Belgen sneuvelen in marathon

Hoe het Marino Vanhoenacker verging in de Ironman van Mexico kon u hieronder al lezen, maar Cozumel maakte ook nog een paar andere Belgische slachtoffers. Zo leek Lode Vaernewyck op weg naar een formidabele stunt op de fiets, maar zijn avontuur hield op tijdens het begin van de marathon in de loden hitte van Cozumel. Ook Tine Deckers ging onderuit na een karakterprestatie op de fiets. En dus hield Olivier Cardoen samen met Bruno Clerbout de Belgische eer hoog, al werd ook Olivier tijdens de marathon nog wat plaatsen achteruit geslagen. Uiteindelijk pakte hij de 19de plaats. Bruce kaapte de 12de plaats weg.

Omwille van een te sterke stroming werd het zwemgedeelte ingekort tot 3,1 kilometer. Voor Bruno Clerbout vormde het gewijzigde parcours niet meteen een probleem. Met een tijd van 36:54 kwam hij als 16e op vier minuten van snelste zwemmer Todd Skipworth uit het water. Jammer genoeg miste hij de aansluiting met de topgroep met favorieten Eneko Llanos en landgenoot Marino Vanhoenacker. Terwijl Weiss van iedereen wegfietste, werkte Bruno het vlakke, winderige parcours verder af in een achtervolgende groep. Hij kon als 15e aan de marathon beginnen, weliswaar met meer dan een half uur achterstand. Na een moeilijk begin wegens krampen kon hij alsnog een solide loopprestatie neerzetten en opschuiven naar de 12e plaats. Het bleek een bevrijdend resultaat te zijn voor de Uplace-atleet van het eerste uur: “Vier Ironman wedstrijden op een jaar is natuurlijk te veel. Ik ben mentaal en fysiek helemaal op. Maar ik wilde ik mijn jaar en mijn carrière als Uplace-atleet niet afsluiten met die opgave in Canada in augustus. Ik heb mijn zinnen op deze wedstrijd gezet, ook al betekende het echt afzien. Maar voor mij is dat soort doorzetten ook Ironman. Ik heb uit deze wedstrijd gehaald wat erin zat. Daarvoor ben ik naar hier gekomen.”

Voor Tine Deckers eindigde haar terugkeer naar de volledige Ironman na de geboorte van haar zoontje Finn in juni in mineur. Ze kreeg al voor de start te kampen met diarree. Tegen beter weten in begon ze toch aan de wedstrijd. Ze kwam als 9e uit het water en werkte zich met een sterke fietsprestatie zelfs op naar de derde plek. Maar ze voelde zich de hele tijd misselijk en kon haar voeding niet binnenhouden. Dat maakte de marathon een onmogelijke opdracht, zo vertelde haar coach Pieter Timmermans: “Tine had vanmorgen al diarree. En natuurlijk heeft een Ironman starten wanneer je lichaam verzwakt is totaal geen zin. Maar ze wilde het zo graag. En de conditie was er. Ze was er helemaal klaar voor. Dan geef je niet op voorhand al op. Maar Tine is de hele wedstrijd misselijk geweest en tegen het einde van het fietsen voelde ze dat ze krachten verloor. In de marathon ging het snel bergaf: duizelig, krampen en overgeven. Na 14 kilometer moest ze haar lijdensweg staken. Dit is echt een grote ontgoocheling. Maar het enige dat Tine nu kan doen is genezen. Nadien bekijken we de planning voor 2014.” Op facebook deed Tine ongeveer hetzelfde verhaal, maar ze eindigde strijdlustig: “Ik weet wel dat mijn conditie opnieuw goed is en dat ik weer kan wedijveren met de wereldtop. Ik ben nog niet klaar met triatlon.
Bedankt voor jullie steun en sorry voor de ontgoocheling!!