Wedstrijdverslag zwemloop Scherpenheuvel (Wielemie)

Het wedstrijd seizoen waar ik al zo lang op sta te popelen is van start gegaan! Zondag was het zwemloop in Scherpenheuvel georganiseerd door mijn club Go Like Hell. De wedstrijd waar mijn passie voor triatlon begon.

Stipt om 12.00u begon de wedstrijd voor de allerkleinsten.
Alle aanwezige clubleden hadden taak om alles vlot te kunnen laten verlopen, mijn taak was prijzen en medailles uitdelen aan de aankomst. Iets mooiers kan je niet doen. Die kinderen zichzelf volledig zien geven alsof hun leven er vanaf hangt, fantastisch gewoon. Een drankje aan de aankomst was overbodig als ze hun zak snoep zagen. Die jongens en meisjes op het podium zien staan glunderen is voor mij ook puur genieten.
Nadat alle kinderen hun prachtige prestatie achter de rug hadden was het mijn beurt om het beste van mezelf te gaan geven.
Mijn eerste wedstrijd in mijn nieuwe tenu. Voor de wedstrijd was het al sensatie. Plots een luide knal. Mijn band ontploft. Ik kan u verzekeren, het is een oorverdovend geluid en geeft geen goed gevoel. Gelukkig kent Eric er alles van om banden te vervangen en was het al gauw vergeten.
Vooraleer ik mijn zwemspalken aandeed ben ik toch nog maar eens gaan kijken of mijn banden nog hard stonden. Alles was ok en kon ik met een gerust hart het water ingaan.
Bij het inzwemmen had ik een goed gevoel. Van het moment dat er afgeroepen werd 15 sec. voor de start begon het serieus te kriebelen vanbinnen. 10, 9, 8, …. En we waren vertrokken voor onze 600m zwemmen in het zwembad van Scherpenheuvel. Ondertussen heb ik een nieuwe techniek uitgevonden waardoor ik sneller kan keren. Het ging vlot, mijn zwemmen was beter dan vorig jaar.
Na 550m werd er op mijn hoofd getikt met een badmintonraket, het teken dat nog 50m moest zwemmen. Helpers Eric en Julien heften me uit het water. Coach Dirk en Eric deden in aller haast mijn spalken uit terwijl Julien mijn helm en handschoenen om te wheelen aangaf. Omdat mijn handen nat waren kreeg ik mijn handschoenen nauwelijks aangetrokken.
Hup, de wheeler in en weg was Wielemie. 5 Km wheelen (lopen) op een parcours met een serieuze berg war ik 3x al kreunend opreed. Dit jaar was het parcours iets anders, voor mij zwaarder. Er was nu ook een vrij stijl stukje grint weg waar ik met moeite op geraakte en bij het afdalen werd serieus geslipt en vloog ik telkens weer bijna uit de bocht. Er waren heel wat supporters aanwezig om me aan te moedigen. Tijdens de tweede ronde kon ik de tweede plaats veroveren en gaf die niet meer af.
Van de 15 deelnemende valide dames kwam ik als 2de over de finish. Een goed begin wat een goed gevoel meebrengt voor het nieuwe seizoen.