Project Grand Raid 4: “Wij zijn trailrunners”

Alvorens met een nieuw project te starten, moeten we eerst nog een oud project formeel afsluiten, namelijk onze allereerste trailrun-ervaring. Via de diverse social media heeft u ondertussen wellicht vernomen dat Olivier en ik de finish gehaald hebben in de Teamtrail van Berismenil. Toen ik aan het verslag wilde beginnen, werd mijn schoonvader opgenomen in het UZ in Gent, waar hij een week later zou overlijden. En dus bleef het verslag achterwege tot nu. Want vlak voor ik aan mijn tweede uitdaging, mijn eerste kwarttriatlon, begin, wil ik julie nog even berichten over een toch wel aparte ervaring.

Wie de reeks gevolgd heeft, weet dat ik een aantal keer getraind had en Olivier had ook enigszins iets van een trainingstrajectje gevolgd… Maar niets kon ons Team Chouffe voorbereiden op wat Wim De Doncker ons in Berismenil voorschotelde. Komt daar nog bij dat de poulains van Pingnetje, met Wouter en Yeray op kop, ook nog eens alle moeite deden om onze kop zot te praten. „Het parcours is veel langer dan 7,5 km, de hellingen zijn niet te doen, jullie gaan afzien…” Bedankt voor de oppeppende praat jongens zo vlak voor de start.

Na de start stonden ze wel met open mond te kijken toen Team Chouffe, allebei dankzij Joris Sels uitgedost in een matchende witte Karhu-loopuitrusting, als leiders aan de eerste klim begonnen. Met dank vooral aan Henk en Hans Omey die ons de leidersplaats toch een honderdtal meter wilden gunnen. Eén keer de turbo aansloeg bij de twee topfavorieten hebben we ze wijselijk laten gaan. Olivier en ik nestelden ons rustig in het midden van een nog breed pak, waar het er nog vrolijk aan toeging. Maar bij de eerste offroad-klim hadden de meesten al heel wat minder noten op hun zang en het werd steeds stiller.

Ondertussen gaf Olivier het tempo aan, een dikke 10 km per uur. Dat hielden we de eerste drie kilometers vrij vlot vol, ook al omdat het parcours dan nog enigszins vlak was. We probeerden nog even bij Elodie Desmet en Eric Waterschoot te blijven, maar vooral Elodie ging te hard… En misschien waren wij wat overmoedig want halfweg volgde een serieuze domper of onze trailvreugde: een steile muur waar toppers als Christine Verdonck eerder op handen en voeten naar boven waren geklauterd. In de aanloop er naartoe werden onze enkels al flink op de proef gesteld door een schuin pad vol wortels en omgewaaide bomen langs de Ourthe. Tijdens de klim kon ik nog enigszins lopen met kleine pasjes, maar Olivier ploeterde van boom naar boom. De trailrun werd een survivalrun.

Helemaal buiten adem en met een hartslag waar je de dubbele basdrumpartijen van Slayer mee kan overstemmen, kwamen we boven aan om vervolgens een schitterende beloning te krijgen: een weids uitzicht over de Ourthe-vallei gecombineerd met Wouter Vander Mast en Christine Verdonck die onze bevoorrading bij zich hadden. We probeerden zo goed en zo kwaad mogelijk te blijven lopen en toen we aan de afdaling richting Berismenil begonnen, zette Olivier zowaar nog een spurt in. We hadden allebei niet verwacht zo dicht bij de finish te zijn, anders hadden we eerder versneld.

Op mijn eigen chrono zaten we aan 1u12. Op de officiële timing kwamen we als 14de van 18 gefinishte ploegen binnen na 1u14, vlak boven de vooropgestelde tijd van 1u12’30. Wim streek eens over zijn hart en beloonde ons toch met een flinke voorraad La Chouffe. En die hebben we ons laten smaken.

Achteraf bekeken, heb ik vooral genoten van de Teamtrail. Het offroad lopen in de wilde natuur van de Ardennen was een schitterende ervaring. In de voorbereiding had ik alleen op het vlakke getraind, dus dat is al een leerpunt. Het teamgevoel was super, met dank aan Olivier maar ook aan de andere deelnemers. Dit smaakt dus naar meer. Wie weet trekken we onze Karhu trail schoenen nogmaals aan… Op naar een volgende uitdaging? Wim? Olivier?

Startstatus 2014: 105 kg en 0 loopkilometers

Status na 6 weken: 98,7 kg en 76 loopkilometers

Status na 7 weken: 97,5 kg en 92 loopkilometers

Status in Berismenil: 95 kg en 7,5 trail kilometers in een tijd van 1u14