Subscribe Now
Trending News
By using our website, you agree to the use of our cookies.
“To wetsuit or not…” EK (en oorlogs) verslag van Frederik Van Dijck
Belgium3Team

“To wetsuit or not…” EK (en oorlogs) verslag van Frederik Van Dijck

 

Frederik Van DIjck Dusseldorf run

Op één week tijd een EK olympische afstand in Kitzbuhel en een EK sprinttriatlon in Dusseldorf… Daar draait de gemiddelde Belgische age grouper zijn hand niet voor om. Frederik Van Dijck bezorgde ons twee mooie verslagen van zijn ervaringen in Oostenrijk en in Duitsland. We beginnen met zijn ‘gewone’ wedstrijdverslag van Dusseldorf, want daaracht volgt een waar verslag van de veldslag die Kitzbuhel was voor hem. “To wetsuit, or not to wetsuit, that’s the question. Tot en met zaterdagavond leek alles er op dat wetsuit niet toegelaten waren, het water was laag en warm, en dat zou in de nacht niet veranderen. Bij aankomst in de wisselzone om 7u25, bleek dan toch dat de organisatie wetsuits ging toelaten. Die van mij lag nog rustig te maffen in mijn hotelkamer…”

EK sprint Düsseldorf

“Afgelopen zondag 25/6 was het, een week na Oostenrijk, tijd voor het EK Age Group in Düsseldorf op de sprint-afstand.
Wederom naar het buitenland, maar gelukkig minder ver. Ook meer Belgen op de afspraak, wat wel gezellig was, tenminste compagnie om een ijsje te gaan eten… Op zaterdag konden we de ogen uit onze kassen kijken met de wedstrijd van de elite mannen en vrouwen, met veel spanning en een puike prestatie voor onze Belgische toppers. Eervolle vermelding voor de Canadees die als laatste der Mohikanen dapper bleef strijden, ver achter de medailles, met een terecht uitzinnig applaus van het publiek.

Over naar mijn eigen race dan maar. Met als belangrijk element: to wetsuit, or not to wetsuit, that’s the question. Tot en met zaterdagavond leek alles er op dat wetsuit niet toegelaten waren, het water was laag en warm, en dat zou in de nacht niet veranderen. Bij aankomst in de wisselzone om 7u25, bleek dan toch dat de organisatie wetsuits ging toelaten. Die van mij lag nog rustig te maffen in mijn hotelkamer. Pro’s en contra’s vlogen door mijn hersenketel, want ja, da’s toch sneller… maar dan die wissel… en zo lang lopen, man… dat is toch wel iets, en die 60 trappen… maar ben ik nog wel op tijd dan… ga ik me niet te hard moeten ‘spoeien’ en de start missen?

Met hun tronie tegen de nadars

 

Ik besloot dan maar om rustig te blijven en gewoon harder te zwemmen dan de bepakte mede-atleet. In theorie dan, want in de praktijk is dat schier onmogelijk. Ik liep alleszins na het zwemmen de oneindige wisselzone in, die voor de gelegenheid een kleine kilometer lang was.  In de nacht en ’s morgens in de vroegte was er wat regen gevallen en lagen alle banen wat nat. In eerste instantie dacht ik niet direct mijn tempo aan te passen, onder de gedachte “als je hard genoeg fietst dan verdampt het water”. Maar links en rechts plakten wat collega’s met hun tronie tegen de nadars, en enige voorzichtigheid was toch geboden. Eenmaal langs de Rijn konden de benen dan eindelijk aan de slag, op het parcours waar de Tour binnenkort start. Waar deze toppers dan tegen 20 km/u sneller dan mij zullen rondvliegen.

In de sprintafstand is het een uurtje in het rood gaan, en voor het lopen voelden mijn onderste ledematen al niet zo soepel meer. Na wat meters kwam ik dan toch op snelheid, om met een negatieve split (geen banana split helaas) te finishen, net boven de 20 minuten. Finaal 27ste van de 38 uit mijn age group. Over het algemeen wel tevreden met de verplaatsing, en aan de aankomst besefte ik dat ik zeker niet sneller kon. De Belgische mede-atleten en supporters hadden hun best gedaan en ik daarom ook. Gevoelsmatig best een positief resultaat.

Puur cijfermatig ben ik dan weer niet tevreden. Met zwemmen (1’46/100m) zet ik een van mijn traagste tijden neer. Volgende keer wetsuit meenemen, ook al zwemmen we in een heetwaterbron. Een fietsgemiddelde, desondanks nat en licht bochtig parcours, van 35,8 km/u is ook niet om mee te stoefen, zeker op 20km. En net niet die 20minuten smashen op 5km, dat wringt altijd. Blijven trainen dus…”

Frederik Van Dijck swim exit Dusseldorf

Oorlogsverslag van het EK Kitzbuhel

“Bij het ochtendgloren van deze dag was het tijd om de degens te kruisen met een resem strijdlustigen uit tal van landen. Zoals het een goede veldslag betaamt, werden bij het krieken van de dag de voorbereidingen getroffen. Omstreeks 6u45 werd de laatste controle van het wapentuig uitgevoerd, onder het goedkeurend oog van de veldmaarschalk (de op één na hoogste, na de vlag).

Om 8u opende het strijdgewoel zich onder schetterend trompetgeschal. Het was een eerlijk man-tegen-man gevecht in het water. Gezien de verschillende afkomst van de krijgers kon ik moeilijk inschatten op welk front ik het meest energie moest leveren. Plots dook er een bres op in de frontlinie, waar ik gezien mijn positie geen antwoord op had. Door twijfel om de Anschluss te maken werd er initieel getalmd door de meute; ik schakelde een versnelling hoger en zorgde dat ik geen verstekeling mee op mijn fregat kreeg. Op 8 seconden van mijn voorganger zette ik voet aan wal en snelde naar mijn stalen ros.

21 gesneuvelden, 34 bereikten neutraal gebied

Op weg naar de versterkte burcht joeg ik de motor hoog in toeren, om aldus de achtervolgers een neus te zetten. Van mijn verkenners was verder ook geen spoor, dus het zag er naar uit dat ik mijn Ardennenoffensief op de enige helling van de dag alleen moest klaren. Tot driemaal toe werd ik hellingopwaarts gedwongen, maar tuig en motor bewezen dienst en zo stoomde ik naar het front waar alles door de infanterie beslist ging worden. Onderweg vond ik een landgenoot en als echte kompanen zochten en vonden we onze weg.

De oefeningen op de stormbaan hadden hun nut niet gemist, want door bos en beek en berg en dal bolde de benenwagen door de Alpen. Het slotoffensief haalde niet veel slachtoffers, het laatste kruit werd verschoten.
Van de leeftijdsgenoten werden er 21 gesneuvelden gemeld, 34 rakkers bereikten neutraal gebied voor mijn passage aan de eindmeet.

Deze soldaat is alvast zeer tevreden met deze veldslag, onder luid tumult en in knappe setting. En nu deserteren en ijsjes eten…”