Subscribe Now
Trending News
By using our website, you agree to the use of our cookies.
“Direct na Hawaii naar huis, verlof was op” – 3quest: Jean Moureau
3quest

“Direct na Hawaii naar huis, verlof was op” – 3quest: Jean Moureau

jean-moureau-alpe-huez

Direct na Hawaii naar huis… mijn verlof was op

1. Jean, jij werd triatleet in de beginjaren van de triatlon. Als je er nu op terugkijkt ben je dan tevreden met wat je allemaal hebt bereikt en volg je nog steeds de triatlon op de voet en zijn er atleten waarvan je zegt “wauw, straffe gast”?

[dropcap]M[/dropcap]et triatlon ben ik begonnen in 1986. Op 23 jarige leeftijd kocht ik een koersfiets en leerde zwemmen.  Ik begon als hordenloper maar scheurde mijn hamstring in twee. Ik moest geopereerd worden en daardoor  een andere sport zoeken. Tijdens een aflevering van Magnum maakte ik kennis met de Ironman van Hawaii. “Dit” wou ik doen. In 1986 deed ik mijn eerste triatlon, een ¼ in Nijvel. Samen met mijn vriend Philippe Van Holsbeke begon ik te trainen. Na enkele pinten besloten we de toenmalige ¾ triatlon van Nice te doen (nog steeds in 1986) maar dat viel tegen.

We bleven erin geloven en trainden hard. In 1989 nam ik deel aan het eerste WK ¼ triatlon ooit in Avignon. In 1990 probeerde ik een ¾ triatlon in Cergy Pontoise.  Ik ging er ontspannen naartoe, voor mij was het maar een test.  ’s Avonds een  etentje met een glaasje wijn en een dessertje. Tot mijn verbazing won ik.  In 1992 kwalificeerde ik mij voor de eerste keer voor Hawaii, tot ieders verbazing werd ik 2e op de Ironman van Lanzarote.  Omdat ik te weinig verlof had, kwam ik toe op Lanzarote op vrijdagavond. De wedstrijd was al zaterdagmorgen!

Jean Moureau Hawaii 1994

Mijn eerste keer Hawaii werd een flop. Dankzij mijn toenmalige sponsor Scanini leerde ik gewezen marathonloper Fred Vandervennet kennen. Hij werd mijn trainer. Dit was het startschot van mijn Ironman carrière. Ik ben heel blij met wat ik bereikt heb, want het was niet altijd gemakkelijk. Ik werkte 30u per week en daarbij wekelijks 20km zwemmen, 600km fietsen en 100km lopen.  Het bewijs dat met wilskracht veel mogelijk is. Op 22 jarige leefdheid ging ik naar de redder om crawl te leren zwemmen. Op 23 reed ik voor de 1e keer op een koersfiets.

8u35 in 1996 op het oude parcours van Hawaii blijft een goede tijd.

Ik volg triatlon lange en korte afstand nog steeds van dichtbij. Marino, Frederik, waow straffe gasten en wat Marten op de Olympische spelen gerealiseerd heeft is gewoon fantastisch.

jean-moureau-1999-vilvoorde

2. Ik kwam je ooit tegen op training in Overijse en je vroeg mij meteen hoe laat het was, want je had geen kilometerteller op je fiets en ook geen horloge aan. Is dat dan het grote verschil met vroeger en zijn we veel te veel bezig met selfies, cijfertjes en social media en is hierdoor de echte spirit van vroeger verdwenen waar er meer getraind werd op het gevoel en mensen met elkaar spraken via de mond en niet via sms?

[dropcap]I[/dropcap]k denk dat triatlon vroeger toffer was, we spraken af, maakten er een harde maar leuke training van. Hoeveel km? Wisten we nooit exact. En gemiddelde? Niet belangrijk. Ben al vroeg gestopt met een uurwerk te dragen en een kilometerteller te gebruiken.  Ik keek er steeds naar, was veel toffer zonder, men geraakt verslaafd aan die apparatuur en vergeet het plezier.  Onze “facebook” was de dinsdagavond in de cafetaria van de atletiekclub van Schaarbeek. Iedereen was welkom en we waren dikwijls met veel om te spreken over prestaties, trainingen,…

Jean Moureau in Middelkerke (foto: Jef Cleemput)
Jean Moureau in Middelkerke (foto: Jef Cleemput)

3. Doet het iets met jou als mens te weten dat veel mensen naar je opkijken en je ook op en top appreciëren als mens terwijl ik vind dat je nooit de verdiende aandacht hebt gekregen? En wat was jouw mooiste moment in jouw carrière?

Ik heb er nooit bij stilgestaan dat ik een voorbeeld was en had genoeg aandacht. Ik deed triatlon omdat ik het tof vond, toffe vrienden had en mij goed amuseerde. Het mooiste moment was in 1994, de eerste keer dat ik 8e werd, ik was toen 31, een magisch moment, slechts 1 digit op de klok. Als amateur 8e op de Ironman van Hawaii, een droom die werkelijkheid werd. Daarna, direct naar huis, want mijn verlof was op, terug werken.

Mijn meest speciale moment was in 1990 in Brasschaet, het duel met Jan Jammaer. Ik reed aan de leiding en zag een helikopter van VTM en eentje van VRT. Het was heel raar wat er toen in mijn hoofd speelde.  Ik dacht “Ik, ketje van Brussel, ze zijn mij hier aan’t filmen”. Een moment dat ik nooit vergeten ben.

jean-moureau-oppebrais

Wie wordt het volgende slachtoffer van de 3quest?

Ik heb Claire Michel beter leren kennen deze zomer wanneer ze bij ons in de  Nato kwam zwemmen. Mijn zoontje Luka werd trouwen een supporter van Claire. Dus ik geef graag het stokje aan haar door.

1. Je hebt in de Verenigde Staten gewoond, gestudeerd denk ik, hoe ben je met triatlon begonnen en welk parkoers heb je afgelegd om een top triatleet te worden?

2. Je bent full time professional, hoe moeilijk is het in België om van je sport te kunnen leven?

 3. Welke zijn je objectieven in de toekomst, na je carrière op de korte afstand, overweeg je naar de lange afstand over te stappen?