Bart Aernouts: “Debuut met dubbel gevoel”

Met een tijd van 8u18’17 en een tiende plaats zou Bart Aernouts mogen spreken van een geslaagd debuut op de Ironman-afstand, zeker te midden een groot aantal toppers in Melbourne. Toch houdt hij een dubbel gevoel over aan de wedstrijd: “Het moet allemaal nog wat bezinken. Ik mag niet ontevreden zijn. Ik had niet te veel verwacht van die allereerste Ironman en ik ben alles in acht genomen goed kunnen eindigen. Maar het was toch een beetje een rare wedstrijd. In het zwemmen en het fietsen voelde ik me niet echt super. Het was ook veel kouder dan ik had gedacht.” Voor Uplace-teamgenoot Bert Jammaer was Melbourne zijn grootste sportieve teleurstelling.

Bart Aernouts werkte het afgelopen jaar samen met de Australische topcoach Darren Smith met een specifieke focus op het verbeteren van zijn zwemmen. Uiteindelijk bleek in deze wedstrijd zwempositie belangrijker dan conditie voor Bart. Nadat hij net de aansluiting met de kopgroep miste, zwom Bart in een groep die de verkeerde richting koos en zo veel tijd verloor. Hij kwam als 24^e pro man uit het water op bijna tien minuten van snelste zwemmer Fettell. In het fietsen kwam Bart opnieuw in een tragere groep terecht. Toch kon hij opschuiven naar de 19^e plaats. In de marathon kon Bart de forcing wel voeren en een top-tien plaats afdwingen. “Jammer dat ik in het zwemmen net niet meekon met de kopgroep. Het had mijn zwemstart een stuk minder hectisch gemaakt” legt Bart uit. “In het fietsen was mijn frustratie vooral dat ik in een trage groep zat. Ik heb nog wel proberen door te fietsen, maar er was niemand voor me en als iedereen dan achter je blijft hangen, ga je jezelf alleen maar kapot rijden. Dan heb ik me maar proberen te concentreren op de marathon en dat is goed gelukt. Blijkbaar heb ik zelfs de derde tijd gelopen. Omdat dit mijn enige volledige Ironman is dit jaar, moest ik zeker de wedstrijd uitdoen om kans te maken op kwalificatie voor de Ironman Hawaï. Ik ben dus tevreden dat ik me niet geforceerd heb en dat ik op een positieve noot kon eindigen,” aldus Bart.

Bert Jammaer voelde zich goed, zo liet hij voor de wedstrijd weten. Dat vertaalde zich meteen in een sterke zwemprestatie. Hij kwam als twaalfde uit het water, samen met topfavorieten zoals Alexander. In het fietsgedeelte hield hij goed stand in de achtervolgende groep achter leider Fettell. In de laatste kilometers hield hij zich bewust wat in om fris aan de marathon te beginnen. Dat lukte goed, tot het ineens allemaal gedaan was: “Het was alsof ze een mes in mijn kuit staken. Ineens kon ik niets meer,” vertelt Bert. Voor Bert was Melbourne een belangrijke wedstrijd. Zijn opgave was dan ook een grote teleurstelling: “Dit is echt de grootste sportieve teleurstelling uit mijn carrière. Ik heb al eerder moeten opgeven, maar dat was omdat ik me slecht voelde. Nu was ik nog helemaal fris. Ik heb de eerste tien kilometer echt soepel gelopen. Ik heb nog even verder gestrompeld, maar dat had echt geen zin. Zelfs stappen ging niet. Wat er juist mis is, weet ik niet. Dat moet een doktersbezoek volgende week in België uitwijzen.”