Subscribe Now
Trending News
By using our website, you agree to the use of our cookies.
Het beste van 2014: 4- “Van de hemel naar de Hel”
Column

Het beste van 2014: 4- “Van de hemel naar de Hel”

Seppe Odeyn Hel 2014

In het op drie na laatste deel van ons hoogstpersoonlijke, eerder ludieke dan sporttechnische maar voor de rest bijzonder aangename en geliefde jaaroverzicht serveren we u een stukje godsdienst. Messias van dienst is Seppe Odeyn, die een hemels gevoel overhield aan zijn debuut in Zofingen. En die na een zeer lang en succesvol seizoen de kroon op het werk zette en de concurrentie in de Hel van Kasterlee voor de derde keer op rij naar het vagevuur verwees.

Alleen al met drie zeges in de zwaarste winterduatlon ter wereld verdient Seppe een goddelijke, of eerder een duivelse, status. Maar zijn overwinning in Kasterlee was slechts de cumul van een uitzonderlijk seizoen, waarin voor hemzelf overigens de overwinning in de duatlon van Gileppe een tijdje met stip op nummer één stond, wegens zijn allereerste zege in een zomerduatlon. In de winterduatlons zijn we de tel ondertussen kwijtgeraakt, maar na een resem podiumplaatsen mocht Seppe aan het stuwmeer eindelijk de bloemen mee naar huis nemen.

Het geeft hem blijkbaar een mentale boost want enkele weken later volgt een absoluut hoogtepunt in Zofingen. Op het WK Powerman maakt Seppe zijn debuut. Waar veel atleten hopeloos kopje onder gaan en compleet weggeblazen worden bij hun eerste keer, vallen bij Odeyn de puzzelstukjes netjes op hun plaats. Joerie Vansteelant heeft geen super voorbereiding gehad en heeft de dag zelf geen superbenen. Hij verlaat de wedstrijd in het lopen. Rob Woestenborghs lijkt dan op weg naar de wereldtitel maar hij kan de man met hamer niet ontwijken in de loopfinale en zakt helaas ver weg.

En plots loopt de Flandrien uit Hever als beste Belg voor een plaatsje in de top-vijf van de meest legendarische duatlon ter wereld. Seppe maakt het mooi af en wordt, met het kenmerkende koersklakske, vierde. Een nieuw talent lijkt klaar te zijn voor de komende jaren. Maar wat gaan de komende jaren brengen voor Seppe? Hij is immers een multisporter die zowel van de weg als van het crossen geniet. Zelf gruwelt hij van de term multisport. “Het is alsof ik vogelpikken met tennis en lopen combineer”, lachte hij op Triatlonworld. Nochtans beperkt Seppe zich niet tot duatlon. Na een eerste winter trainen in het zwemmen zette hij zijn eerste succesvolle stappen in cross-triatlon. Dat gebeurde vooral aan de zijde van zijn ploegmaat Kris Coddens.

Kris-Coddens-MTB-Photo-Jacky-Ledeboer-1024x680

Coddens verdient zijn plaats in dit jaaroverzicht na ook al een superseizoen. Hij was oppermachtig in de Tnatura Series en werd verdiend Europees kampioen crosstriatlon. Samen met Jim Thijs en Yeray Luxem, Wouter Vander Mast én Tim Van Daele bij de age groupers was Kris hét uithangbord van de steeds meer aan populariteit winnende sport cross-triatlon. Zwemmen in open water, mountainbiken op uitdagende technische parcoursen en lopen door bos en heide… Het levert spectaculaire wedstrijden op, waarbij onze Belgen het vooral in Europa uitstekend deden.

Vooral Yeray Luxem was een aantal keer voorin te vinden bij de XTerra’s maar hij heeft volgend jaar wel nog een aparte afspraak in Hawaii om op Maui nog het één en ander recht te zetten. Voor Jimbo, die het seizoen al heel vroeg begon met een overwinning in Spanje, was het er wel “boenk op” in het WK Xterra. Bart Aernouts zorgde zelfs voor extra reclame door de Outrigger Double te winnen, de beste prestatie over het WK Ironman en XTerra gecombineerd.

En Seppe Odeyn? Die blijft gewoon de Flandrien die hij altijd geweest is. In de koers heeft hij geleerd dat kracht boven schoonheid gaat. En dat kenmerkt zijn lopen. Maar het werkt wel en krijgt zelfs navolging bij zijn vaste begeleider Robrecht Paesen. In nauwelijks twee jaar tijd heeft Seppe ons hart gestolen, ook door zijn droge humor en rake uitspraken. Zo waarschuwde hij vlak voor de Hel zijn trainingsmakker en wielrenner Simon Van Roy. “Probeer niet te veel van uw oren te maken in het fietsen. Die tri- en duatleten zijn allemaal beleefde mannen. Als je een keer roept dat ze de kop moeten pakken, dan verontschuldigen ze zich netjes. Niet zoals in de koers, daar wordt alleen maar gescholden, geroepen getierd. Hier is het van: oh sorry, ik had u niet zien komen”. Dat laatste geldt ook voor Dennis Devriendt, die in den Halven van Damme verliest van Seppe in de parallelle duatlon.

Vanaf morgen komen we bij de podiumplaatsen van ons jaaroverzicht aan. Met op 3 eindelijk dan toch nog een volledige inkijk in hoe een debutant 1500 meter slag per slag aftelt, hoe hij zich verbaast in lieve jongedames die eens de referee op de moto weg is, toch nog even naar dat wiel voor hen springen en hoe moeilijk het is om een proper, vlak looptempo aan te houden als het publiek uit zijn dak gaat.

Foto's: Luc Jespers en Jacky Ledeboer