Hitteslag leidt tot opgave bij Tine Deckers

Voor Tine Deckers begon het WK Ironman goed met een sterk zwemnummer en een degelijke fietsproef, al was ze daar zelf niet echt tevreden over. In de marathon moest ze stoppen omdat ze dreigde flauw te vallen. Diagnose in de medische post: hitteslag. Zo kende een topjaar met drie overwinningen in Ironman-wedstrijden toch nog een einde in mineur voor Tine.

Tine had vooraf haar zinnen gezet op een top-10 plaats. Het zwemmen ging alvast volgens plan (tussen 0u58-1u02 halen). Ze kwam uit het water met een tijd van 0u59:01. Als 25e op de fiets, werkte ze zich stelselmatig naar voor, naar de 20e, 18e en 17e plaats. Na het keerpunt in Hawi werd de wedstrijd echt zwaar en de verschillen werden groter. Terwijl steeds meer atletes wegvielen, hield Tine goed stand. Rond kilometer 120 was ze opgeschoven naar de 12e plaats. Maar in de laatste kilometers kreeg ze het toch nog lastig. Later zou blijken waarom. Ze eindigde het fietsgedeelte als zestiende op meer dan 20 minuten van uiteindelijke winnares Daniela Ryf. De marathon was vanaf het begin moeilijk. Tine probeerde zichzelf nog af te koelen met ijs, maar de misselijkheid en duizeligheid werden steeds erger. Na een paar keer proberen ging het licht na 16 kilometer definitief uit en werd ze weggebracht naar de medical tent.

Eens opgelapt was Tine vooral verschrikkelijk ontgoocheld. “Ik had er zo’n zin in.  Zo’n goed jaar en zo goed in vorm voor Kona. Ik wilde absoluut mijn opgave van vorig jaar uitwissen. Ik weet dat ik het hier ook kan. Het moet er gewoon eens uitkomen. Het zwemmen ging super. Nog nooit ben ik hier zo goed uit het water gekomen. Dat absolute supergevoel was er niet meer op de fiets. Ik moest altijd wel werken, ook al was mijn 5u09 in vergelijking met de anderen echt niet slecht. De laatste 25 kilometer heb ik wel tijd moeten toegeven, waarschijnlijk al als gevolg van oververhitting.

Want dat bleek vandaag het probleem te zijn, een hitteslag. En dus duizelig, misselijk, hoofdpijn en krachtverlies. Maar geen uitdroging, want ik heb perfect gedronken, gegeten en zout ingenomen. Dat bevestigde ook de weegschaal in de medical tent. In ieder geval was dat het einde van mijn Ironman Hawaï. Fysiek zal ik er snel bovenop zijn, maar de teleurstelling zal toch even moeten bezinken.”

Tondeur aan het infuus

Ook Alexandra Tondeur werd opgelapt in de medical tent, maar gelukkig voor haar was dat na de finish. Na de passage aan Energy Lab moest ze even wandelen. Ze kreeg last vaan een hongerklop, maar liep op karakter nog naar de 20ste plaats overall en de 19de plek bij de pro’s in een tijd van 9u46’49 en dat bij haar debuut in Kona. “Ik had mijn wedstrijd goed ingedeeld, maar bij Energy Lab kon ik geen voedsel meer binnenhouden en daardoor kreeg ik toch nog een serieuze tik. De laatste tien kilometer gingen heel moeilijk, maar ik heb op karakter doorgezet. Aan de finish ging het licht uit, maar na baxter in de medical tent voel ik me al wat beter,” aldus Alexandra The Great.