TBT: Hoe een toeriste Kasper Lagae bijna van zijn eerste zege hield in Meer

Het tragische overlijden van Kasper Lagae had vorige week een nooit geziene impact op de triatlonwereld. En nu nog blijft het hier nog altijd nazinderen, ook al omdat we door het corona-virus niet op gepaste wijze afscheid konden nemen van De Phil. De familie had ons gevraagd om tijdens het afscheid herinneringen op te halen aan Kasper. Dat gaan we zeker doen als dat afscheid er effectief van komt na de crisis. Maar tot dan willen we deze Throwback Thursday aangrijpen om 1 bepaalde herinnering naar boven te brengen: de glorieuze eerste overwinning van De Phil in Meer… en hoe die er bijna niet kwam door een onvoorzichtige toeriste…

“Als speaker blijf ik altijd zo objectief mogelijk, maar in het gezegende jaar 2019 werd ik een van de grootste supporters van Kasper Lagae,” vertelt onze hoofdredacteur Hans Cleemput. “Hoe kan je nu niet supporteren voor de Poulidor van de Belgische triatlonsport? Hij stond 17 keer op het podium, telkens tweede of derde, maar een overwinning dat leek bijna onmogelijk. Maar Kasper had mij beloofd dat hij een keer zou winnen als ik maar speaker was. Ik denk dat er niemand was die op 2 juni 2019 de zege niet gunde aan De Phil, maar na het zwemmen had dat zomaar fout kunnen aflopen.”

Toeriste verrot gescholden

“De temperatuur ging dicht tegen 30 graden aan die zondag aan het provinciaal domein De Mosten. Naast meer dan 400 triatleten en paar honderden enthousiaste toeschouwers waren er ook heel wat toeristen die van wat verkoeling wilden genieten en die zich eigenlijk helemaal niets van de wedstrijd aantrokken. Lagae verklaarde na de wedstrijd dat hij geen supergevoel had bij het zwemmen, maar hij kwam als leider aangestormd, tegen hoog tempo op het lange pad richting de wisselzone aan de overzijde van de straat.”

“De seingevers staan klaar, ik maak als speaker het publiek helemaal gek en iedereen is klaar om de leider in de wedstrijd met veel applaus naar de wisselzone te begeleiden. Maar er is 1 jongedame die zich daar allemaal niks van aantrekt, alle aanbevelingen in de wind slaat en op haar stadsfiets ‘op haar gemakske’ haar weg over het fietspad verderzet. De Phil komt razendsnel op haar afgestormd, ziet de dame zijn pad kruisen en kan met een kattensprong nog heel nipt een aanrijding vermijden. Ik zie het gebeuren en kan me niet inhouden. Ik scheld de dame verrot, wat me volgende quote opleverde in de blog van Kasper zelf.”

Ik haspelde de hele zwemproef als leider af. Kort na mij volgden 2 atleten. Ik knalde richting wissel, onder luid gejoel en Hans zweepte de supporters nog eens op. Bijna ging het mis, een fietser kwam op het parkoers. Ik kan met een kattensprong maar net een aanrijding vermijden. Ik hoorde Hans vloeken in de micro, hij ging volledig op in de wedstrijd.

“Het is veur ik”

“Ik ging inderdaad helemaal in de wedstrijd op. Het was genieten, met Lagae op kop, tegen sterke beer Tim Brydenbach, die ronde na ronde terrein verloor. Bij het ingaan van de laatste ronde keek Kasper naar mij en tikte hij met een vinger op zijn borst. ‘Het is veur ik’ dacht ik hem te horen zeggen. In het lopen begon ik er zelf ronde na ronde meer en meer in te geloven en dat hebben ze geweten in Meer. Sorry Tim en sorry Ben en de andere atleten vooraan in de wedstrijd, maar het volume ging bij elke passage van De Phil nog iets hoger. En samen met mij begonnen honderden supporters in Meer erin te geloven dat het mirakel zou plaatsvinden.”

“Bij het ingaan van de laatste ronde was het duidelijk, ook voor Kasper. Ik riep iets van ‘Gaat het hem lukken vandaag?’ en De Phil knikte overtuigend van ‘Jawel’. Bij zijn finish gingen we allebei uit ons dak. Ik gooide er zelf nog een stevige lapsus tegenaan. ‘En de vloek is gebannen!’ riep ik, in plaats van “Is de ban eindelijk gebroken?”. Zelden ooit zo hard genoten van een zo verdiende overwinning.”

