“Als coach ben ik altijd fit, maar nooit in topvorm” – This Is Thijs in Sardinie

Hoe zou het nog zijn met de vroegere Belgische toptriatleet Jim Thijs, die Overijse inruilde voor een leven in het Zuiden en die een actieve triatloncarriere inwisselde met een nieuw leven als coach? We legden hem enkele pertinente vragen voor. En we kregen eerlijke antwoorden in het Nederlands vanuit Villacidro, op 50 km van Cagliari waar de 39-jarige Thijs woont. Hij sport, coacht én leeft er al vijf jaar in ’t Italiaans, op Sardinië, met zijn 11 jaar jongere partner en proftriatlete Elisabetta Curridori. “Een sportparadijs maar… Er is veel werkloosheid en het leven is hier voor velen heel hard.  Er wordt vooral afgeraden om te dromen…”

3athlon.be: Hoe ziet een werkdag er voor jou uit op Sardinië?

Jim Thijs: “In de voormiddag doe ik het administratieve werk voor ‘This is Thijs Coaching’, mijn professioneel project in multisport-begeleiding. Ook het management van mijn vriendin en proftriatlete Elisabetta neemt tijd in beslag. En ik doe 1 training per dag samen met haar. In de namiddag coach ik gedurende twee tot drie uren, meestal jonge atleten, en daarna communiceer ik, in ’t Italiaans, Engels, Frans of Nederlands met volwassen atleten die ik coach op afstand. Meestal vind ik daarna nog een uur de tijd om mezelf bij te scholen. In het weekend coach ik in de voormiddag ook volwassenen.”

“Ik ’train’ op het niveau van de atleten die ik vergezel en doe dus nooit ‘mijn’ trainingen. Als ik met Betta train, ligt het tempo veel te hoog voor mij. Ik ben dus altijd fit, maar nooit in topvorm “

Hoeveel tijd besteed je aan zelf sporten en coaching?

“Zelf sport ik nog heel veel, ik loop en fiets bijna evenveel als toen ik nog profatleet was. Maar ik ’train’ op het niveau van de atleten die ik vergezel en doe dus nooit ‘mijn’ trainingen. Als ik bijvoorbeeld met een groep van 12-jarigen op stap ben is het ritme wat te traag om er een echt trainingseffect van te hebben. En als ik met Betta train, ligt het tempo veel te hoog voor mij. Ik ben dus altijd fit, maar nooit in topvorm. Door al het coachen kom ik toch aan 15 uren tot 20 uren sporten per week. Enkel het zwemmen is weggevallen omdat ik als coach langs de kant sta.”

Welke sporten beoefen je en coach je?

“Bijna alle multisporten, de wieler- en loopdisciplines zoals triatlon, duatlon, mtb xc, mtb marathon, cyclocross, veldlopen, trail running, ultra running, stratenlopen, wegwielrennen, … en dat voor jeugd en volwassenen. Zelf beoefen ik bijna alles en soms start ik nog eens in een wedstrijd.”

“Het grote voordeel van al die jaren als profatleet te leven en te denken, is dat geen enkele uitdaging te groot is”

Kan je er financieel van leven?

“Jazeker. Ik heb nu een beter en stabieler leven dan als profatleet. Het grote voordeel van al die jaren als profatleet te leven en te denken is dat geen enkele uitdaging te groot is. Ex-profatleten hebben de gewoonte om veel en hard te werken zonder dat iemand je verplicht. De vele uren, dat ik nu moet werken, denken, plannen, oplossingen zoeken en studeren zijn heel natuurlijke momenten. Het helpt misschien ook dat ik gedurende mijn profloopbaan altijd mijn management zelf gedaan heb en toen ook al aan het coachen was.”

“Mijn oorspronkelijk plan was om dit jaar met een trainingsgroep voor elite atleten te starten. Waar we wonen is het echt fantastisch om als profatleet te leven en te trainen. Maar een jaar geleden kreeg ik meer en meer vraag om jeugdatleten te coachen, dus laat ik voorlopig dit project wat verder groeien.”

