On the highway to Hell (door Peter Vermeulen)

Nog maar net gerecupereerd van de Ironman Austria en ik begin een mijn laatste uitdaging van het jaar , The Pumpkin trophy ! In deze competitie gaan ze op zoek naar de sterkste, regelmatigste en veelzijdigste duursporters. Om in aanmerking te komen voor het eindklassement moeten we de volgende 3 wedstrijden tot een goed einde brengen: Duathlon Kasterlee (24/9), Marathon Kasterlee (12/11) en Winterduathlon Kasterlee (17/12). De som van de eindtijden, nodig om te finishen in elk van de 3 wedstrijden, bepaalt de uitslag in dit regelmatigheidsklassement.

-24 september
na een zeer korte voorbereiding stond ik klaar aan de start voor de eerste proef. Allez ,ik stond er maar hoe … rode ogen, dikke opgezwollen keel en een bonzende hamer die op mijn hoofd aan het slaan was. Normaal ben ik een sporter die 100% naar zijn lichaam luistert maar nu, nee nu even niet.Ik zou in het eindklassement staan, ik had er te lang naar uitgekeken. Eventjes op de tanden bijten en dan zit dit wedstrijdje er ook weeral in. In het totaal 3uren en 12 minuten kunnen “genieten” van de wedstrijd, als 49ste over de meet gekomen. Aangezien de omstandigheden van die dag mocht ik zeker niet klagen, het was tenslotte toch 10km run door de mulle zand en heuvels , 60km bike op een bochtig parcours  en terug dezelfde 10 km run. Op naar het volgende, de marathon… Van een specifieke marathon trainingen kunnen we het niet hebben maar de duurtrainingen leunen er dicht tegen aan, alleen komen er nog km’s spinning en MTB bij op die teller.

-12 november
42195 meters dwars door de prachtige natuur van Kastel, 95 % onverharde wegen, regen , wind en een gevoelstemperatuur om niet echt naar huis te schrijven, kortom een ideale mentale training voor binnen 5 weken.Mijn doel was om deze marathon op een deftige manier te finishen zonder het onderste uit de kan te moeten schrapen. Een clubgenoot ging voor de drie uur en begeleid worden op de MTB door nog een clubmakker Peter Moonen. Natuurlijk dacht ik ideaal om alles eens te testen en besloot maar om mee te schieten voor die 3uur. Ik was er totaal niet op voorbereid,maar kom, voor de Hel van Kasterlee doe je ook wel de nodige km’s, maar dan wel niet op snelheid… p 1u29 liep ik dan alleen over de stellingen die het begin van ronde twee inleidde en waarvan ik wist dat het nu een pak trager ging gaan. Net buiten het centrum gelopen was het precies ofdat hier geen halve/hele marathon geweest was. Er was geen kat te bespeuren en op de koop toe zetten ze boven ons de hemelsluizen nog eens open.
Nu was ik echt blij dat onze begeleider op de MTB nog bij mij was gebleven anders was het echt een saaie laatste 21km geworden.  u enkel nog gefocust op mijn hartslag om deze beproeving uit te lopen.Des te dichter we de 42 km naderde des te strammer de spieren werden, dit ook mede dankzij er door de regen en de 900 passanten, van de ronde ervoor, het parcours een echt modderbad was geworden.  iteindelijk de meet gehaald 3u18, aangezien het weer en het moeilijk beloopbaar parcours mag ik daar best tevreden over zijn.
Een paar dagen rusten , alhoewel rusten?  Maandag 3 uur spinning geven, gewoon één week op een rustiger niveau trainen zal ook wel goed zijn zeker.

-17 december, D-Day.
De Winterduathlon Kasterlee is veel meer dan zo maar een duathlon, het is meer dan een heel zware lange afstandsduathlon, …. Het is zonder meer de allerzwaarste duathlon ter wereld.  Atleten die de moed hebben om zich in te schrijven voor deze uitzonderlijke beproeving, zullen op verschillende niveaus strijd moeten leveren:
strijd met zichzelf :Op fysiek vlak is de race een ware uitputtingsslag van 8 tot 12 uur lang in winterse weersomstandigheden. Zonder een fenomenaal uithoudingsvermogen red je het niet.  Maar vooral de mentale weerbaarheid zal op de proef gesteld worden. De afsluitende loopproef van 30 km vergt een ijzeren wil en een granieten karakter.  Kortom, elke finisher zal onderweg enkele malen zijn of haar grenzen moeten verleggen.
Only the very very strong will survive.
Strijd met de natuur :

Zowel het loopparcours als het MTB-traject zijn juweeltjes op het vlak van natuurpracht. De wedstrijd doet de allermooiste natuurgebieden van de Kempen aan. Maar het ‘genieten van' de natuur verandert gaandeweg in ‘strijden tegen' de natuur. De natuur wordt na enkele uren wedstrijd een extra tegenstander. In december kan het sneeuwen en vriezen. Het kan de ganse dag regenen  zodat de atleten constant door de modder moeten ploeteren.  

-Normaal gezien moet ik er klaar voor zijn ..
Dit jaar redelijk wat loop kwaliteitstrainingen gedaan, buiten de redelijk aantal 15km lopen heb ik dit jaar maar liefst 4 x 20 , 1 x 26 , 2 x 30 , 1x 32 ,1 x 36 , 1x 42 km duurtrainingen afgewerkt. Dus het taperen voor het lopen kan beginnen … nu het MTB-en,dat zal een andere koek worden, max. nog maar 2 trainingen van 80km gedaan en eentje van 110km.Ik kan natuurlijk wel een beetje terugvallen op de basis die ik voor de voorbereiding naar de Ironman heb gelegd en op de gemiddeld 6 uren spinning die ik per week geef. Het zal voor mij extra spannend worden op 17 dec., dit jaar is het eerste jaar dat ik buiten de finish halen een ambitie durf na te streven.Een top10 plaatsje in het criterium “ Pumpkin Trophy”, ik sta momenteel op de 14de plaats van de tot hier toe startende atleten dus …

wie niet waagt niet wint, wie niet waagt blijft maagd enz… We will see !! 

Bezoek Peter's website