“Victor en ik kregen lift van Zwift aan luchthaven Kona” – 3quest: Robrecht Paesen

De 3quest is terug van weggeweest, op verzoek van ‘Den Bobby’ van de Jogclub Podcast, met hetzelfde concept als vroeger: een triatleet stelt drie vragen aan een andere triatleet, die op zijn of haar beurt een volgend slachtoffer aanduidt. Wij vonden het gepast om in de herstart van deze rubriek de drie vragen te stellen aan de bezieler van de beste Vlaamse sport-podcast, over zijn eigen triatlonverleden, over de Jogclub van Herent en over zijn road trip met Victor Campenaerts naar de Ironman van Hawaii… Neem er wel even je tijd voor, net zoals bij de podcast zelf 😉

Eerste triatlon tegen Lukas Bosmans

1 – Heb je eigenlijk ooit aan triatlon gedaan? Zo ja, hoe was die ervaring en waarom zien we je dan niet meer in triatlons? Zo nee, waarom niet? Kan je niet zwemmen?

“Ik heb in het verleden wel aan enkele triatlons deelgenomen, maar om echt te zeggen dat ik triatlon gedaan heb, dat vind ik een stap te ver. Ik denk dat de wedstrijden die ik meegedaan heb op 1 hand te tellen zijn. De triatlon die ik mij nog het beste herinner, is natuurlijk de eerste. Dat was de 1/8ste triatlon in Viersel in 2011 als ik mij niet vergis. In die periode werkte ik als redder in de Sportoase in Leuven samen met onder andere Lukas Bosmans. Enkele collega redders hadden afgesproken om Viersel mee te doen en zoals dat dan gaat, wordt dat al snel in een weddenschap gegoten en is er een dikke maand lang veel grote praat over en weer gevlogen over wie er eerst zou binnenkomen.”

“Lukas deed toen nog atletiek, ik reed toen nog koers bij de elite zonder contract. Ik herinner me nog dat we de maand voor Viersel zo wat elke dag voor of na onze uren als redder zwommen. Wim Janssen waar Lukas mee samenwoonde in het welbekende ‘The Palace in Heverlee’ gaf ons zwem advies. Na Viersel volgden over een tijdspanne van een jaar of 5 nog enkele races, 111 Bilzen, 111 Geraardsbergen, en misschien hier en daar nog een wedstrijd die ik vergeet. Dus ik vind niet dat ik kan zeggen dat ik ooit echt triatlon gedaan heb, het was meer af en toe eens een uitstap naar de triatlon sport.”

“Zo kwamen Seppe en ik soms thuis met 160 km op de teller 30km/h gemiddeld. De stap om een crossduatlon mee te doen was dus veel kleiner dan te starten in een triatlon…”

“Nadat ik gestopt was met wielrennen, ben ik wel actiever geweest in het crossduatlon circuit natuurlijk geïnspireerd door Seppe Odeyn. Die jaren trokken wij in de winter elk weekend samen op pad. Ons trainingsrecept was simpel, thuis vertrekken met de mtb, fietsen tot ergens waar een toertocht georganiseerd werd. Daar de langste afstand zo rap mogelijk rijden en dan met de fiets weer naar huis rijden. Zo kwamen we soms thuis met 160 km op de teller aan 30km/h gemiddeld. De stap om een crossduatlon mee te doen, was dus veel kleiner dan te starten in een triatlon.”

“In 2017 kwam er abrupt een einde aan mijn sportieve uitspattingen, na een looptest in het leger werd ik ineens wakker in het ziekenhuis in Namen, ik dacht dat ik was aangereden door een auto, overal in mijn lichaam had ik ongelooflijk veel pijn. Bleek dat ik een epileptische aanval gehad had tijdens het lopen, uitgelokt door oververhitting. Toen ze mij in de ambulance legden, was mijn lichaamstemperatuur 41,5°C volgens het medisch verslag. Mijn lichaam begon zichzelf uit te schakelen. Later bleek dat door de hoge lichaamstemperatuur ook mijn nieren waren uitgevallen tijdens het lopen.”

