“Ik zie 5u30 op de finishboog verschijnen en ben content” Laetitia over 70.3 Kraichgau

Onze Laetitia Theus deed het uitstekend in de 70.3 Ironman Kraichgau, met een top-tien plaats in haar age group. Dat vraagt natuurlijk om haar persoonlijk wedstrijdverslag: “Op donderdag reed ik voor de tweede keer richting Ironman 70.3 in Kraichgau, een heuvelachtige regio in Baden-Württemberg, in het zuidwesten van Duitsland. Drie jaar geleden nam ik hier al eens deel en dat was me toen zeker niet tegengevallen…”

“Logeren doe ik opnieuw in Bretten. Het is 30 minuten rijden naar de zwemstart en dus niet mijn gebruikelijke manier van verblijven vermits ik jullie reeds vertelde dat ik dat liefst zo dicht mogelijk bij de start doe. Qua verkeer valt het hier erg goed mee, dus heb ik dat niet als stressfactor ervaren.”

“Het was warm, veel te warm…”

“De voorbereidingen verliepen zeer goed. Het trainen werd snel terug herpakt na 70.3 Marbella en ik heb ondertussen twee goede volumeblokken afgewerkt met zicht op mijn eerste grote doel net voor de zomer. Deze wedstrijd kwam dus als eerste prikkel en het werd een hele goeie prikkel, beter dan initieel gehoopt. Draai of keer het hoe je het wil, het was te warm. Veel te warm. Zeker omdat het uit het niets kwam, dus echt acclimatiseren was er niet bij.”

“Wat ik voor de eerste keer doe is carbo-loaden aan de hand van drank. Ik at tot nu toe altijd meer de dagen voordien, maar nu wilde ik heel graag eens op deze manier proberen. Donderdag , vrijdag en zaterdag 1,5 liter en dat gaat zeer vlot. Dit is een blijver :-)”

“Parcours verkennen met 3MD”

“Zoals gebruikelijk gooi ik even mijn beentjes los tijdens een kort loopje bij aankomst en voor de rest houd ik het erg rustig. Gert Veldeman en Bart Zaman van 3MD ken ik al een paar jaren en die nodigen me uit om met hen mee het parcours te verkennen op vrijdag. Deze familiale triatlonclub uit Dendermonde is rijkelijk aanwezig in Kraichgau. Met meer dan 40 deelnemers van 3MD liepen er aardig wat Belgen rond in Duitsland en dat maakte het wel gezellig aftellen naar zondag. Er staat twee uur fietsen op mijn schema en dus sluit ik me graag aan bij deze sympathieke bende op vrijdag. Ook hun zwemverkenning neem ik even mee. De watertemperatuur is alleszins veel aangenamer als de zee in Marbella. Dat zit goed.”

“Oei, mijn eten niet bij…”

“Zaterdag nog een kort stretch-loopje en dan richting wisselzone voor het klaarzetten van materiaal waar ik voor de eerste keer uit mijn comfortzone word gehaald. De rode zakken (run gear) worden die avond getransporteerd naar de tweede wisselzone waar wij niet mogen zijn, want deze wordt in gereedheid gebracht tijdens de race zelf. Had ik dus niet bij stilgestaan en bijgevolg had ik mijn eten niet bij. Op zich geen ramp, gewoon naar hotel en terug, maar 30 minuten op en 30 minuten af, daar zat ik niet naar uit te kijken.”

“Ik laat nooit mijn eten achter de avond voor de race. Dit is iets dat ik altijd de ochtend zelf doe. Zeker met deze temperaturen houd ik er hoegenaamd niet van om gellekes te laten koken in een blakende zon. Nu goed, ik had gelukkig nog vier exemplaren in mijn wagen dus daar kon ik alleszins al de eerste 12 km van de loop mee verder. Ik besloot de overige gellekes mee te nemen op de fiets en die dan ‘s morgens in mijn fietszak bij te steken voor mee te nemen na het zwemonderdeel. Voila, probleem opgelost.”

“Powermeter laten installeren”

“Nog een beetje zwemmen dan maar. Met een watertemperatuur rond 20 graden is zonder wetsuit zelfs aangenaam en zo bracht ik mezelf weer in balans. Kopje leeg, al zwemmend, zalig! Al geef ik wel toe dat het toch ergens in mijn achterhoofd bleef hangen.”

“Na Marbella heb ik bij Dewasport in Dendermonde een powermeter van Rotor laten installeren en daar was de coach ook wel blij mee. Hartslag is een goeie parameter maar een powermeter is wel nog veel gedetailleerder. Kraichgau moet voor mij trouwens een test worden op het fietsonderdeel.”