“Gazz op de krukas”

“Wat zou ik er nu veel geld voor over hebben om dat nog eens over te kunnen doen, om De Phil nog eens naar de aankomst te schreeuwen, om achteraf met hem te kunnen zwanzen, hem te horen stoefen dat hij meer dan 50 per uur reed en een paar dagen later een hilarisch wedstrijdverslag te lezen. Gazz op de krukas, Phil,” aldus Hans…

Dankzij Frank Bruyneel, voorzitter van EFC-ITC Izegem en goeie kameraad van Kasper, kregen we een overzicht van de vroegere blogposts van De Phil en in deze TBT geven we graag nog even integraal zijn wedstrijdverslag van die bewuste overwinning in Meer mee, met de geweldige uitspraak: “Ik dacht vooral. Kerel, kuis de volgende keer uwe fiets en er mag wat minder vet en smeerolie op dien ketting. Ik wandelde weg en wenste hem succes. Geprikkeld worden door een recreant. Verdikke, ik sta nijdig. Zit het er dan toch in vandaag?“

Hij doet het – de blog van Kasper

Zondag 2 juni. 27 tot 30 graden. Bakken en braden dus. De temperatuur zou een belangrijke rol spelen op de kwart triatlon te Meer. Waar ik de afgelopen twee jaar 2 keer 2de werd. Voor speaker Hans Cleemput was ik de grote topfavoriet. Terwijl ik verdikke niet makkelijk win. Na de paniek aanval in Geel, had ik beslist om terug met mijn pak van vorig jaar te
zwemmen. Puur mentale kwestie. Dat de conditie in stijgende lijn is kan ik niet ontkennen. Ik deed enkele straatlopen en reed er tussen nog een koersje. Ik heb wedstrijdritme nodig om op niveau te komen. Ik deed het verre van slecht, dus het zit snor en ik trek met een goed gevoel richting Meer. Donderdag had ik nog een koers gereden. Het gevoel zat goed.

Een uurtje of 2 voor de wedstrijd en het was al ferm bakken. Gelukkig, ik kan redelijk goed tegen extreme omstandigheden. Ik maak me rustig klaar, zet alles in de wissel. Ik merk, ondanks grote favoriet, blijf ik cool. In de wissel spreekt er mij iemand aan met de vraag. Met zulke fiets, hoe rap zal jij wel rijden. Ik reageer tussen de 50 en 52 minuten en ik sta hier terug. Snel omgerekend. 44 a 45 gem zei ik. Hij kijkt en lacht, ik had de indruk. Zelfs uitlachen en hij bekeek nog eens. Ik dacht vooral. Kerel, kuis de volgende keer uwe fiets en er mag wat minder vet en smeerolie op dien ketting. Ik wandelde weg en wenste hem succes. Geprikkeld worden door een recreant. Verdikke, ik sta nijdig. Zit het er dan toch in vandaag?

Ik begeef me met copain Berrie naar de start. Die was al terug aan het paniekeren over hoe warm het zou zijn tijdens het lopen. Blijkbaar onnodig. Bert werd knap 13 na een zeer sterk zwem en fietsnummer. Hij kon de schade beperken tijdens het lopen. Berrie, t’is ne keirel. Ik speel mijne zone3 vanquish aan. Ik voel me goed, sterk en de kop is fris. Ondanks ik de avond ervoor maar weinig (lees veeeeeel te weinig) geslapen heb. Ik begeef me naar de start en drum me tot op de eerste rij. Ik hoorde iemand zeggen, de Phil is daar, die komt voor te winnen. Natuurlijk kom ik om te winnen. Ik start altijd met de bedoeling om te winnen. Ik hield enkel rekening met Brydenbach maar stelde er zeker mijn wedstrijd niet op.

Ik dacht vooral. Kerel, kuis de volgende keer uwe fiets en er mag wat minder vet en smeerolie op dien ketting. Ik wandelde weg en wenste hem succes. Geprikkeld worden door een recreant. Verdikke, ik sta nijdig. Zit het er dan toch in vandaag?

Er weerklonk een startschot. 4 stappen, ne ferme duik en de Phil nam de leiding. Ik probeerde meteen een strak tempo te zoeken. Na 200m krijg ik terug een beangstigend gevoel in mindere mate dan Geel maar toch genoeg om even gas terug te nemen VERDOMME. Wat is dat toch? Na een dikke minuut kan ik terug mijn tempo opdrijven, ik zwom nog steeds aan leiding. Ik haspelde de hele zwemproef als leider af. Kort na mij volgden 2 atleten. Ik knalde richting wissel, onder luid gejoel en Hans zweepte de supporters
nog eens op. Bijna ging het mis, een fietser kwam op het parkoers. Ik kan met een kattensprong maar net een aanrijding vermijden. Ik hoorde Hans vloeken in de micro, hij ging volledig op in de wedstrijd.

