van de wedstrijd wel. Van de jetlag nog niet helemaal. Op de wedstrijd ben je perfect voorbereid, daar heb je voor getrained. Die jetlag blijft duidelijk langer in de kleren hangen.

 

Hoe is je wedstrijd verlopen?
Ik kwam na precies 1u00 uit het water. Ik keek op mijn horloge en dacht direct "heb ik zo slecht gezwommen?". Mijn hele seizoen ging het zwemmen vrij goed. Ik had 55-56 minuten voorop gesteld. Ik had geen goed gevoel, ik had geen flauw idee waar ik ergens zat in de wedstrijd

In het begin op de fiets had ik dat zelfde slecht gevoel. In de plaatselijke ronde schudde ik het hoofd naarde supporters. Het draaide niet zo vlot. Waarschijnlijk zat het mentaal niet zo goed. Ik haalde wel wat atleten in, maar werd ook nog voorbij gereden. Ik heb me even kwaad gemaakt tegen mezelf en na 55km kwam ik er eindelijk door. Ik kon eindelijk de kracht op mijn pedalen zetten en die grote plateau stevig ronddraaien. Ik begon het systeem pac-man toe te passen en één voor één haalde ik weer wat volk in. De fietsproef is eigenlijk een lange op-en-af naar Hawi. Ik kon dus mannen als een Bert Jammaer (die 15' vroeger gestart waren) zien terug komen, en me daar wat op richten. Ik zat een 25 minuten (dus 10 min effectief) achter op Bert. De 2e helft heb ik fantastisch hard gereden. Ik kwam ongeveer gelijk met de Duitser Maximillian Longree (de eerste age-grouper) de wissel binnen.
Mijn wissel was sneller dan die van de Duitser. Ik ben relatief rustig beginnen lopen. Het zwaarste moest immers nog komen. Maar ik kreeg geen klop. Het ging héél goed. Aan Palani Road, rond 10 mijl, kwam Longree me voorbij. Hij ging razend snel. Ik dacht dat hij wel een klop ging krijgen, maar dat gebeurde dus blijkbaar niet. Ik heb hem niet meer gezien. Ondertussen was ik wel nog allemaal profs aan het inhalen.
Met een marathontijd van 2u55'14" kwam ik dus als 1e in mijn catagorie M35-39 en 2e agegrouper overall over de finish. Een geweldig gevoel toch weer.

 

Je had gezegd dat je ging stoppen. Ga je nu effectief stoppen?
Ik zit nu natuurlijk nog een beetje in die euforie, dus ik ga het even laten bezinken. Ik ga zeker blijven sporten. Het is niet dat ik "opgebrand" ben. Maar ik ben 39 jaar, ik heb een zoontje van 6 maand. Mijn vrouw is zelfstandige, ik kan ze niet voor alles alleen laten opdraaien. Ik ga dus wel wat meer tijd met mijn gezin spenderen.

 

We wensen je nog heel veel geluk, en bedankt voor de mooie sportmomenten ! 

 

(Beelden Kristel De Wilde)