Tine Deckers pakt nog eens ouderwets uit

Ze was dit jaar van plan om haar seizoen helemaal anders aan te pakken, en dus stond een ontspannen Tine Deckers aan de start van de 70.3 Ironman van Puerto Rico. 4u20’22 later stond ze te glunderen aan de finish als meer dan verdiende winnares. Meteen stonden alle spotlights op Tine in een wedstrijd waar vooral de Vlaamse media uitkeek naar het echte competitiedebuut van Frederik Van Lierde. Die leek een lange tijd op weg naar een top-vijf.

Uiteindelijk werd het een elfde plaats voor Fre, die voor het eerst sinds zijn afscheid van LTTD (het Oilservice-team, dat hij na 13 jaar verlaten heeft) in competitie uitkwam in zijn nieuwe uitrusting. Ondanks de sterke bezetting zal het wellicht een ontgoocheling geweest zijn voor Fre. Hij was nooit in de gelegenheid om winnaar Tim O’Donnell te bedreigen. Die haalde het in 3u50’51 en had bijna vier minuten voorsprong op Leon Griffin en Cameron Dye. Romain Guillaume van het Belgisch internationale BMC-Etixx team werd vierde; Frederik finishte in 4u03’59.

Bij de vrouwen had Tine Deckers een voor haar doen sterk zwemnummer. Ze kwam al vrij snel in koppositie in het fietsen, stapte als leider van de fiets in de wissel en liep dan naar haar eerste 70.3 Ironman overwinning sinds jaren. “Ik ging voor een podiumplaats omdat Haskins onklopbaar leek. Ik ben zo blij dat het is gelukt. Zalig! Ik kan het niet vaak zeggen, maar ik heb echt keigoed gezwommen. Ik was als eerste weg en zag toen Haskins en Wassner voorbij komen. Toen de derde groep eraan kwam, heb ik alles gedaan om erbij te blijven en in de tweede helft lag ik zowaar in een comfortabele positie. Natuurlijk is het leuk om op de fiets mee vooraan te vertrekken. Haskins inhalen viel nog mee, maar ze bleef wel een tijdje hangen.

Tot ik aan het keerpunt zag dat ik wat extra meters had. En dan heb ik de forcing gevoerd. Ik wilde een zo groot mogelijke voorsprong hebben omdat ik wist dat ze sterk loopt. Maar aan het einde van de eerste loopronde kon ik zien dat het gat best nog groot was en begon ik er echt in te geloven. En toen was het alles geven in de verzengende hitte. Het was echt zwaar. Maar als je wint, valt dat allemaal weg. Het was een tijdje geleden dat ik nog een Ironman heb gewonnen, zeker een halve. Dit is echt genieten.”