We zijn toe aan de bovenste helft van ons immer persoonlijke, altijd voor interpretatie vatbare, verre van volledige maar telkens van levenslust blakend jaaroverzicht. Daarin gaan we het hebben over de “Delfine Persoon†van het triatlon. En dat is meteen het laatste wat we te zeggen hebben over een “geformaliseerde†verkiezing van Triatlete van het Jaar.
Claire Michel en Katrien Verstuyft zorgden in 2014 elk voor een fantastisch hoogtepunt door een wereldbekerpodium op hun palmares bij te schrijven. Een prestatie die te weinig naar waarde geschat wordt in ons Ironmangekke landje. Want in het ITU-wereldbekercircuit en bij uitbreiding de topwedstrijden van de World Triathlon Series is het niveau torenhoog en de concurrentie moordend. En we vinden het nog altijd jammer dat de weergodinnen de kansen van Claire en Katrien op een EK podium letterlijk in het water lieten vallen in Kitzbuhel.
Maar toch vinden we nog steeds dat Joke Coysman in 2014 gerust naast onze twee internationale vaandeldraagsters mag staan. Joke is geen international, heeft geen topsportstatuut. Ze pakte dit seizoen wel uit met een tot de verbeelding sprekend record van 19 overwinningen in triatlons en duatlons, waarbij twee Belgische titels: in het duatlon in Kortrijk samen met Ilse Geldhof en in de lange afstandstriatlon van Eupen. Ook de prestigieuze Zwintriatlon van Knokke schreef ze op haar naam.
In 2012 kreeg ze van ons de bijnaam “Madam 16†maar dit jaar zette Joke nog een stapje hogerop. Dat de zegekampioene van de laatste drie seizoenen maar net onder de 20 overwinningen bleef, had alles te maken met Alexandra Tondeur én revelatie Sara Van De Vel. Die twee waren op nationaal vlak de belangrijkste concurrentes van Joke. Ex-atletiekster en veldloopster Van De Vel was de ontdekking van het seizoen en ze kan de komende jaren wel eens een vaste waarde worden.
Tondeur zullen we wellicht wat minder in België aan het werk zien, want Alexandra The Great had een berejaar op de 70.3 afstand en zal zich hier in 2015 verder op toeleggen.
En Joke zelf? Die bleef er ijzig kalm bij. In dat vlak was ze absoluut geen “Delfine Persoonâ€. Ze heeft dit jaar met de benen gesproken en dat was wat haar betreft voldoende. Misschien is dat net wat Madam 19 mist, die panache en de grandeur van een topsporter die zich regelmatig roert in de pers. De entourage rond Joke weet wel beter. Ze is en blijft haar vriendelijke zelf en hoeft niet per sé in de schijnwerpers te staan. Ook dat siert haar, al jaren.
Morgen is het alweer aan de mannen, want dan gaan we in het op drie na laatste deel van ons jaaroverzicht hebben over de multisporters, een woord waarvan de avontuurlijke liefhebbers van bospaden en veldweggetjes niet echt houden, hé Seppe?
Ex-wereldkampioene 70.3 Ironman krijgt extra Noorse motivatie tijdens training
Als Holly Lawrence nog wat extra motivatie nodig had om vrijdag voor een nieuwe wereldtitel 70.3 Ironman te gaan, dan…
