Ivan Verstraeten’s WK – “Triatlon meets Mario Kart”

Ook Ivan Verstraeten genoot met volle teugen van het WK triatlon in Rotterdam. De triatleet van het Aarschots Triatlon Team deed mee in de sterke M40 categorie op de kwartafstand waarin hij 35ste werd in 2u10’25. Voor hem eindigden nog Dimitri Gelders (14), Koen Meeus (15) en pechvogel Kris Vermeiren (20). Lees hier hoe de vierde Belg in deze categorie Mario-Kart-gewijs achter Yoshida aanging in zijn wedstrijdverslag… “Hoe een mens 2u10’25” het snot uit z’n lijf kan racen en toch formidabel genieten? Dat was mijn WK triathlon vandaag. Als je even tijd hebt, lees je hieronder hoe het ging…”

“Plaats van afspraak: Rotterdam. Volgens mij ligt dat in de Caraïben. Zaterdag waren de weersomstandigheden nog Irma-achtig, maar dan zonder de wind. Zondagochtend eerder tropisch: een stralende zon die de temperatuur zowaar tot in de dubbele cijfers trok.

Droog en zonnig. Da’s genoeg voor de gemiddelde triathleet om in een soort sleeveless onesie in water van 16° te duiken op een zondagochtend. Ah ja, voor ’t zwemmen mochten we onze wetsuit er nog overaan doen  😁.

9u43: De Maas in en startschot wave 2 M40-44. We zwommen duidelijk oostwaarts, want door de laagstaande zon was er geen boei te zien. Gelukkig is mijn zwemmen nog voor verbetering vatbaar, waardoor ik een school tegenstanders voor mij had, die blijkbaar wél de weg wisten. Buiten de occasionele elleboog en onaangename aanraking met een andere wereldburger ging het best goed en zo na 1.500m behoorlijk deftig uit het water gesukkeld.

Lancering van de SS-Verstraeten-Wilier

Dan run 1. Hoe, hoor ik u denken, is het niet fietsen na het zwemmen? Nee, in Rotterdam willen ze elk park benutten en de fietsen stonden dan ook in zo’n ‘groene zone’ op ruim 500 meter (als ’t niet meer was) van de swim exit. Maar direct gas open en al een paar concurrenten voorbij. De groene zone ondertussen, was al tot een cyclocross-parcours herschapen.

En toen, tromgeroffel, lancering van de SS-Verstraeten-Wilier! Als een fietsende raket weg, waar ze in Noord-Korea bij verbleken. De eerste kilometers waren erg technisch met brug onder, brug over, fietspad op, kruisen, vluchtheuvel hier, verkeerskussens daar. De kilometerteller toch constant rond de 40 kunnen houden en zo mijn sterkste fietsonderdeel ooit. Na opnieuw een modderige wissel in mijn favoriete voetomhulsel gesprongen.

Schildpad gooien

Het loopparcours ging grotendeels door, wat denkt ge, een park. Geen drassige toestanden hier maar een prachtige omloop die constant kronkelde. De snelheid zat er nog heel goed in merkte ik na 3 km in 10’22” en ik passeerde de ene Mexicaan na de andere Nieuw-Zeelander, Noor, Rus en occasionele verdwaalde Bermuda bewoner. Toch kwam mij een Japanner voorbij. Yoshida stond er op zijn euh kont en ik had er Mario-kart gewijs een schildpad naar willen gooien. Maar hij was te snel. Op km 9 van 10 kreeg ik het toch lastig, maar na een afdalingske kwam ik weer voorbij de ploegmaten/supporters (“Iedereen heeft pijn!”) en die stuwden me over de finish in 2u10’25”. Goed voor een 35e plaats in mijn age group van 126 deelnemers.

Zalig gevoel ondanks geen pap meer kunnen zeggen. Genoten van de fantastische afsluiter van het seizoen.”