De Hel 2007 : verslagje van Patrick, Frank en Bart

Wat zich aankondigde als de zwaarste duathlon van de voorbije jaren werd uiteindelijk door het vriesweer en de droogte van de voorbije dagen een totaal andere wedstrijd. Het parcours dat door de overvloedige regen er bijzonder zwaar zou bijliggen werd deels door de organisatie bewerkt en deels door het vriesweer herschapen tot een goedberijdbaar MTB parcours.

De voorbije edities heb ik steeds mijn tijd kunnen verbeteren, (2005: 10u49,  2006: 9u53) voor dit jaar had ik geen uitgesproken ambitie om beter te doen. We zouden afwachten hoe de wedstrijd zou verlopen en dan kijken welke tijd er in het verschiet lag. Ook mijn trainingsvolume was dit jaar iets minder dan vorig jaar aangezien we toen als doel hadden om binnen de 10u te finishen.
De Zelenaars (Pat en Frank) waren er van overtuigd dat Bart (Kasterlee) dit jaar voor een supertijd zou gaan aangezien hij de voorbije maanden zeer goed en stevig getraind had. Enkel in het lopen zouden we gelijke trend kunnen houden met hem. Later zal blijken dat we een totaal andere wedstrijd zouden krijgen.
Bij de eerste loopproef namen de Zelenaars het voortouw. Bart is van nature een tragere starter en hij gaf al vrij snel aan dat we mochten doorlopen. We kwamen door op een tijd van +- 1u07, ongeveer dezelfde tijd als vorig jaar. Bart zou +- 2min na ons in de wisselzone komen.
In de sporthal was het een gewriemel van jewelste, dit is het enige minpunt dat we kunnen aanhalen bij deze voor de rest voortreffelijke organisatie.  Iets meer ruimte voor de athleten zou welkom zijn.
Bij het omwisselen van de kledij ben ik zelfs mijn maat Frank uit het oog verloren en ik was in de overtuiging dat hij reeds was aangezet met zijn fiets. Dit zou voor het verdere verloop van de wedstrijd een belangrijke wending zijn. Ikzelf begon een achtervolgingstocht op hem terwijl hij nog achter mij zat ..
Ondertussen had ik een stevig fietstempo ingezet en na ¾ van de eerste ronde kon ik op een parallel stuk opmerken dat Frank inderdaad achter mij zat. Toch besloot ik resoluut om alleen verder te fietsen, den drive zat er immers goed in.
Als vrij snel had ik door dat "zonder tegenslagen" er een scherpere tijd in zat dan vorig jaar.
Ronde tijden van +-1u15 gaven mij de overtuiging dat de conditie zeer goed was en dat er een echte supertijd in zicht was. Ondertussen vernam ik van onze supportersclan dat Bart geen al te beste dag had.  Hij had reeds spierkrampen bij de eerste doortocht, wat toch heel ongewoon is voor zijn vormpeil. Nogmaals blijkt dat deze wedstrijd en de benodigde tijd totaal niet kan ingeschat worden.
Ikzelf  kon ronde na ronde mijn tempo aanhouden en ik had enkel een beetje geluk in ronde 3 dat ik de onvoorzichtige toeschouwer niet onderuit heb gefietst. Het zou wat geweest zijn om op die manier de strijd te moeten staken, maar gelukkig kon ik tijdig corrigeren en was het onheil voorbij.
Na +- 5u13′ fietsen bereikte ik opnieuw de wisselzone, ondertussen was ik bijna 30′  uitgelopen op Frank en Bart.
Frank die ook deze gevreesde MTB proef feilloos had overwonnen zou nu aan zijn sterkste onderdeel beginnen maar een ieder weet dat 30′ goedmaken over deze afstand onmogelijk is tenzij er iemand volledig zou stilvallen.
Bart daarentegen had het in de laatste 2 ronden bijzonder moeilijk gehad, telkens hij een andere positie aannam op zijn fiets kreeg hij krampen. Dat beloofde weinig goeds voor de volgende loopproef. Maar dat hij een taaie is weten we reeds lang !!!
Bij de aanvang van de loopproef had ik een eerste rekensommetje gemaakt, voorzichtigheidshalve had ik een eindtijd van 9u15 a 9u30 in gedachten.
Maar de kilometers gingen vlot voorbij en stelsel matig kon ik opnieuw mijn doel verleggen. Mijn zoon in ronde 1 mijn begeleider zou samen met mijn vrouw voor de nodige peptalk moeten zorgen om binnen de 9u te kunnen eindigen. Zodus zouden we met ons drieën de laatste ronde inzetten, diverse mede-Hellers heb ik in deze ronde bij het voorbij lopen nog kunnen aanmoedigen. Ik bleef steevast rond 4’50 per kilometer maar geleidelijk aan werd me duidelijk dat binnen de 9u niet haalbaar meer zou zijn.
Nog enkele aanmoedigingen van vrienden per SMS ten spijt ben ik uiteindelijk gestrand op 9u01’47" voor mezelf althans een onverhoopt succes.
Frank die van nature uit een sterke lange afstandsloper is zou ook in deze laatste proef geen noemenswaardige problemen kennen. Hij heeft in deze proef nog bijna 10′ kunnen terug nemen op mij en uiteindelijk bereikte hij op 9u19’20" de finishlijn. Ook voor hem een aanzienlijke verbetering tegenover de vorige edities.
Bart die verlost was van zijn fiets (en de nodige krampen) zou gedurende de loopproef overduidelijk bewijzen dat er meer moet zijn dan spierpijn om de strijd te staken.
Hij bereikte de finishlijn na 9u27’51" en ook hij had met deze zijn snelste tijd van de voorbije drie jaar vastgelegd. Stiekem zal hij wel gehoopt hebben op een veel scherpere tijd maar door omstandigheden is het anders uitgedraaid.
Na de wedstrijd tussen pot en pint werden de verhalen boven gehaald en uiteraard onze verdere toekomstplannen …
Ikzelf had me voorgenomen om van deze editie mijn einddoel te maken .. Maar nieuwe kennissen willen van ons drieën een waar team maken en er werden reeds plannen gesmeed om voor een nieuwe tenue te zorgen.
Nog veel te vroeg om dit nu vast te leggen maar zeg nooit "nooit" en we zullen wel zien na de zomer om onze doelen vast te pinnen.
Een ding is zeker, zoals het parcours er nu bij lag zullen we het nooit meer voorgeschoteld krijgen, ideale omstandigheden, prachtig weer .Hierdoor hebben we kunnen zorgen dat we allen een supertijd hebben kunnen behalen.
We hebben het overleefd en mogelijks tot volgend jaar hetzij als deelnemer hetzij als supporter ..