Revaliderende Pieter Heemeryck maakt nieuwe plannen: “WK Ironman Nice definitief opgeborgen”

Iets meer dan een week nadat Pieter Heemeryck van de weg werd gemaaid in het Nieuw-Zeelandse Taupo en daarbij zijn sleutelbeen brak, spraken wij met de Belgische triatleet, die volop aan het revalideren is. “Sinds dit weekend mag ik terug op de rollen en alternatief trainen. De grootste hinder zit nu ook op de ribben, dus het is met wisselend succes en iets betere dagen wisselen elkaar af met minder momenten,” laat Pieter ons weten. Ondertussen heeft hij ook de planning van zijn 2025 seizoen overhoop moeten gooien, met focus op Challenge Roth en de T100 Triathlon World Tour. “Het WK Ironman in Nice heb ik definitief opgeborgen,” aldus Pieter.

Het plan van Pieter was om zo vroeg mogelijk op het seizoen zijn slot te pakken voor het WK Ironman in Nice, maar twee dagen voor de Ironman Nieuw-Zeeland werd hij in Taupo door een auto van de weg gemaaid. In plaats van een podiumfoto werd het een rontgenfoto in het ziekenhuis van Taupo en daarop was duidelijk een sleutelbeenbreuk te zien. “Meteen na mijn ontslag uit het ziekenhuis heb ik mijn vluchten kunnen herboeken waardoor ik minder dan 24 uur na de val al op het vliegtuig huiswaarts zat. Ik heb daar geen moment aan getwijfeld aangezien er op dat moment in België via mijn omkadering alles geregeld was zodat ik meteen na de landing door kon rijden naar Herentals en onder het mes kon bij expert Tom Claes. Die wou hiervoor tijd maken op een zaterdagochtend, waar ik hem enorm dankbaar voor ben.”

“Zwemmen uitgesloten tot zeker einde maart”

De revalidatie loopt ondertussen, maar dat is niet altijd een pretje. “De drie dagen die volgden na de operatie heb ik zo’n 16 uur per dag ‘geslapen’ en gepiekerd. Sinds dit weekend mag ik terug op de rollen en alternatief trainen. De grootste hinder zit nu ook op de ribben dus het is met wisselend succes en iets betere dagen wisselen elkaar af met minder momenten. Eind deze maand mag ik op controle, maar zwemmen is tot dan zeker uitgesloten. Lopen zal wellicht ook pas rond die periode terug mogelijk zijn omdat de schokken niet goed zijn voor het botherstel. Dinsdag mogen de draadjes er wel uit en hoop ik snel aan het aquajoggen te zijn,” legt Pieter uit.

In onze 3athlon Praat Podcast bespraken we een paar weken geleden nog uitgebreid de keuze van Pieter Heemeryck om een lang en goedgevuld seizoen te beginnen in Nieuw-Zeeland, maar die keuze had hij blijkbaar al langer gemaakt. “De keuze na Dubai (waar de Grand Final van de T100 Triathlon World Tour plaatsvond – redactie) was snel gemaakt,” verklaart Pieter. “Ik sukkelde al een drietal maanden met een blessure aan de psoas die bij het lopen altijd opspeelde. Nadat ik in Dubai mijn T100 contract voor 2025 kon verzekeren, heb ik er dan voor gekozen om het WK 70.3 Ironman in Taupo niet te doen, maar de winter te gebruiken om hard te werken aan blessurepreventie en een nieuwe stap te zetten in het zwemmen. Sinds december zwem ik bij de groep van Stijn Lievens (coach van onder andere olympisch triatlete Jolien Vermeylen – redactie) en op die korte tijd heb ik heel wat progressie gemaakt, wat me veel vertrouwen gaf net voor de start van mijn triatlonseizoen.”

“Conditioneel was ik meer dan OK”

“Ik wilde zo vroeg mogelijk op het seizoen een ticket voor Nice pakken,” gaat Pieter verder. “Mijn trainer overwinterde ook in nieuw Zeeland en kon ter plaatse zijn, dus dat bepaalde mee de keuze. Ook speelde mee dat de race net voor de krokusvakantie viel en ik op deze manier een week met de kids en mijn border collies quality time had ingepland. Nu hadden ze jammer genoeg niet veel aan de papa. Op deze manier kon ik ook de T100 volledig serieus nemen aangezien het plan was om in het midden van het seizoen een korte rustperiode in te bouwen en op die manier eigenlijk twee race-blokken te doen.”