“De kans is groot dat je hier binnen een jaar weer zit in het beste geval, maar de kans is veel groter dat je zelfs niet meer tot hier geraakt.” Vanaf dan was het duidelijk.”

“Omdat die test individueel gelopen werd, was het de collega die achter mij liep die mij had zien liggen. Niemand van ons had een gsm of zo bij, dus heeft het wel even geduurd voor er medische hulp was. Tegen dat ik in het ziekenhuis was, lag ik al in een diepe coma. Na veel onderzoek bleek er ook wat onregelmatigs te zijn gebeurd in mijn hart. Het eerste dat de arts toen zei, was dat heel intensief sporten er niet meer in zou zitten. Ik ben bij verschillende cardiologen te raadde gegaan, enerzijds om te weten of ik na herstel mijn job in het leger kon hervatten en anderzijds om te weten hoe ik er sportief voor stond. De laatste waar ik geweest ben zei vlakaf tegen mij “De kans is groot dat je hier binnen een jaar weer zit in het beste geval, maar de kans is veel groter dat je zelfs niet meer tot hier geraakt.” Vanaf dan was het duidelijk.”

“Twee jaar lang heb ik zo goed als niets van sport gedaan. Tot Wannes Swinnen met het idee op de proppen kwam om te gaan langlaufen in Zweden. En zo ben ik stilletjes aan terug wat actiever geworden. Nu plannen we met de groep vrienden (Geert Janssens, Wannes Swinnen en Ward Van De Capelle, allemaal ex-triatleten) elk jaar een soortgelijke uitdaging om mee te doen. Dit jaar stond er een tourski-race, ultra trail en een triatlon gepland maar dit zal verschoven worden naar 2021. Het leuke is dat dit allemaal dingen zijn waarmee ik mijn hartslag perfect onder controle kan houden. Sporten op een gezapig tempo heeft het voordeel dat je veel meer kan genieten van de omgeving.”

“Ik heb als kind lange tijd gezwommen in de lokale zwemclub, ik zeg altijd tegen iedereen dat ik er heilig van overtuigd ben dat ik onder het uur kan zwemmen op een ironman…”

“De kans is groot dat ik ooit nog wel eens aan de start zal staan van een triatlon. Ik zag trouwens dat Leuven dit jaar maar 750 meter zwemmen is wat mij toch al enkele maanden doet twijfelen om in te schrijven. Het fietsparkoers loopt over Herents grondgebied, een reden te meer om mee te doen. De enige vraag is of de race op 16 augustus wel zal kunnen doorgaan voorlopig.”

“Wat je vraag van het niet kunnen zwemmen betreft. Ik denk dat ik wel een redelijke basis heb van zwemmen, ik heb als kind lange tijd gezwommen in de lokale zwemclub, ik zeg altijd tegen iedereen dat ik er heilig van overtuigd ben dat ik onder het uur kan zwemmen op een ironman… Maar in 2011 beweerde ik ook dat ik Lukas Bosmans ging kloppen in Viersel wat ook tegenviel achteraf gezien :-)”

“De Jogclub was een werktitel”

2 – Een Podcast, meerdere pro-atleten, brood van 7 euro en een legendarische Sigarenberg… Wat is dat toch met Herent? Hoe is de Jogclub eigenlijk ontstaan en wie maakt er nu officieel deel van uit?

“Haha, geen idee wat dat met Herent is eigenlijk, ik denk dat wij vooral fier zijn op wat wij hebben hier in Herent en vooral ons zelf nooit heel serieus nemen. Eigenlijk stelt die Sigarenberg niet zoveel voor maar als ik mij niet vergis, loopt er een fietsknooppunten route over waardoor er wel veel wielertoeristen over die berg passeren. Wij zijn die wat beginnen verafgoden gewoon voor te lachen. Sinds vorig jaar wordt er trouwens ook een zeepkisten race op de Sigarenberg gedaan. Wij zitten daar voor niets tussen maar ik vind dat wel ongelofelijk cool om een zeepkistenrace in eigen dorp te hebben.”

