Subscribe Now
Trending News
By using our website, you agree to the use of our cookies.
Uncategorized

Rob Woestenborghs : vice Europees kampioen duathlon

Gisteren was er het EK te Edinburgh (Schotland). Mede door de slechte weersomstandigheden werd het een ware slijtageslag. Tijdens de eerste run voelde ik mij goed en nam regelmatig het initiatief. Toch was er ontketende Silva (POR) die een voorsprong wist uit te bouwen van 35 seconden. Met een groep van zo’n 10 atleten, waaronder de meeste favorieten, liep ik de wissel binnen.

Eenmaal op de fiets werd er een stevig tempo ontwikkeld tot aan de eerste helling. Hier was het Benny Vansteelant die direct alle registers opentrok en samen met Valenti (FRA) en Barruncho (POR) het hazenpad koos. Picco (ITA) moest een gaatje laten vallen en het was zeker niet aan mij (of de Fransen) om dit dichten. Aanvankelijk probeerden de Britten Lowe en Stone, zonder succes, het intussen samengesmolten viertal nog terug te pakken. Nadien viel het stil in onze groep en kwam er meer volk terug uit de achtergrond. Bovenop de tweede klim heb ik getracht de sprong alleen te maken maar Picco en Galliner (FRA) dwarsboomde de plannen. Ondertussen losten ze vooraan één voor één het wiel van Benny waardoor hij al vroeg in de wedstrijd gewonnen spel leek te hebben. Door de erbarmelijke weersomstandigheden verstijfde ik van de koude en maakte hierdoor een slipper tijdens de afdaling. Gelukkig kon ik rechtblijven en de groep terug bijbenen. Met deze slipper was het vertrouwen helemaal weg en zat ik als een bange wezel op mijn fiets. Ook mijn aanvalslust was zoek, gewoon volgen en proberen te overleven werd het doel. Door de koude vertikte ik het om te drinken waardoor ik al half wedstrijd regelmatig last kreeg van krampen thv kuiten en hamstrings. In de voorlaatste ronde kwamen ook de andere drie Belgen (J.Vansteelant, Coddens en Aernouts) aansluiten. Op de laatste klim van de dag konden Joerie Vansteelant, Bart Aernouts en ik nog wegrijden en met enkele seconden voorsprong de wissel binnenrijden. Seconden die later doorslaggevend bleken te zijn. Hiervoor mijn dank aan de mannen!

Tijdens de 2de run trachtte ik vlot te starten maar voelde de krampen snel en hevig terug opkomen. Gezien mijn tweede positie moest ik wel verder en zo werden de laatste 5km zeer pijnlijk. Zoals voorspeld werd er door niemand nog snel gelopen. Enkel de Brit Lowe, opgejaagd door het thuispubliek, kwam nog sterk opdagen. Intussen verloor ook Benny vooraan zienderogen terrein maar net als ik hield hij stand tot op de meet. Zeer tevreden “strompelde” ik als 2de binnen na Benny Vansteelant en voor Tom Lowe.  

In dezelfde wedstrijd werd Bart Aernouts knap Europees Kampioen bij de beloften!!!