Als we objectief naar de Ironman Nieuw-Zeeland kijken, dan had een slot voor Nice er zeker ingezeten en mogelijk zelfs veel meer. Een goeie Pieter Heemeryck had er altijd op het podium kunnen staan. “Conditioneel was ik meer dan ok,” beaamt Pieter. “Vooral de zwemprogressie, maar ook verschillende specifieke looptrainingen die ik had kunnen afwerken, hadden me superveel motivatie gegeven voor de afreis naar Nieuw Zeeland. De twee maanden hard trainen in de Belgische winter zijn nu jammer genoeg enkel van nut geweest om deze topconditie te gebruiken om sneller terug aan het racen te zijn dan normaal kan,” aldus Pieter.

Het enige dat nog door je hoofd speelt, is de impact zo klein mogelijk te maken. Mijn fiets was total loss en voor hetzelfde geld kan je een dergelijk ongeluk niet meer navertellen.”

Het is letterlijk en figuurlijk afzien voor Pieter tijdens zijn revalidatie, maar uiteindelijk moet hij blij zijn dat hij ons uitgebreid te woord kan staan. Het had heel anders kunnen lopen. “Dat is ook wat ik hieruit geleerd heb,” vertelt Pieter, “de kwetsbaarheid andermaal in het verkeer. Iedere dag deed ik in Taupo hetzelfde straatje van 3 kilometer op en af. Eén doodlopend stuk waar ik heel veel controle had over het verkeer. Ik ben speciaal ook zo laat mogelijk afgereisd om te vermijden dat ik nog langere fietstrainingen ter plaatste moest afwerken. En dan toch op 1 kilometer van een groot bord met “share the road” van de baan worden gemaaid… Het enige dat nog door je hoofd speelt, is de impact zo klein mogelijk te maken. Mijn fiets was total loss en voor hetzelfde geld kan je een dergelijk ongeluk niet meer navertellen.”

“Achteraf gezien kom ik er heel goedkoop vanaf met enkel een sleutelbeenfractuur en wat kneuzingen. Het had veel erger kunnen zijn. Ik heb van vele andere atleten die ter plaatse waren of atleten vanuit buitenland hulp aangeboden gekregen van connecties ter plaatse waarvoor duizendmaal dank. Nu was het nog een heel gedoe aangezien de chauffeur ter plaatse deze week al voor de rechter moet komen. Van Ironman heb ik pas zeer recent iets gehoord, zij hebben blijkbaar wel veel achter de schermen geregeld met de politie enzo. Voor mij is het ook een financiële tegenvaller. De reis alleen al naar Nieuw-Zeeland was al een heel grote investering, maar ik had bijvoorbeeld alles voor Singapore ook al volledig geboekt. En dan is er nog de schade aan het materiaal, dat alleen al is gigantisch,” vertelt Pieter.

“Commitment gegeven aan Challenge Roth”

Voor Pieter was het gevolg ook dat hij zijn volledige triatlonseizoen opnieuw moest inplannen. Hij mist sowieso de eerste T100 triatlon van het seizoen in Singapore, waar hij vorig jaar nog knap derde werd. “Ik hoop begin april terug aan het zwemmen en lopen te zijn en dan denk ik wel dat ik eind mei terug in een aanvaardbare conditie kan zitten, maar alles is natuurlijk afhankelijk van het genezen van de fractuur. Het oorspronkelijke plan was om na Singapore enkel Vancouver te doen, maar zoals het er nu naar uitziet zal San Francisco dan toch op de planning komen. Het WK iIronman n Nice is nu wel opgeborgen. Ik ben een man van mijn woord en heb mijn commitment gegeven om te starten in Roth, dus denk dat Challenge Roth mijn eerste grote doel gaat worden waar ik realistisch gezien terug 100 procent fit kan zijn. In de zomer hoop ik dan wel nog een andere full distance te doen, omdat ik de trainingen voor dit soort race gewoon veel liever doe. En in het najaar wil ik 100 procent kunnen focussen op de 4 à 5 T100 races die er dan nog zullen zijn,” aldus Pieter.