De gemeente Herent maakt werk van een bord met de gegevens van de Sigaar en met de info over Seppe zijn poging, dat bord zouden ze aan de voet willen plaatsen…

“Het leuke hier is gewoon dat het een klein dorp is waar ongelooflijk veel voor de inwoners gedaan wordt door het gemeentebestuur. Toen we aankondigden in de podcast dat we ooit gingen ‘everesten’, kregen we een bericht van de schepen van cultuur en sport dat ze ons wilden helpen met iets te organiseren daarrond. Na het ‘everesten’  kregen we bericht dat ze proberen om werk te maken van een bord met de gegevens van de Sigaar en met de info over Seppe zijn poging, dat bord zouden ze aan de voet willen plaatsen. Ook hebben ze ons aangeboden dat als we op zoek zijn naar een ruimte voor onze podcast op te nemen dat we gebruik mochten maken van een opname ruimte die ze hebben vanuit de gemeente.”

“De Jogclub is ontstaan eind 2015, als ik me niet vergis. Mijn vrouw Marieen ik hadden een huis gekocht in Herent. Vlak daarna hadden Pieter Heemeryck en Frone ook een huis gekocht in Herent. Als nieuwe inwoners van Herent heeft Seppe Odeyn ons toen onder zijn vleugels genomen en ons zowat alle looproutes hier in de buurt getoond. Elke dag gingen wij samen lopen, Seppe had die maand een vrijgeleide van zijn trainer en zoals gewoonlijk staat er dan geen rem op Seppe zijn trainingen. Die maand kwamen we aan meer dan 400 loop kilometers.”

“In die periode werd er zo wat voor alles een facebook pagina aangemaakt en maakten wij er ook 1 om onze avonturen wat op te delen. Ik denk dat het initieel de bedoeling was om gewoon wat mensen uit de buurt samen te krijgen om te sporten. Om ons toch wat geloofwaardigheid te geven, claimden we dat iedereen die we kenden en in Herent woonde lid was van De Jogclub. Maar officieel hebben we eigenlijk nooit echt een ‘Club’ gehad. Als we zijn begonnen met de podcast konden we niet echt op een goede naam komen. We gingen hem ‘voorlopig’ De Jogclub noemen. Omdat we nooit een andere naam gevonden hebben, namen we vrede met De Jogclub als naam van de podcast.”

Tandem met Campenaerts door San Francisco

3 – Je bent bij de grootste triatlon ter wereld, de Ironman Hawaii, geweest, samen met Victor Campenaerts. Hoe was jullie bezoek aan Kona? En wat is het strafste wat je daar met Vocsnor hebt meegemaakt?

“Klopt, die reis naar Hawaii was 1 van de leukste en meest ongeplande reizen uit mijn leven. Victor had toen net brons behaald op het WK tijdrijden en hij had mij enkele dagen voor het WK gevraagd of ik naar Oostenrijk kon rijden met de wagen om hem op te pikken en met hem naar Zwitserland te rijden waar hij een 30 minuten test ging doen om te zien of het uurrecord binnen zijn mogelijkheden lag. Hij stelde dan ook in 1 adem voor om daarna samen naar Hawaii te gaan om Jef Van Meirhaeghe te gaan verrassen.”

We hadden geen hotel of slaapplaats geboekt in Hawaii, we gingen gewoon bij Jef aanbellen en vragen of we daar konden slapen…

“Victor en Jef hadden enkele jaren daarvoor samen gewoond in Gavere en hadden zowel bij de beloften als bij de profs in dezelfde ploeg gereden. Ik kende Jef iets minder goed maar tegen een trip naar Hawaii kon ik natuurlijk niet neen zeggen.”

“Die trip zijn er toch wel wat straffe dingen gebeurd, ook omdat we hem eigenlijk niet zo goed gepland hadden. Mijn buurman werkt bij Joker en ik vroeg hem of hij nog tickets kon boeken voor ons naar Hawaii, ik denk dat dat een kleine week voor ons vertrek was. We hadden geen hotel of slaapplaats geboekt in Hawaii, we gingen gewoon bij Jef aanbellen en vragen of we daar konden slapen.”

