Interview Stijn Demeulemeester

Je zit al eventjes in de triathlon. Hoe is het voor jou begonnen?
Ik heb eigenlijk altijd wel sport gedaan. Ik deed aan voetbal, badminton, MTB, snowboarden, powertraining, survivaltochten, windsurfen, tennis, enz. Een jaar of 12 geleden ben ik met multisport begonnen. Aanvankelijk deed ik duathlon, want ik kon niet zwemmen. (mss anedote: toen ik voor eerst zwembad binnenkwam voor de coach van NLT, Geert Deldaele, mij om 200m crawl te zwemmen. Nadat ik vertelt had dat ik dat niet kon, moest ik zo veel mogelijk crawl zwemmen en rest in schoolslag; Nauwelijks haalde ik de 25m crawl… Het eerst wat Geert zei toen ik aankwam: "begin jij maar met duathlon" : ) Ik was ook wel best in duathlon, maar ik zag vooral de uitdaging in triathlon. Ik heb wat gesukkeld met medische problemen als klierkoorts en rugproblemen, maar toch kon ik stilaan doorgroeien in de sport. De laatste 5 jaar ben ik doelgerichter gaan trainen en heb ik steeds meer laten vallen voor mijn sport. De resultaten waren er naar, waardoor ik een mentale switch kon maken en de laatste 2-3 jaar bijna alleen voor de triathlonsport ben gaan leven.

Je hebt vorig jaar een prachtig seizoen afgewerkt. Hoe kijk je terug op 2006?
De wedstrijdkalender van 2006 was ideaal voor mij. Ik sta in het onderwijs. Het EK viel eind augustus. Ik heb me dus 2 maand kunnen voorbereiden als een prof. Die 2e plaats op het EK is natuurlijk het mooiste resultaat tot nu toe. Ik had eerder in het jaar ook al heel goed gepresteerd in Arizona (in de paasvakantie). In deze sterk bezette wedstrijd reed ik de snelste fietstijd en finishte ik als 6e.

Je strijdt tussen de profs, maar werkt zelf nog halftime. Heb je de ambitie om prof te worden?
Tot vorig jaar werkte ik altijd fulltime, maar door verschuiven van leerlingenaantal in mijn school ben ik een paar uren kwijt geraakt. Daar ik eind september  2 maanden verlof zonder wedde nam (Hawaii en WK in Australië) kon ik niet onmiddellijk voor nieuwe lesuren zoeken. Ik zou langs de ene kant wel prof willen worden. Maar ik doe lange afstandstriathlon. Dat is geen olympische discipline. Dus is dat zowiezo al moeilijk om een statuut te krijgen. Daarnaast hebben we in België al enkele enkele serieuze wereldtoppers zoals Rutger, Luc, Gerrit en Marino. Het is bijna onmogelijk om daar nog bij te geraken.
Om als topsporter in het leger te geraken, ligt de lat ook wel heel hoog. Ze stellen plots als eis een top-3 op het WK. Aan de andere kant zou ik prof moeten worden om mezelf nog te kunnen verbeteren. Fulltime werken, meer verlof zonder wedde nemen, en nog meer voor triathlon laten lijkt me onmogelijk.Ik "leef" trouwens te graag.  Ik mis steeds meer het funsporten met vrienden en het erop uit trekken met vriendin en maten. Als prof zou dat makkelijker te dragen en te combineren zijn, want het is dan eenmaal je broodwinning..

En wat voor het seizoen 2007? Je stapt op bij het Leie-team?
Het ligt allemaal moeilijk. Voor alle duidelijkheid: ik heb zelf de beslissing genomen om bij Latem weg te gaan! Ik heb met de mensen van het bestuur samen gezeten. Zij hebben, om verscheidene redenen, hun budget moeten verminderen. Dat is nu eenmaal zo, dat neem ik hen niet kwalijk, alleen vind ik het zeer spijtig dat wij dat zo laat te weten gekomen zijn. Daarnaast hebben zij strikte regels aangaande privé-sponsoring. Regels waar ik me nu eenmaal niet kan in vinden.
Wat 2007 brengt, weet ik niet. Ik ben op een punt gekomen dat ik keuzes moet maken. Ik wil wel verder gaan met triathlon, maar dan wel echt op een hoog niveau. En het is me zeker niet om het geld te doen. Ik hoef er niet rijk van te worden. Maar ik moet wel kunnen leven. Ik ben wel met enkele sponsors aan het praten, maar zoals iedereen wel weet is dit in ons Belgenlandje moeilijk en voorlopig kan ik daar eigenlijk nog niet veel over zeggen.
De conditie, die is goed. Ik heb onlangs testen gedaan bij Jan Olbrecht. Volgens Jan en Pieter Timmermans, kan ik zeker nog progressie maken. Nu vertrek ik naar Mallorca om de Belgische beloften gezelschap te houden. Ik doe het EK in Brasschaat zowiezo mee. Voor ik stop moet ik zeker aan de Marc Herremans Classic hebben deelgenomen. Door omstandigheden is dat tot mijn grote spijt nog nooit gelukt. Het is dus in eigen land. Dus ik hoef al geen verlof zonder wedde nemen en een dure reis te betalen om te kunnen meedoen. Voor de rest heb ik nog niks op mijn kalender gezet. We zien wel.

Van waar komt eigenlijk je bijnaam Cipo?
Ik heb er eigenlijk niet echt een idee meer van. Het is allemaal ergens ontstaan in west-Vlaanderen bij mijn vrienden, in de beginjaren van het No Limit Team. We hadden allemaal een bijnaam De Witten, Soupapke… en ik Cipo. Het zal wel tussen pot en pint gebeurd zijn. 'k Ben altijd fan geweest van Cipollini. Hij had toen ook wat langer haar (denk ik). Ik leefde me graag uit de fiets. Af en toe wat onnozel doen kan toch plezant zijn… zal wel een link zo zijn. Maar misschien is het wel ontstaan omdat het rijmt op pipo… Cipo de Pipo klinkt toch ook goed 🙂 Mijn vermoeden gaat toch naar het eerste. Het is lang in beperkte kring gebleven. Later kwam mijn bijnaam ook in de oren terecht bij mensen buiten het No Limit Team (ik woonde toen zelfs al tijdje in Leuven) en zo is dat geleidelijk aan ontstaan…