Over de meet (Thierry Begeyn)

Moe, maar voldaan, nog even voor het slapengaan (de dag duurt inmiddels 21 uren) een kort verslag over de wedstrijd.
 
Het zwemmen was in feite één grote vechtpartij van bij de start tot aan de aankomst. Ter hoogte van elke boei was het uitkijken voor ellebogen en de stampen kreeg een mens er gratis bij, ik kwam heelhuids uit het water, er waren er anderen… Mijn hartslagmeter was tijdens het zwemmen gezakt en zo had ik geen tijd, in de wissel hoorde ik iets van 1u 10 en ik was daarmee een heel tevreden mens. Nog meer tevreden was ik toen het eerste fietsdeel een stuk sneller ging dan verhoopt. Aan het keerpunt in Hawi had ik een gemiddelde van 33 op de teller staan ondanks het feit dat de zwaarste klim toen achter de rug was en het terugkeren naar Kona doorgaans sneller gaat… evenwel niet in deze editie. De wind was genadeloos komen opsteken en … wat had je gedacht … op kop ! Het was dus stampen om dat gemiddelde hoog te houden en ik kon met volle blaas de schade inderdaad beperken tot 32.5 bij binnenrijden in de wissel, waar ik prompt een van de watervallen van het eiland heb nagebootst in zo'n auditief, visueel en olfactorisch afgesloten kotteke.
Verlost mocht ik vol moed de marathon aanvatten. Het was inmiddels bloedheet en de hitte kwam van boven (de zon, je weet wel, dat in België zo zelden te aanschouwen ding in de lucht, liefst in het zuiden waar te nemen), maar ook van onder ( de macadam, zo'n zwart hitte aantrekkend deken waar hier doorgaans pic-up trucks over razen en die er in België doorgaans nat bij ligt). Maar mijn zuiders temperament mocht weer es de bovenhand halen en zo kwam het dat ik 3.17 u later door de joelende massa heen mocht schreiden richting aankomst waar de speaker luidkeels (volgens dat men mij bij SMS heeft laten weten) voor de 416 de keer uitschreeuwde "you're an Iron Man !!!!!!". Werkelijk zotte embiance en een waarlijk volksfeest. MInder was dat er na aankomst slechts te drinken werd aangeboden wat ik reeds de hele dag tot vervelens toe had binnengekieperd : water, gatorade, cola, water, gatorade, cola …, de gels, bananen en de powerbars hadden ze ingeruild voor vettige pizza's waarvan de deeg meer weg had van kauwgom dan wel van deeg. De mannen van Hawaii mogen es komen les volgen in Klagenfurt of Frankfurt (euh, ook wel een beetje in Brugge) !
 
Fier mogen we wel zijn : Marino deed wat er van hem verwacht werd met een prachtige vijfde plaats en Luc forceerde de wederopstanding met zijn achtste plaats. Vooral niet te vergeten is de superprestatie van Bert Jammaer, daar hebben we nog van te goed ! Persoonlijk vind ik het jammer dat Rutger niet heeft kunnen doen wat hij intrensiek wel kan, maar al tijdens het zwemmen moet het zijn verkeerd gelopen. Tja, als er bij ons al klappen werden uitgedeeld (à volonté) tijdens het zwemmen dan schrik ik niet als er bij de pro's klappen vallen. Ik had het hem nochtans zo gegund om hier een prachtwedstrijd neer te zetten want Rutger verdient alleen maar respect!
 
Voorts waren er voor mij nog drie bekenden op het strijdtoneel. Wout Moreel die een mooi resultaat neerzette van een goed kwartier onder de 10 uur. Misschien hadden sommigen beter verwacht, maar de hitte is duidelijk niet aan Wout besteed en wellicht zat zijn huzarenstukje van Engeland waar hij nog maar een goede zes weken ervoor onder de 9 uur was gebleven er ook wel voor iets tussen; Dave Vanhove tenslotte wou zo snel mogelijk aan de locale cocktail beginnen (de mai tais) zodat hij bijna na 9.3O u al binnen was, tja, ieder zijn motivatie hé. Chapeau ! Romain Ossieur (Romano voor de vrienden) liet een tijd van iets boven de 11 u optekenen, wat gezien zijn leeftijd (56) meer dan schoon is ! Hij liet mij weten dat hij geen IM meer ging doen, hij had een mooie wedstrijd gehad, zijn doel "Hawaii" was binnen, maar dat afzien leek hem nu te mogen ophouden. Ik ben benieuwd … wat hij er binnen een paar weken zal over zeggen.
 
Voilà, hier zit er een mooi avontuur op, hier is een droom in vervulling gegaan en het was een mooie, ééntje voor in te kaderen zoals ze in Brugge zo schoon zeggen !
 
Met een laatste groet uit het nog steeds zonnige, warme en aangename Hawaii
 
Thierry