Robin Deroeck over zijn Lanzarote avontuur

Wij leerden een paar jaar geleden Robin Deroeck kennen toen hij voor het eerst verkoos om in plaats van Rock Zottegem naar de Grand Raid van Nisramont te trekken. Hij was één van de weinige finishers van het eerste multisport weekend van Wim De Doncker en hij vestigde meteen een stevige reputatie. Naar Rock Zottegem is Robin niet meer teruggekeerd, want de liefde voor de duursport en triatlon in het bijzonder was te groot. Twee weken geleden joeg hij zijn grote droom na: finishen in de Ironman van Lanzarote.

Omdat het niet altijd over toppers moet gaan, bij deze het wedstrijdverslag van de sympathieke Rat Race atleet Robin: “Na enkele maanden voorbereiding was het zaterdag zover, mijn eerste “officiële” Iron Man. Om te beginnen natuurlijk de zwaarste uitgekozen, die van Lanzarote. Op zondag was ik reeds aangekomen te Lanzarote, en ik vroeg mij de eerste dagen af waar die beruchte wind was, het was uitzonderlijk warm daar, tegen de 40 graden op sommige plaatsen en geen wind, tijdens een parcoursverkenning dacht ik zelf even dat ik in een haardroger zat toen de wind toch eventjes leek te blazen.”

“Na een klein weekje aanpassen met parcoursverkenning zwemmen, lopen en het fietsparcours met de auto terwijl ik het zwaarste gedeelte eens met de fiets verkend had, was vrijdag het moment gekomen om alles in de wisselzone te gaan plaatsen, bij de fietsen mochten blijkbaar enkel de helm en de ingeklikte schoenen, rest moest allemaal in de zakken. Na een goeie nachtrust stond ik op zaterdag om 4u30 op, we hadden van het hotel een lunchpakket gekregen dat ruim voldoende was. Om half 6 begaf ik mij dan naar de start die 20 minuutjes wandelen was van het hotel waar ik logeerde, fietsbanden nog eens opgepompt en na een plaspauze heb ik dan maar mijn wetsuit aangedaan en mij naar de zwemstart begeven.

Er waren 3 startboxen, 1 voor de pro’s, een voor wie onder de 65 minuten wil zwemmen en de rest. Aangezien ik graag relatief vooraan start, koos ik om achteraan in de startgroep van 65 minuten te starten. Om 7 uur klonk dan het startschot en gingen we met de hele bende het water in, na 150-tal meter was er de eerste boei al waar het direct al een hele opstopping was, misschien was ik toch beter wat meer naar voor gestart. Door de vele opstoppingen kon ik niet echt doorzwemmen waardoor ik dan maar rap besloot om krachten te sparen en rustig te zwemmen, waardoor ik slechts na 1:10:45 uit het water kwam, toch enkele minuten trager dan ik gehoopt had, maar had wel geen slag teveel gegeven.

In de wissel dan nam ik mijn wisselzak, nam mijn camelbak die ik onder mijn trui zou dragen voor gemakkelijk te kunnen drinken en een betere aerodynamica op aanraden van Roel Bruylandt van Kine8, deed mijn kousen aan en liep naar mijn fiets. Toen ik bijna aan mijn fiets aankwam kwam ik tot het besef dat mijn nummerband nog in mijn zak zat, terug naar transition tent gelopen, waar mijn zak natuurlijk reeds verdwenen was, na enkele minuten zoeken vond ik dan toch mijn zak waardoor ik minstens 7 minuten verloren had, totale tijd doorgebracht in de wissel was 11:37, hierdoor liet ik toch wel even de moed zakken en besloot ik dan maar rustig door te gaan en enkel voor uitrijden te gaan.

Heel rustig gestart met fietsen, maar aangezien ik van in het begin reeds heel veel andere atleten voorbijstak begon ik langzaam maar zeker nieuwe moed te krijgen, kon eigenlijk heel de 180 km mensen oprapen. Dankzij mijn keuze om in mijn sportdrank nog extra zouttabletten toe te voegen bleef ik de hele tijd goed gehydrateerd, parcours was relatief lastig zeker dankzij de wind die in tegenstelling tot de rest van de week nu wel waaide, al bij al had ik het parcours vooraf toch iets lastiger ingeschat, dankzij de meewind op de weg terug kwam ik superfris na 6:00:50 terug aan de wisselzone, jammer genoeg net iets meer dan 6 uur, maar had vooraf gehoopt om onder de 7 uur te gaan dus dat was zeker al geslaagd!

Deze keer geen problemen in de wissel waardoor ik na 4:39 reeds de wissel verlaten had, had in de wissel ook een bidon klaargelegd met sportdrank en extra zoutoplossing. Het lopen ging echt supervlot, elke bevoorrading nam ik nog bekertje water en bekertje sportdrank en elke ronde stond mijn vriendin met extra bidon sportdrank met zoutoplossing waardoor ik nooit stilviel en tot km 35 vlot tempo kon lopen boven de 10 per uur, was eerste keer in mijn leven dat ik zo lang aan een stuk kon lopen. Tegen dan begon ik pijn te krijgen in mijn bovenbenen, aangezien deze enorm verbrand waren tegen dan vermoed ik dat het daarvan kwam en moest ik 4 km lang lopen afwisselen met wandelen, de laatste 3 km daarentegen kon ik dankzij het pijnstillende effect van het ruiken van de meet weer lopen en kon ik zelfs nog wat versnellen in de laatste km waardoor ik uiteindelijk mijn marathon in 4:19:23 kon afwerken hetgeen ik zeker niet slecht vind voor mijn slechtste onderdeel te zijn.

Ik voelde mij eigenlijk nog relatief fris aan de meet, waarschijnlijk door het feit dat ik het fietsen iets te rustig gedaan heb door mijn demotivatie van de eerste wisselzone, maar al bij al was mijn doel vooraf om een betere tijd te hebben dan mijn vlakke volledige van vorig jaar die ik in 12u45 deed, dus dat is al zeker geslaagd, stiekeme doel was onder de 12 uur finishen, is ook gelukt, en wou graag in eerste helft finishen, ben 486e gefinisht van 1434 finishers, 1553 starters, dus ongeveer dubbel zoveel na mij dan voor mij, zeker aangezien ik zonder die 7 minuten uit de wissel ongeveer als 450e zou gefinisht zijn. Ik zag na de streep relatief veel uitgedroogde mensen, had hier totaal geen last van in tegenstelling tot vorig jaar in mijn volledige.

Dit geeft mij zeker de kracht om voort te blijven trainen om volgend jaar een zwaardere wedstrijd te doen, een Embrunman ofzo, om dan binnen paar jaar eens voor een mooie tijd te gaan in een Iron Man. Zou dit natuurlijk allemaal niet kunnen gedaan hebben zonder de steun van mijn vriendin, mijn ouders, de coaches van mijn club Rat Race Team, mijn trainer Piet Van Bastelaere en de mensen van Kine8 voor mijn fietspositionering, loopanalyse en andere hulp voor mijn fysieke ongemakken”, aldus Robin.

Sinds die bewuste Grand Raid van Nisramont is Robin een pak kilo’s kwijt en heeft hij evenveel kilo’s karakter gewonnen. En alhoewel toppers als Jim Thijs onvoorwaardelijk fan zijn van Robin, is hij voor de rest toch dezelfde toffe pee gebleven en alleen daarom al zetten we hem hier al eens graag in het zonnetje!