“6u10 wedstrijd in Roth en ik weet… ik ben er klaar voor”

ROTH – 12u55… Ik loop de wissel uit richting hartje Roth waar de massa mij terug op staat te wachten. 6u10 ben ik op dat moment in wedstrijd en ik krijg de bevestiging: ‘ik was en ben er klaar voor’. Maandenlang werken naar dit moment, jezelf sterker maken dan ooit, je afzetten bij het begin van die marathon om daar die 10 uur aan te vallen en als het kan op te peuzelen. Ik zei het nooit zo letterlijk maar vandaag voelde het zo… Ik had alles onder controle, ging niet over m’n toeren en had mijn topprestatie voor het grijpen… had…

Om te beginnen, niets was gelogen. De atmosfeer hing al bij de start in de lucht, toen wist je al dat dit een speciale dag zou worden. Voor een uur duik je dat water in, een uur waar je even het circus lijkt te verlaten maar in mijn ooghoeken zie ik de massa. De tjjd lijkt voorbij te vliegen en voor mijn doen was dat ook zo. Ik verlaat het kanaal en treed door de geluidsmuur de wissel binnen. Toch bewaar ik de focus: wetsuit uit, nummer aan, schoenen aan, naar de fiets, helm aan en weg… Mijn sub10 jacht gaat verder en de focus blijft. De focus die je in die tunnel duwt. Die tunnelvisie blijft behouden op Solar Hill maar het genieten groeit des te meer. Reeds in de verte zie en hoor je het spektakel, ook dit jaar deden de toeschouwers de reputatie alle eer aan. Merci aan allen, jullie waren subliem, geweldig en maken deze hoogmis compleet tot twee maal toe. De laatste kilometers richting wissel gaan over een lang gestrekte lijn. Die lange betonweg voor mij uit, in gedachten de film nog eens overlopen en ik pomp mezelf nog eens op: “je kan het, je doet het, dit kan jouw dag worden!”… Kan…

In 10 minuten de controle verliezen

Het vervolg hierop had toch wel wat tijd nodig. Tijd om de ontgoocheling te verbijten, even te laten berusten en mezelf terug op te laden voor de volgende stap. Bij deze: gebeurd! Zondag heb ik ervaren hoe je in 10 minuten de controle volledig kan verliezen. Vanaf kilometer 1 hield ik niets meer binnen. Eerst geen voeding, vervolgens geen energie en tot slot het geloof. Een toptijd moest plaatsmaken voor aankomen en zelfs dit doel bleek plots te hoog gegrepen. Ik was er klaar voor maar blijkbaar niet alles in mij. Gedesillusioneerd word je van het parcours begeleid en besef je dat het plots voorbij is… ja, dit doet pijn…

Toch weiger ik met wrang gevoel terug te kijken. Bart Aernouts kroont zich tot de koning van de dag en als we elkaar kruisen kan de lach (ook bij mij) er toch van af. Sorry dat ik die afspraak aan de finishlijn niet kon nakomen man… Bram schonk zichzelf een grand cru weekend met een knalprestatie er bovenop. Ook Cipo sleurde zich naar de eindstreep na een spelletje van alles of niets en bij de bende hing bij iedereen een knappe medaille rond de nek te blinken. Voel ik me dan de verliezen? Niet echt want daarvoor was de belevenis te groots. Een nieuwe les was dit ook niet, want ik weet wat ik kan en ben daar nog meer van overtuigd. Nu is het enkel tijd om de puzzel nog eens te leggen, dus nu die laatste stukjes zoeken.

Met dank aan 3athlon.be, Sportoase, Ridley, ON, Vedette Sport, Orca, Innerme, Polar, Swisseye & SWS wheels…