Flor: “Beste Ironman ooit, ondanks apocalyps…”

Bij ons slaat de Kona Fever toe richting 8 oktober 2016, maar Koen “Flor” Vanderbeke mag al vooruit kijken naar oktober 2017. Dankzij een schitterende Ironman Mallorca heeft hij zijn ticket voor het WK Ironman van volgend jaar al op zak. We presenteren dan ook met veel plezier zijn wedstrijdverslag. “et was de totale apocalyps, donder, bliksem en waanzinnige regen. Ik haalde regelmatig fietsers in maar moest nu toch wel goed oppassen om niet onderuit te gaan.” Lees hieronder het volledige verhaal:

“Vorige zaterdag was het weer eens zover, 1 keer per jaar ga ik eens helemaal los, dan moet ik me voor niks inhouden en ga ik helemaal tot het gaatje (en erdoor…). Dit jaar was de Ironman van Mallorca het strijdtoneel. Na een goede voorbereiding, waarvoor ik zoals altijd Elke moet bedanken om dat allemaal mogelijk te maken, en een rustige week voor de wedstrijd was het eindelijk raceday.

’s Morgens werd nog beslist om wetsuits toe te laten tijdens het zwemmen, wat een goede zaak was, want eens uit het water was het helemaal niet warm. Het zwemmen ging vlot, zalig zo een rolling start, geen gevecht in het water en ook minder druk op het fietsparkoers. Na 54’50” voor de eerste 3800m uit het water 7e in age group, 54e algemeen, goed begonnen dus.

Het begin van het fietsen ging wat moeizaam, ik had koud en had niet al te veel power in de benen, er kwam mij gelukkig niet al te veel volk voorbij. Na 1,5 uur begon ik eindelijk op te warmen en kon ik een beetje harder stampen. Na een kilometer of 80 kwam er een groep voorbij van een man of 15 , ik heb die rustig laten passeren en me er dan achteraan gezet. Er werd mooi op afstand gereden want er hing constant een arbiter naast ons, de derde vrouw zat namelijk ook in dat pak.

Na 110 km kon de koers pas echt beginnen, een klim van 20 km (met af en toe een dalend stukje erin). Al vlug viel de groep uiteen, drie man klom rapper dan ik, maar al de rest heb ik niet meer terug gezien. Eens in de afdaling heb ik me goed laten gaan, en na 5 km laagvliegen had ik de 3 rappe klimmers alweer te pakken. Dan nog wat verder gevlogen en eens beneden was ik nog alleen met een Duitser. Nu kon de fun pas echt beginnen, mijn benen voelden super, en ik kon dan ook constant een tempo boven de 40 km/h aanhouden.

Totale apocalyps
De lucht werd echter zeer donker en ik reed recht een onweer in. Het was de totale apocalyps, donder, bliksem en waanzinnige regen. Ik haalde regelmatig fietsers in maar moest nu toch wel goed oppassen om niet onderuit te gaan. Ondanks de hevige regen slaagde ik er nog steeds in om op de rechte stukken dik boven de 40 km/h aan te houden. Enfin, in die regen ben ik dan uiteindelijk ongeschonden en zonder pech op het einde van het fietsen geraakt. Na 180 km in 4h58’30” hard stampen kon het leukste van de dag beginnen, de marathon. Ik lag ondertussen 4e in mijn categorie en 40e overal.

Het lopen vind ik altijd het leukste (zeker het begin), nu was ik ronduit euforisch, ik had de onweders heelhuids overleefd en mijn benen voelden vanaf de eerste meters super. Ik vertrok zeer vlot, eerste halve marathon aan 15 km/h. Dat was het makkelijke stuk, dan kon echt beginnen, het laatste stuk van de koers, money time! Ik kon mijn tempo redelijk aanhouden en de tweede halve marathon duurde exact 1,5 uur, 14km/h gemiddeld, goed dus. De laatste 15 km waren niet echt plezant meer, maar uiteindelijk liep ik mijn marathon in 2h56’33”.

Ik won mijn age group in 8u55’16”, was 3e amateur, enkel de winnaars van de twee jongere age categorieen waren voor me en ik finishte 14 overal. Mijn beste resultaat ooit en ik kwalificeerde me hiermee ook voor de 4e keer voor het wereldkampioenschap Ironman in Hawaii van 2017. Ondertussen zijn we al bijna een week verder en heb ik ook geen stramme benen meer, nu volgen nog twee weekjes rust en dan weer rustig beginnen opbouwen naar volgend jaar.”