Bonita Ironman Nieuw-Zeeland

Dat is het enige waar ik nu nog aan kan denken. Gisteren was ik zo ontgoocheld met mijn wedstrijd… 20 keer willen opgeven, van in het zwemmen ging het al totaal niet en ik kwam al ontgoocheld uit het water in 1u05 dan de fiets op en de eerste ronde was nog ok (90km in 2u33) maar ik zat er dan al volledig door. De wind, de klimmen en vooral de heel slechte asfalt maakten er een echte martelgang van voor mij. De hartslag zakte zelfs tot 135 op de fiets en de kracht was volledig weg en ik kon bij niemand aanklampen. Dan de wissel in en ik dacht dan aan sofieke , de vele opofferingen die we samen hebben moeten maken de laatste 2 maand en mijn pa die daar stond te supporteren en ik dacht dan van ik ga die marathon starten met te joggen en we zien waar ik uit kom. Ik was nog maar 2km ver of ik kreeg geen adem meer … dat heeft er wel voor gezorgd dat ik heel rustig start in de marathon. Op km 10 kom ik er een beetje door en begin ik de ene na den andere te passeren. Pros staan te voet , anderen zijn aan het zwalpen… tis de marathon waar de klappen vallen dacht ik en versnelde nog. De tweede ronde ben ik wel honderd keer gestorven en de laatste kilometers haal ik er nog heel veel in tot dan was er de hele marathon mij niemand voorbij gegaan maar in de laatste rechte lijn komt er mij iemand voorbij van mijn age group en weeral een plaats verloren in de sprint. Na de finish 1u moeten bekomen in de medische tent want ik begon te hyperventileren, overal gevoelloos te worden en koorts te krijgen. Na een uurke was ik terug op mijn positiven gekomen. Vandaag was het rolldown en ik heb het laatste ticket!dat is het enige wat er toe doet 😉
Ik kan eigenlijk niet echt zeggen dat ik genoten heb van de wedstrijd … daarvoor heb ik veel te veel afgezien, maar mijn ticket maakt dit afzien maar dan goed!!!