Subscribe Now
Trending News
By using our website, you agree to the use of our cookies.
De rode loper van Oudenaarde – Frederik Van Dijck
Frederik Van Dijck en de wandelaar (foto: Wim Cottyn)
Nieuws

De rode loper van Oudenaarde – Frederik Van Dijck

Frederik Van Dijck en de wandelaar (foto: Wim Cottyn)
Frederik Van Dijck en de wandelaar (foto: Wim Cottyn)

Na twee Europese kampioenschappen startte international Frederik Van Dijck nog eens in eigen land. In de Triatlon Van Vlaanderen rolden ze zondag de rode loper voor hem uit. Het resultaat is alweer een schitterend wedstrijdverslag van de Atriac-atleet, waarin hij het onder andere heeft over spetterende speakers. Kijk, dan wordt zo’n wedstrijdverhaal natuurlijk meteen gepubliceerd… “Zondag 9 juli afspraak in Oudenaarde voor de kwart-triatlon: 1 km – 45 km – 11 km door de Vlaamse Ardennen. Waren ook op de afspraak: zon, 2 spetterende speakers, kasseien, hellingen en 329 atleten… En zoals beloofd aan de spetterende speakers: een korte impressie van hoe ik deze dag beleefd heb, zoals het hoort voor “de triatleet wiens verslagen beter zijn dan zijn resultaten” (dixit mezelf), met als rode draad de “rode loper”.

Ik maakte vol goede moed de reis naar de parel van de Vlaamse Ardennen, aangezien ik hier vorig jaar een topprestatie neerzette. Ook toen was de zon van de partij, een ideale combinatie met een pittig parcours en best wel wat sfeer en supporters. Ik keek op voorhand al uit naar de brandende zon, want over het algemeen kan ik best tegen de warmte, zeker met een goede voorbereiding (extra zout in de drinkbus, extra prehydrateren). Daarenboven kunnen heel veel mensen vooral ook slechter tegen de warmte (spoiler alert: sommigen heel erg slecht!), dus dat speelt dan weer in het voordeel. En liever een broeiende zon dan regen op de kasseitjes.

Het zwemgedeelte was minder avontuurlijk dan vorig jaar, toen we rond bootjes en eilandjes moesten. Dit jaar was het meer rechtdoorzee (allez ja, rechtdoormeer): knal rechtdoor, kort de boeien om, en dan recht het water uit. De plas was warm genoeg zodat er zonder wetsuit gezwommen werd. Technisch gezien speelt dit in het voordeel van de “betere” zwemmers, en aangezien ik met de 39ste zwemtijd uit het water kwam (1’36”/100m) reken ik me dan maar gemakshalve bij de betere helft van de zwemmers. Het tactische plan om gewoon tempo te maken, zonder gaten te laten of mezelf de pleuris te zwemmen werd feilloos gevolgd. Typisch aan Oudenaarde is dat de zwemlocatie een eindje ligt van de wisselzone, maar de organisatie was hier heel behulpzaam geweest door een paar honderd meter zachte matten te leggen. Het grote voordeel is dat je jezelf een echte VIP voelt, omdat je in je zondagse kostuum een kilometer op de rode loper mag flaneren. Er werden door de paparazzi dan ook duchtig foto’s gemaakt.

De rode loper (foto: Wim Cottyn)
De rode loper (foto: Wim Cottyn)

Zonder veel gesukkel haastte ik me de wisselzone uit om aan het zwaarste hoofdstuk te beginnen: het fietsen. Het parcours was gelukkig hetzelfde, waardoor op de platte stukken en vooral bergaf geflirt werd met hoge snelheden, met een maximum van 77 km/u. Helaas is Oudenaarde ook rijk aan een hoop “lopers” waar de snelheden kelderen en de benen steevast opblazen. Op al deze lopers vlieg je stevig in het rood, waardoor de 2de fietsronde al een stuk minder vlot ging dan de eerste. Hierdoor kan je wel genieten van de prachtige omgeving. Ik werd tijdens het fietsen links en rechts regelmatig voorbijgevlamd, en zoals elke ambitieuze atleet denk je dan “die pak ik nog wel terug in het lopen”. Met grimassen à la Voeckler werden de laatste landschapspuisten overwonnen en konden de loopsloefkes aan.

Al tijdens de eerste kilometer werd duidelijk dat er op de benen geen overschot zat, en dus koos ik een snelheid dat net nog acceptabel was. Verstand op nul, voldoende drinken, en blik op oneindig. Veel nadenken zat er echt niet meer in tijdens het lopen, en ik waande me even terug in de zwemwissel, want ook nu zag ik kilometers aan een stuk rode lopers. Het ritmische gepuf, geblaas en geslof van mezelf en de rest bracht me in een soort van trance, die enkel doorbroken werd op de moment dat ik op mijn horloge keek en zag dat mijn tempo gezakt was naar botweg 4’45” per kilometer gemiddeld. Niets om trots op te zijn, maar de omstandigheden dicteerden duidelijk het tempo. Een van de zaken die ik in de voorbereiding vergeten was, was namelijk op tijd in mijn bed kruipen. Met dank aan vive le vélo, zomerbarren, quiz en verjaardagen, en al de rest. Mijn inwendige lampje begon te knipperen op “low battery”, maar desondanks leefde het idee om nog vol te gaan op weg naar de finish.

Frederik Van Dijck in de Triatlon Van Vlaanderen (foto: Wim Cottyn)
Frederik Van Dijck in de Triatlon Van Vlaanderen (foto: Wim Cottyn)

Tot op een angstaanjagend moment. Mijn automatische piloot moest vol in de remmen en een halve looping maken. Een van de atleten in tegenovergestelde looprichting begon plots nogal wild te trekkenbenen en spastische bewegingen te maken. Zijn benen gingen nog vooruit, maar de rest van zijn lijf helaas niet meer. In een fractie van een seconde zeeg hij tegen de grond, net nog afgeremd door sympathieke supporters. Door hitte en doorzettingsvermogen flauwgevallen. Dat hallucinante beeld werkte als een rem op mijn lichaam, en bleef zich maar afspelen in mijn bovenkamer. Ik begon rondom mij meerdere levende lijken te ontwaren, en bedacht dat dit de ideale moment had geweest om een zombiefilm op te nemen met goedkoop budget.

Op ralentis hobbelde ik voort, en zag onderweg dat onze breakdancer gelukkig bij zijn positieven was, klaar om in het ziekenhuis even aan de baxter te gaan hangen. Spoedig herstel, makker. Over de finishlijn speelden we nog wat leuke waterspelletjes tot iedereen voldoende opgefrist was. De omloop van de wedstrijd liegt niet; je bent veel meer in strijd met de omgeving dan met de concurrenten. Ook dit jaar stond Oudenaarde garant voor spektakel, plezier en avontuur, maar vooral tot driewerf toe voor rode lopers. Hoedje af voor de twee spetterende speakers die in de warmte uren aan een stuk hebben volgebabbeld, en voor de supporters en organisatie.”

Twee spetterende speakers (foto: Wim Cottyn)
Twee spetterende speakers (foto: Wim Cottyn)