“Ik zie mijn leven in fases van 20 jaar. Ik ben klaar en boordevol energie om heel hard te werken de komende 20 jaar”

Ben je tevreden met je leven?

“Ik heb mijn leven altijd gezien in fases van 20 jaar. De eerste fase moet je naar school gaan en naar je ouders luisteren. De volgende fase ben je jong, volwassen, sterk, vol energie en moet je doen wat je wilt zonder teveel aan de toekomst te denken. Daarna, van 40 tot 60 jaar is het tijd om de ervaring van de vorige fases om te zetten in iets dat geld opbrengt, om daarna weer te doen wat je wilt de rest van je leven. Ik ben dus klaar en boordevol energie om heel hard te werken de komende 20 jaar.”

Welk niveau haalt jouw levenspartner in triatlon?

“Een zeer hoog niveau, veel hoger dan we zelf hadden vooraf durven dromen. Toen ze nog studeerde haalde ze een behoorlijk niveau in XTERRA-wedstrijden. In die periode kon ze amper 10 uur per week trainen maar we hebben heel veel geleerd in die jaren. Bijvoorbeeld dat ik als partner geen goede coach voor haar kan zijn en dat ze eigenlijk beter presteerde op de weg dan off-road. De dag nadat ze afgestudeerd is, in november 2017, is ze als profatleet beginnen te leven met Bella Bayliss als coach.

“Er is veel werkloosheid in Sardinië en het leven is hier voor velen heel hard. Er wordt vooral afgeraden om te dromen. Dat ze er toch voor gegaan is, was eigenlijk al een overwinning op zich.”

In 2018 won ze twee Italiaanse titels (long distance en duatlon) en werd ze 4de in de Embrunman. We konden dit amper geloven. Dit jaar won ze Challenge Riccione en Challenge Lisbon. De rest van het seizoen sukkelde ze wat met fysieke kwaaltjes, maar winnen op een internationaal niveau was iets dat tot voor kort alleen maar een verre droom voor haar was. Er is veel werkloosheid in Sardinië en het leven is hier voor velen heel hard. Er wordt vooral afgeraden om te dromen. Dat ze er toch voor gegaan is, was eigenlijk al een overwinning op zich.”

20 jaar geleden behoorde je samen met Frederik Van Lierde en Bert Jammaer tot de beste junioren van ’t land, vind je dat je het maximale uit je carrière hebt gehaald?

“Laat ons stellen dat mijn carrière zeker minder spectaculair was dan die van Fre en Bert. Toch heb ik er het beste uitgehaald. Ik ben en was op mijn best in wedstrijden tot anderhalf uur. Sprint en super-sprint wedstrijden liggen me zeer goed, en als junior hadden we veel van dit soort wedstrijden. Toen ik 21 werd, bestond de U23 beloftencategorie nog niet en om als profatleet door te breken moesten we dus meteen in het ITU en ETU-circuit vooraan meedraaien. In Olympic Distance kwartwedstrijden was ik nooit constant genoeg omdat die wedstrijden iets te lang waren. Soms liep ik de afsluitende 10 km in minder dan 32 minuten, maar jammer genoeg deed ik er regelmatig ook 38 minuten over.”

” Ik hoopte dat Xterra de richting van mtb xc zou ingaan met korte en meer spectaculaire wedstrijden. Maar het ging de andere richting uit met zware omlopen en lange beklimmingen”

“Op 23-jarige leeftijd heb ik dan maar, bij gebrek aan alternatieven, de overstap naar de lange Ironman-afstand gemaakt. Als age-grouper was ik niet slecht, maar met mijn gebrek aan uithouding had ik nooit een Ironman-prof kunnen worden. Nu hebben jonge triatleten veel meer opties om zich op internationaal niveau te tonen en te meten met sprinttriatlon, Super League, XTERRA, 70.3, crosstriathlon, mixed relay. In ‘onzen tijd’ was het de olympische kwartafstand of de lange Ironman-afstand op topniveau.”

