Heldin, paratriatlete en vooral topmens! Rust zacht, Marieke ‘Wielemie’ Vervoort

Het is een kille, donkere herfstdag, deze 22ste oktober 2019, de dag die voor altijd tekenend zal zijn voor het afscheid van Marieke Vervoort, een week na die iconische Ironman waar ze zelf ooit als paratriatlete aan deelnam. Wielemie besloot op 40-jarige leeftijd eindelijk een einde te maken aan het lijden dat haar lichaam haar al zo lang bezorgde. Ze heeft een ongelijke strijd gevoerd tegen haar ongeneeslijke spierziekte, een strijd die haar veel verder gebracht heeft dan ze ooit gehoopt had, een vol leven waarin ze miljoenen harten veroverd heeft. Als paratriatlete werd ze een vriendin, doorheen de jaren bleven we contact hebben, maar haar heengaan voelt niet als een afscheid, eerder als een verlossing. Want dat heeft ze als topmens na zo’n leven wel echt verdiend, rust… Rust zacht lieve Wielemie.

Marc Herremans Classic in Zolder

We leerden Marieke kennen als paratriatlete in de Marc Herremans Classic in 2004. Als speaker werd ik geinformeerd door Dirk Van Gossum en entourage. Zijn vaste begeleiders van vroeger werden de begeleiders van Wielemie, zoals ze zichzelf toen al vrolijk noemde. Een aantal journalisten wou huiswaarts keren, het was lang wachten op de laatste deelnemer aan de finish op het autocircuit van Zolder. Maar deze keer was het een bijzondere finish en we waren blij dat we bleven wachten. Want wat volgde, was een ontwapenend interview en het begin van een vriendschap voor het leven.

Ironman Hawaii

In 2007 volgde het hoogtepunt van de triatloncarriere van Marieke. Voortgestuwd door een massa supporters in het rood (die het podium van de 70.3 Ironman in Antwerpen tijdens ‘Rood’ van Marco Borsato overnamen van Carl Huybrechts) finishte Wielemie onder de zes uur in de halve triatlon en dat was voldoende om zich te kwalificeren voor Hawaii. Ze is tot op heden nog altijd de enige Belgische paratriatlete die daarin geslaagd is. Hawaii zelf werd in eerste instantie een ontgoocheling, met materiaal dat heel laat toekwam en uiteindelijk een DNF omdat ze de bike cut-off met een paar minuten miste. Maar ze liet wel zien dat ze zelfs een Ironman in de moeilijkste omstandigheden aankon.

Paralympics

Ze deed nog aan diverse triatlonwedstrijden mee, maar de drie sporten samen vergden veel van haar lichaam en stilaan schakelde ze over, eerst naar strandzeilwagens en dan naar de atletiek, waarin ze uiteindelijk nationale faam verwierf op de Paralympics in Rio. Al die tijd bleef ze alles geven, was ze ook altijd haar vrolijke zelf, al hadden we ook wat gesprekken waarin ze de laatste jaren al aangaf dat haar strijd niet eeuwig zou duren. Uiteindelijk duurde die strijd veel langer dan verwacht, al was het feit dat ze haar euthanasie al geregeld had, een vorm van opluchting en rust voor haar. Vandaag 22 oktober heeft ze haar rust opgezocht. Het ga je goed Wielemie. We zullen je altijd herinneren als die blije spring-in-t-veld van Zolder 2004.

Laatste groet op 28 oktober

Op maandag 28 oktober tussen 18 en 20u kan je in Hof te Rhode in Schaffen bij Diest een laatste groet brengen aan Marieke. Haar begrafenis vindt plaats in intieme kring.

Er is wel een rouwregister geopend op het stadhuis van Diest, dat je kan tekenen van woensdag 23 oktober tot maandag 28 oktober, waarna het aan de nabestaanden wordt overhandigd. Je kan het rouwregister ook online ondertekenen op de website van de stad Diest. We wensen de mama en de papa van Marieke, haar familie en vrienden en iedereen die haar in haar hart gesloten heeft, heel veel sterkte toe.