Subscribe Now
Trending News
By using our website, you agree to the use of our cookies.
“Handjes klappen, haartjes komen recht…”
Nieuws

“Handjes klappen, haartjes komen recht…”

Lucky Berlage Maastricht
Lucky Berlage vlak voor de wissel in Maastricht (foto: Mario Vanacker)
Afgelopen zondag had elke triatleet wel zijn of haar verhaal in de Ironman van Maastricht, maar dat van Lucky Berlage was wel een uitzonderlijk verhaal. Als je op je 43ste nog achtste kan worden bij de profs… Hij schreef er een bloedmooi verslag over en dat wilden we je niet onthouden. “Daar lig ik dan op mijn 43ste om 6u59 in het water in de Maas om deel te nemen aan de Ironman van Maastricht tussen al die profs en wereldtoppers. Negen jaar na datum ben ik weer klaar om mij nog eens volledig in het Ironman circuit te gooien en te weten te komen wat ik nu eigenlijk nog waard ben op het hoogste niveau in de langeafstandswedstrijden.”
“Met reeds 15 Ironmans op mijn palmares en op 43-jarige leeftijd heb ik nog altijd evenveel stress alsof het mijn 1ste is. BAM, het kanon van Maastricht heeft beslist, laat het feest maar beginnen. De start verloopt goed maar na 1000 meter moet ik wat gas terugnemen. Het gevoel is niet goed en de stroming is voelbaar. Na 1700m een Australian exit… ik zie al dat het tempo niet is wat ik normaal kan. Gelukkig verloopt de terugweg beter met dank aan de stroming die deze keer een duuwtje in de rug geeft. Na exact 57 minuten zet ik voet aan wal. Het mag gezegd worden: dit is een slechte tijd voor mijn doen.

Niet Ironman-waardig

Na een eindeloos loopje maak ik een snelle wissel en kan ik aan mijn sterke onderdeel beginnen: het fietsen. Vandaag krijgen we 185 km voorgeschoteld op een zwaar parcours met veel keren en draaien. Het gaat constant op en af, met enkele stevige klimmen. Ik ga eerlijk zijn, ik vind het persoonlijk geen mooi parcours en niet Ironman-waardig door te smalle en vuile veldweggetkes en veel banen in zeer slechte staat. De eerste ronde verloopt alles perfect. Ik zit perfect in mijn ritme en na 2u21 passeer ik met een gemiddelde van 260 watt, wat perfect is. Bij het ingaan van ronde 2 verloopt alles nog steeds vlekkeloos en ik kan mijn opgelegde wattages vlot trappen.
Maar dan beslist de hemel dat het tijd is om wat regen naar beneden te smijten. Door het vele keren en draaien op super gladde wegen is het nu alleen nog belangrijk niet te vallen. Waar ik al bang voor was, gebeurt dan toch in één van de bochten. Mijn voorwiel schuift weg maar ik kan mij nog nipt herpakken. Een paar kilometer verder in een zeer snelle afdaling schuift mijn achterwiel weg. Even denk ik ‘yep, daar gaat mijn droom en ambitie’ maar het achterwiel vindt weer grip. I moet mij wel rechtzetten en tot stilstand komen in de grasberm.
Lucky Berlage Maastricht bike
Lucky Berlage in de IM Maastricht (foto: Mario Vanacker)

Cyclocrosstraining met Sven Nys

Voor mij is het genoeg geweest. Ik wil absoluut geen risico’s meer nemen en dus neem ik flink wat gas terug. Ik ben gekomen om te finishen en moet ook nog naar Vichy, dus gewoon rustig blijven en heelhuids richting T2 fietsen. Mijn fiets ziet er ondertussen uit alsof ik met Sven Nys een cyclocross training in het bos heb afgewerkt. Na 185 km fietsen kom ik als 7de de wisselzone binnen en moet ik afscheid nemen van mijn fiets. Geen tijd voor kusjes en traantjes maar geconcentreerd blijven en zo snel mogelijk proberen te wisselen om te beginnen aan de afsluitende marathon.
De loopschoentjes zien er gelukkig uit en hadden er veel zin in blijkbaar. Ik weet dat het lopen door de korte voorbereiding door een ambetante blessure wat tasten in het duister gaat worden maar de 1ste kilometer voelt goed aan en het ritme is waar ik voor getraind heb. Het 1ste rondje verloopt vlekkeloos maar op de klim in ronde 2 voel ik dat ik moet overschakelen op een iets rustiger tempo. Ik ga ook hier eerlijk zijn: ik vind het loopparcours ook niet denderend. Bijna de helft moeten we op kasseien lopen!

Wat moet, moet

In ronde 2 moet ik een noodgedwongen sanitaire stop doen en hier verlies ik toch wat kostbare tijd. Ik krijg mijn pakje met moejte uit en ook het aantrekken verloopt moeizaam. Het zijn drie kostbare minuutjes die je nooit meer terugkrijgt… maar wat moet, moet! Tot kilometer 34 kan ik mijn tempo blijven lopen. Dan val ik volledig verkrampt stil. Een beetje te verwachten met een te korte loopvoorbereiding. Biep, biep… klinkt de verlossing, want mijn gps-horloge houdt mij goed op de hoogte… Er staat 41km. Ik weet dan dat het 1 km genieten wordt. Handjes klappen, haartjes komen recht, de emoties staan op springen…
Daar komt de verlossing: de laatste bocht naar rechts en de red Ironman carpet ligt klaar om mij in ontvangst te nemen. Alles is vergeten, het constante gevoel van geen superdag te hebben, is verleden tijd. Ik ben de gelukkigste triatleet op aarde met mijn achtste plaats aan de finish. Yep, 8ste plaats… wauw, ik kan het nog, ik kan mij zelfs op mijn 43ste nog nestelen in de top 10 in een Ironman. Wel, weet je wat? Ik heb mijn droom kunnen verwezenlijken dankzij mijn harde werken, mijn vrouw en kinderen, mijn club CXL.6, mijn fans, mijn supporters en mijn sponsors.
Normaal zou ik zeggen ‘Laat het het feestje maar beginnen’ maar nee, het zal moeten wachten want binnen 28 dagen staat Ironman Vichy op mijn programma en ook daar wil ik mijn droom weer in vervulling brengen.
Lucky Berlage Maastricht 2
Lucky Berlage ziet het zitten (foto: Mario Vanacker)

Duwtje in de rug dankzij jullie

Iedereen weet dat ik al mijn trainingen op Strava zet en geen geheimen heb en daar heel gedreven in ben. En bij deze wil ik dan ook iedereen bedanken voor al de leuke berichtjes, de kudossen, de aanmoedigingen en het volgen op Strava. Ik heb ze allemaal gelezen, met veel emoties. Zonder jullie allemaal zouden mijn dromen niet in vervulling gaan. Zelf ik heb af en toe een duwtje nodig in de rug en dat is dankzij jullie.
Ook wil ik iedereen die voor mij heeft gesupporterd in Maastricht en mijn naam heeft geroepen ook extra willen bedanken, ik apprecieer dit enorm en hoop dat ik ooit voor jullie hetzelfde kan doen. Het was dankzij jullie een heel speciale dag voor mij. Thanks!
Yep, 26 days to go voor IM Vichy en hopelijk zal het gaan want mijn zwakke rechtse kuit is terug zeer gevoelig en hopelijk kom ik niet geblesseerd uit de Ironman en kan ik terug probleemloos trainen richting uitdaging nummer 2 want ik heb er heel veel zin in :-)” aldus Lucky.