Subscribe Now
Trending News
By using our website, you agree to the use of our cookies.
Seppe Odeyn: “Geen veredelde stratenloop in de Ardennen…”
Multisports

Seppe Odeyn: “Geen veredelde stratenloop in de Ardennen…”

Seppe Odeyn TDF 2

Zondag 16 augustus was een hoogdag voor de trail-liefhebbers met de Trail Des Fantomes in La Roche. Op de 31 km van de TDF stond één man centraal aan de start: zonder rugzakje, maar met zwart “koersklakske”. Seppe Odeyn kwam een laatste doorgedreven training houden voor Zofingen, maar dat draaide onverwacht uit op een indrukwekkende overwinning. En daar moest weer een geweldig wedstrijdverslag van komen. Onze nieuwste columnist is bekend: “Nu ik mezelf tot stripheld heb uitgeroepen moet ik noodgedwongen op zoek naar nieuwe avonturen. Ik ben niet dat type stripheld dat in de zetel zit te wachten tot er een bevriende professor belt…”

“Daarom had ik me ingeschreven voor de Trail des Fantomes. Ik had van dit fenomeen al eens kunnen proeven tijdens de Grand Raid van vorig jaar maar dat was maar een voorsmaakje en ik wou the real thing wel eens ervaren. Ik moet eerlijk zeggen ik had daar een pak vooroordelen over. Volgens mij was een trailrun gewoon een veredelde stratenloop in de Ardennen en het merendeel was onverhard. Maar ik hoorde veel enthousiaste mensen en zag een pak spectaculaire foto’s passeren. Ik trok dus op onderzoek uit en besloot mijn Scott Kinabalu’s eens te gebruiken voor wat ze echt gemaakt zijn. Ik had gekozen voor de 31km, dat leek me een minimum om mee te beginnen.

Eerste vaststelling bij de start was de ontspannen sfeer. Geen gedrum of zenuwachtig gedoe gewoon gezellig een praatje slagen. Qua outfit had ik toch een statement willen maken, ik ging toch niet met een rugzak gaan lopen zeker, koersklakske op en vertrekken maar. Al gauw trokken we de Ardense bossen in voor de eerste klim. Ok die was steil maar ik kon nog blijven lopen en ging goed mee met de eersten. De afdaling viel ook mee, hier en daar een boomstammetje maar daar ging ik gezwind over, zo erg was dat dus allemaal niet. Ik liep ook nog eens aan de leiding wat het allemaal wat aangenamer maakte.

Seppe Odeyn TDF 1

Maar dan begon het avontuur, eerste stuk een netelveld en een te smal pad. Gevolgd door een steile klim en een afdaling die nu toch wel heel steil naar beneden liep en ik dus af en toe fameus op de rem moest gaan staan. Daarna over boomwortels en natte rotsen langs de oever van de rivier onder laaghangende takken en dan nog eens die pijlen en linten in de gaten houden zodat ik niet verloren liep. Vervolgens de berg terug op waar het nu toch echt wel moeilijk werd om te blijven lopen, maar hé ik ga hier toch niet stappen zeker dat is hier trail run en niet trail walk.

Nog steeds was de climax niet bereikt want plots moest ik een rots beklimmen. Er had daar gelukkig iemand een ketting gehangen. Eenmaal daar boven had ik toch al het nodige respect voor de trailrunner gekregen. Maar ik moest spijtig genoeg afgestraft worden voor mijn vooroordelen. Eerst struikelde ik over een rots toen ik de volgende pijl zocht, dat kwam al redelijk goed aan. Dan begon ik aan een afdaling waar ik geen andere optie zag dan op mijn gat naar beneden te glijden. Ik had eerst nog proberen te lopen maar een Odeyn op snelheid dat krijg je niet zomaar gestopt, er waren een koppel sterke sparren voor nodig om me tot stilstand te brengen.

Bergop had ik nu al begrepen dat stappen soms efficienter is en op die manier gingen de kilometers traag voorbij en had ik al gauw door dat mijn 3 high5 gelletjes wat weinig waren. Meer geraakte er nu eenmaal niet in mijn broekzak. Een rugzakje had misschien handig geweest…

Seppe Odeyn TDF Podium

Ik kwam aan de laatste 5 kilometer en kwam een aantal jongens tegen die de 75km liepen. Niks dan respect voor die mannen, ze vroegen welke afstand ik deed en ik durfde bijna niet zeggen dat ik maar 31km liep, wat een helden. De laatste afdaling was nog pittig maar ik  kon de stem van speaker Hans al horen. De Ourthe nog eens door en ik kon na 2.5uur mijn eerste echte trailrun afsluiten. Dat ik de 31km won was leuk maar is eigenlijk maar bijzaak.

Conclusie,  respect voor de trailrunner. Een absolute aanrader voor al wie wat meer avontuur zoekt en de beleving belangrijker vind dan de tijd. Voor mezelf is het jammer genoeg niet meteen voor herhaling vatbaar een trailrun is nu eenmaal niet makkelijk in een wedstrijdplanning op te nemen. Al moet ik toegeven dat de 100km die om de 3 jaar georganiseerd wordt wel op mijn todo lijstje staat, maar voor dat lijstje af te werken is toch al een stevige midlife crisis nodig. Suggesties zijn trouwens altijd welkom.

Nu even radiostilte hier want volgend avontuur Odeyn en de Helvetiërs. Het WK in Zofingen!”

Lees hier het volledige verhaal en zoek eens naar zijn andere avonturen op http://seppeodeyn.weebly.com/blog/odeyn-en-de-trailrun