“Gelukkig vond ik enkele jaren later wel mijn ding in XTERRA, al bleef ik ook hier problemen hebben met de lengte van de wedstrijden. In het begin van mijn XTERRA-carrière waren de meeste wedstrijden ongeveer 2u30. Ik hoopte dat de sport de richting van cross country mountainbike zou ingaan met korte en meer spectaculaire wedstrijden. Maar het ging de andere richting uit met zware omlopen en lange beklimmingen. Zeker gezien het succes van de ultratrail en meerdaagse mtb wedstrijden, vind ik dit een juiste keuze die XTERRA gemaakt heeft, maar voor mij was dit het tegenovergestelde van wat echt bij me past.”

“Wedstrijden zoals XTERRA België en XTERRA Frankrijk duren een uur langer dan de wedstrijden waar ik tien jaar geleden vooraan eindigde. Laat me concluderen dat ik wat pech gehad heb met wat er gedurende mijn carrière voorhanden was, want ik had me veel liever in Super League, Mixed Relay en sprintwedstrijden gespecialiseerd. Toch ben ik supertevreden dat ik het uiteindelijk als pro gemaakt heb en een lange, gelukkige, en mooie profcarrière gehad heb.”

“Ik ben ook superfier dat ik op eigen kracht en zonder doping een lange carrière gehad heb.”

Wat is je leukste triatlonherinnering?

“Alles. De fantastische mensen die me geholpen hebben en het feit dat ik nu anderen kan helpen. Van je hobby je beroep kunnen maken is een droom die ik heb kunnen realiseren. Eerst als atleet en nu als coach. En dan niet te vergeten alle superervaringen in binnen- en buitenland. De vrienden die ik aan de sport heb overgehouden en natuurlijk het ontmoeten van de vrouw van mijn leven in Sardinië tijdens één van de vele reizen. Ik ben ook superfier dat ik op eigen kracht en zonder doping een lange carrière gehad heb.”

Kom je nog terug naar Vlaanderen?

“Ja, maar heel weinig. Meestal is het verblijf te kort, snel de familie ontmoeten en enkele trainingen, met de atleten die ik begeleid, afwerken en dan weer terug naar huis. Het is niet altijd evident aangezien mijn thuis zich in Sardinië bevindt en we al veel moeten reizen door de carrière van Elisabetta. Al heb ik wel een plan klaarliggen om het This is Thijs jeugdproject en filosofie ook in de Vlaamse Druivenstreek, van waar ik afkomstig ben, toe te passen, want ik vind het jammer dat ik momenteel niets doe voor jongeren uit de streek waar mijn roots liggen. Dus wie weet, als ik de juiste contacten vind, kan het zijn dat ik in de toekomst wat meer in de regio rond Overijse en mijn geboorteplaats Huldenberg zal doorbrengen.”

“Voor geen geld ter wereld wil ik Sardinie inruilen. Bergen, zee, eindeloze vlakke wegen zonder verkeer, lange hellingen, geen natuurrampen, geen haaien in zee, de Italiaanse eetcultuur…”

Vertel ons nog iets dat we niet weten over Sardinië?

“Het is een sportparadijs. Ik heb een jaar in Lanzarote gewoond en vele stages in Zuid-Afrika en op andere locaties afgewerkt. Voor geen geld van de wereld zou ik Sardinië en meer specifiek Villacidro, waar we wonen, willen inruilen. Bergen, zee, eindeloze vlakke wegen zonder verkeer, lange hellingen, geen natuurrampen, geen haaien in zee, de Italiaanse eetcultuur… en zo kan ik nog een tijdje blijven doorgaan.”

“Tijdens de winter regent het regelmatig eens enkele dagen, maar het is nooit echt koud. Ik vind het fantastisch, want daardoor is er soms ook wat modder, wat ideaal is voor mtb, cyclocross en veldloopwedstrijden. Sardinië is bijna even groot als België maar telt slechts 1,6 miljoen inwoners. Plaats genoeg dus voor off-road liefhebbers.”

Wat wens je jezelf en je gezin toe in 2020?

“Een fantastische gezondheid en voldoende energie om alle doelen en dromen te realiseren.”