Ik wissel vlot en zie dat Tim in mijn spoor zat, ik laat hem bewust erbij komen en dwong hem de kop op. Ik vond zijn tempo iets te laag voor mij. Na 5 km neem ik meteen het heft in handen. Ik zet me op kop, diep in de beugel en sleuren aan den Trek. Den elf doet zijn diensten op de meewind. Ik bemerk dat Tim netjes op 10 tot zelfs 15 m blijft hangen. Mijn gevoel is goed. Tegenwind klets ik er hem af, dacht ik bij mezelf. Zo geschiedde ook. Hij verloor de feeling en ik vond het tempo. Ik nam kilometer per kilometer afstand. Ondertussen begon ik ook te dubbelen. Gelukkig, iedereen hield netjes rechts,

Ik vlieg de wissel binnen. 44 gem over 40km. Een voorsprong van 2 min. Kasper, als je dit laat schieten, fiets je van Meer naar huis. Dit sprong door mijn gedachten. Onder luid applaus, ferm opgezweept door speaker Hans, verlaat ik de wissel. Ik kan een deftig looptempo aannemen. 4 rondes kop in de grond. Dat het warm was, dit had ik al mogen ondervinden op de fiets. Mijn volledige maaginhoud 2 keer gelost. Bij iedere bevoorrading een spons en een beker water. Alles meteen over mij kappen, onder de sproeiers lopen. Alles om af te koelen. Ondertussen kruis ik Tim. Hij bleef duidelijk hangen. Rustig blijven, niet euforisch, in de zone blijven. Dit gaat door mijn gedachten. Ondertussen kruis ik copain Berrie die aan het strijden was voor een Top10. Iedere ronde moedigde hij mij aan. Ik blijf afkoeling zoeken,
probeer constant te lopen.

Zoals een matador het publiek groet. Het vuistje in de lucht bij het overschrijden van de streep. Ja ik beken, dit overwinningsgebaar had ik al lang in gedachten. Eenmaal over de streep wandel ik naar moeder. Eindelijk. Gewonnen.

Bij het ingaan van de laatste ronde is mijn voorsprong save. OMG ik ga hier los winnen. Ik geniet van de laatste ronde. Ik laat het tempo wat zakken. Ik kreeg vele felicitaties van deelnemers die ik dubbel. Kippenvel. Ik draai onder luid applaus de finishzone binnen. Hans was al even enthousiast en schreeuwde me binnen. De handen wijd naast mij en het hoofd naar beneden. Zoals een matador het publiek groet. Het vuistje in de lucht bij het overschrijden van de streep. Ja ik beken, dit overwinningsgebaar had ik al lang in gedachten. Eenmaal over de streep wandel ik naar moeder. Eindelijk. Gewonnen.

Ik wachtte 2 en 3 op en feliciteerde hen. Ondertussen was ik ook benieuwd of Berrie Top10 zou halen. Dju net niet maar Bert was tevreden. Dikke race. Ondertussen kreeg ik van talrijke supporters en atleten felicitaties. Van Imke kreeg ik een lolly (soms moet ne mens niet veel hebben om content te
zijn), met den chuppachup in de mond haalde ik mijn fiets uit de wissel. Daar kruis ik de recreant van voor de wedstrijd. Ik vroeg. Hoe was je fietsen? Ik heb hard gereden zei hij. 39 gem en jij? Ik antwoordde 44 gem en gewonnen…. Toen werd het muisstil. Ik fietste naar de auto met de glimlach. Maakte me podium klaar en keerde rustig terug.

Daar stond ik dan. Op het hoogste schavotje met de bloemen. EINDELIJK. Een tevreden man trok terug naar huis. Bedankt aan moeder, Heidi, Imke en de ouders van Bert voor de grote supportering, tussentijden en foto’s. Merci Berrie voor de compagnie. Ik voel me stressloos als jij bij mij staat. Maar goed, ondanks de winst ben ik toch niet volledig tevreden. Het zwemmen vooral het paniekgevoel is nog niet weg. Zwemmen met een andere zone3 pak hielp niet. Komende zondag zal ik eens met een ander wedstrijdpakje zwemmen (rits langs achter). De fietsbenen zijn a point, in het lopen mis ik nog wat punch maar we werken eraan. OLYMPISCHE KALMTE. Komende zondag 1/4 non drafting te Beernem. Onder het motto. Gazz op de krukas. Groeten, de Phil