Duits zilver met slechte nasmaak voor Debbie Verstraeten

Aangezien de atleten van PSV Bonn al enkele jaren vaste gasten zijn op de triatlon van Geel, zijn er een aantal Belgische atleten die een tegenprestatie leveren en elk jaar naar de triatlon van Bonn afzakken. De wedstrijd over de halve afstand kreeg bij de mannen een indrukwekkend deelnemersveld. Olivier Strankmann haalde het er van Faris Al-Sultan. Van Belgische zijde was er een achtste plaats voor Tim Brydenbach en een 12de plaats voor Kevin Maggen. Bij de dames ging Debbie Verstraeten op zoek naar revanche tegen de winnares van vorig jaar Beate Görtz. Verstraeten blaakte van zelfvertrouwen na haar overwinning in Leuven, maar pijnloos lopen zit er nog niet in. Ook in Bonn speelde haar blessure haar opnieuw parten, waardoor het net zoals vorig jaar een zilveren medaille werd in Bonn. Een tweede plaats met een wrange nasmaak voor Debbie.

“De aanloop naar Bonn was goed, heel goed…”, vertelt Debbie. “Fietsen ging lekker, lopen heeeeel voorzichtig lukte redelijk. Tot woensdag… woensdag deed ik nog eens 6 x 1,5 min zeer snel. Ging goed, tot die voorlaatste… Het was alsof er iets knakte in mijn linkerhiel. Rustig verder naar huis gelopen en ijs, ijs, ijs, ijs gelegd. Net zoals in Leuven wilde ik graag winnen. Vorig jaar werd ik al tweede in Bonn. Je wil dan toch graag die eerste spot. Beate Grötz is sterk, heel sterk (als je als age grouper naar Hawai gaat en je zet een tijd neer van 9u35´dan ben je geen prutser!) Dus ik weet dat ze erg goed is. We hadden mekaar voor de race nog een aantal keer gesproken en ze had blijkbaar ook wat last van dezelfde blessure als ik, maar bij haar hadden inspuitingen kunnen helpen, waardoor haar lopen toch goed lukte. De organisatie in Bonn is geweldig. We kregen weer een mega dik hotel cadeau voor het wknd, plus uiteraard gratis starten (daar kunnen ze in België nog iets van leren!). Jurgen kreeg ook nog eens een perspasje en mocht met de moto op het parcours meerijden. De sfeer in Bonn is super, al die mensen, overal op het parcours + de mega leuke zwemstart ! Vanop een overzetboot springen we de Rhein in. Ik zwem de 4km in 27min (goeie stroming dit jaar, hoewel ik toch weer last had met mijn navigatie). 20sec na Beate kom ik in de wissel na het zwemmen, neem mijn fiets, en daar ging het al mis. De wisselzone was een goeie 300m lang en ik moest dus op mijn blote voeten lopen op de beton. Als er iets is wat je met hielspoor niet mag doen, dan is het lopen op je blote voeten… Ik voelde dan al dat het me serieus ging parte spelen tijdens het lopen. Ik fiets een sterk nummer en kom steeds dichter bij Beate. Toch speelde op het einde de parcourskennis een belangrijke rol en in de vlakkere bochtige stukken moet ik haar terug laten gaan. Uiteindelijk is mijn achterstand in de wissel na het fietsen 1 minuut. Opnieuw moet ik de pijn verbijten als ik opnieuw de 300m blootvoets moet lopen door de wissel. Ik trek mijn loopschoenen aan en begin aan de ergste 15km uit mijn leven. Gelukkig ben ik geen opgever, en gelukkig sleurt het publiek je verder, maar man man man wat heb ik pijn gehad. Na 4km rolden de tranen over mijn wangen van de pijn.

Beate liep uiteraard van me weg. Gelukkig had ik een goeie voorsprong op nummer 3. Ik wilde zo graag stoppen, want ik dacht aan het BK, wat als ik nu meer schade aanbreng, wat als ik echt geen races meer kan doen dit seizoen? Er spookte vanalles door mijn hoofd… Gelukkig verminderde de pijn weer een beetje en kwam ik erdoor. Ik ben blijven doorbijten. 15km in 1u03 is nog best OK. Hoewel ik beter kan. Het is zo erg, als je voelt dat je conditie er is, je benen willen zooo graag, maar die stoeme voeten kunnen niet harder. Ik finish uiteindelijk 2e en verlies een kleine 5 minuten op Beate. Vorig jaar was ik supergelukkig met mijn 2e plek, nu is het een dubbel gevoel… Niet slecht, maar… De toekomst is voor het moment wat onzeker. Nu de dag nadien, heb ik minder pijn dan na Leuven, maar tijdens de race had ik wel veel meer pijn. Wat Butgenbach gaat worden, ik weet het echt niet…

De komende 2 weken zullen wel duidelijkheid brengen! Volgend jaar ga ik zeker weer naar Bonn, leuke race”, aldus Debbie.

Dit en andere berichten kan je altijd vinden op haar webstek: www.debbie-verstraeten.be