“Voor we naar Hawaii zelf vlogen, zijn we 2 dagen in San-Fransisco gebleven, we hadden besloten om in de ochtend te gaan lopen en daarna zouden we zien wat we gingen doen de rest van de dag. We hadden een visa-kaart en een paspoort mee tijdens onze loop. Als we na een km of 5 voorbij een fietsenwinkel liepen waar ze fietsen verhuurden, besloten we een tandem te huren. We konden kiezen tussen een mooie nieuwe tandem of een oude verroeste, te vergelijken met een oude studentenfiets.”

Op een verroeste tandem hebben we geprobeerd de KOM te pakken op de klim naar de Golden Gate Bridge.

“We kozen voor de oude verroeste. Op die tandem hebben we heel de dag San-Fransisco verkend, van hier naar daar gereden en geprobeerd de KOM te pakken op de klim naar de Golden Gate Bridge. Uiteindelijk reden we meer dan 50 km met die tandem die dag en hadden we gezwommen onder aan de Golden Gate Bridge en waren we pas tegen 22 u. terug in ons hotel. Of hoe in de ochtend gaan joggen uit de hand kan lopen he. 🙂 Deze dag blijft voor mij 1 van de leukste dagen die ik ooit op vakantie gehad heb, denk ik, we hebben ons toen ongelooflijk geamuseerd met eigenlijk niets behalve 1 fiets.”

“Eens geland in Kona begon ons volgende avontuur: aan Jef zijn verblijf geraken. We konden niet direct iemand bellen die ons tot daar kon brengen. Op een bepaald moment zagen we een wagen van Zwift opdraaien aan de luchthaven en we besloten het er op te wagen. Victor had een dikke week ervoor brons behaald op het WK tijdrijden en ik had dat jaar veel video’s naar de mannen van Zwift triatlon gestuurd omdat Geert Janssens toen deel uitmaakte van het Zwift Tri Team.”

Aan die autorit hielden we nog een uitnodiging over voor een Pizza avond in het Zwift huis wat ook 1 van de hoogtepunten was tijdens onze trip.

“In eerste instantie waren ze niet zo scheutig om ons mee te nemen, maar ik denk dat ze het niet over hun hart kregen om de bronzen medaillewinnaar van het WK tijdrijden daar te laten staan. In het begin was het een wat ongemakkelijke sfeer in de auto, maar al snel werd die losser en hadden we een hele leuke babbel met de mensen van Zwift. Aan die autorit hielden we nog een uitnodiging over voor een Pizza avond in het Zwift huis wat ook 1 van de hoogtepunten was tijdens onze trip.”

“Achteraf gezien is de trip naar Hawaii een aaneenschakeling geworden van verrassingen, juist omdat we niets gepland hadden. Maar de volgende keer dat ik naar Hawaii trek, zou ik dat misschien liever werk gerelateerd doen. Maar Hawaii met Victor blijft 1 van de leukste vakanties die ik ooit gehad heb samen met de langlauf trip naar Zweden vorig jaar en de trip naar Samorin en Roth in 2019.”

Drie vragen aan Sander Heemeryck

Wie wordt het volgende slachtoffer voor de 3quest?

Graag zou ik 3 vragen willen stellen aan Sander Heemeryck of ‘De Kleine Reiger’ zoals we in Herent wel eens zeggen, die enkele jaren geleden het gezellige Herent inruilde voor het mondaine Peutie. 🙂

1 – Pieter laat vaak vallen dat jij intrinsiek eigenlijk de betere loper bent van de twee. Wanneer ben je van plan om Pieter eens op zijn doos te geven in het looponderdeel tijdens een triatlon? En wat zijn je PR’s op de 5 – 10 en 21 km?

2 – Sinds enkele jaren train je onder begeleiding van Frederik van Lierde. Hoe is het om niet alleen van Pieter maar ook van een wereldtopper als Fré raad te krijgen en wat brengt hij je zoal bij?

3 – Je broer wordt de Reiger genoemd, is dat iets dat in de familie zit? Of heb je zelf nog geheime trainingsrituelen?”