“Het blijft toch altijd een wasmachine”

“Zondagochtend, Raceday. Het belooft een warme dag te worden, maar Ironman Maastricht was ook erg warm verleden jaar dus daar maak ik me voorlopig niet druk om. Om 9u15 gaan de age groupers in rolling start het water in. Zwemmen, het blijft toch altijd een wasmachine waar je inkruipt. De ene al wat erger dan de andere. Overleven is hier altijd de boodschap voor mij. Wegblijven uit de grote massa, niet te snel starten en ritme zoeken, vinden en volbrengen. Check. Nummer 2.”

“De wisselzone met banken onder een tent, aangenamer dan tussen de zakken zelf, en onderweg naar de fiets mag je de zak achterlaten bij organisatie, ook toffer dan die haak terug te gaan zoeken. De zon gaat dan al hard. Fietsen dan maar. 90km en ongeveer 1000 hoogtemeters. Makkelijker dan in Marbella denk ik, maar dat zou ik nu toch niet meer durven zeggen. Het is ander klimwerk. Glooiend, steil met afdalingen, zonder brede boulevards met ver zicht. Nooit echt vlak, buiten de eerste 10km. Pittig parcours!”

“Ga maar eens door tijdens het fietsen”

“Peter had me gezegd “Ga maar eens door tijdens het fietsen” bij het bespreken van de race de dagen voordien. Ik probeer dat zo goed als mogelijk, maar houd ook wel de temperatuur in het achterhoofd. Check. Ik kom de tweede wisselzone binnen rond 13u. Dan merk ik al dat ik mijn hoofd tijdens het fietsen te laat ben beginnen afkoelen want ik kwam redelijk opgewarmd, nog net niet ‘cooked’, van onder mijn helm.”

“Let’s start running. Mijn favoriete onderdeel. Daar kreeg ik meteen een eerste alarmsignaal. Het was warm, heet. Gevoelstemperatuur veel warmer dan Maastricht verleden jaar, anders, heavy! De eerste drie kilometer misschien te snel gestart en ik ga alleszins drie keer kapot. Ik denk wel vijf keer “dit lukt nooit” en ik doe mijn uiterste best om me van die negatieve gedachten te verlossen.”

“Ik neem ‘veeeeel’ water aan”

“Ik zie sponsen bij de tweede bevoorrading en knijp er vier op mijn hoofd uit en hang er twee op mijn schouders en ik neem ‘veeeel’ water aan. Afkoeling dus, dat gaat mijn hoofddoel worden, samen met focus en eten. Ik vind mijn ritme na zes kilometer, kijk al lang niet meer naar mijn tussentijden. Ik hou mijn focus bij mezelf. Niet bij mijn data of bij andere deelnemers. Ik zie wel mensen neergaan in het gras. Nooit eerder zag ik mensen aan een baxter op het parcours. Beetje zotjes. Ziekenwagens hebben hun werk.”

“Na 21 km mag ik naar de finish en dit doe ik met grote smile! Zo blij dat ik deze weer mag afvinken. Ik zie 5u30 op de boog verschijnen en ik ben content! Nadien toch ook wat tranen omdat ik echt wel mijn focus moest bewaren om niet te denken aan stoppen. Vooral ook omdat er wel wat twijfels door mijn hoofd gaan over mijn later doel dit jaar, maar dit buigt snel over naar weer een smile als ik hoor dat ik zevende ben in mijn age group op twee seconden van nummer zes. Had ik het geweten… :-)”

Wat tips:

*Carbo-loaden doe ik met Trisportpharma, zoals de rest van mijn sportvoeding trouwens. Lekkere smaken en mijn mond plakt er alleszins niet van dicht. Gels gaan ook binnen zonder water. Try it…
*Altijd alles wat nodig is voor de race meenemen naar de check-in, je kan dan nog beslissen wat je terug mee neemt.
*Powermeter is dus echt wel een plus om data te analyseren en trainingen efficiënter en gerichter te maken.
*Houd het hoofd koel. Letterlijk en figuurlijk. Afkoelen is belangrijk. Heel belangrijk zelf. Positief blijven denken, is dat evenzeer. Verplicht jezelf om negatieve gedachten te verbannen. Een lichaam kan best veel hebben, maar houd het tussen de oren positief en koel!”

“Mijn krachtoverbrenging en continuïteit kan nog geoptimaliseerd worden en daar heb ik dus nog veel progressie-mogelijkheden dus bijgevolg nog een gigantische groeimarge. We zijn nog niet uit getraind…”

“Nu een 3 tal weken wat langere trainingen afwerken en dan sta ik op 30 juni met weer wat sterkere benen – hopelijk – aan de start van Ironman Frankfurt, mijn eerste volledige dit jaar. Let’s do this again!”