Subscribe Now
Trending News
By using our website, you agree to the use of our cookies.
“Alles wat je altijd al op TV zag zelf meemaken, was wel heel speciaal” – 3quest: Ninke Meynen
Ninke Meynen in Kona in 2018 (foto: Else Goossens)
3quest

“Alles wat je altijd al op TV zag zelf meemaken, was wel heel speciaal” – 3quest: Ninke Meynen

Triatlete en globetrotter Ninke Meynen is de eerste vrouw in onze vernieuwde 3quest 2.0 reeks en dan weet je meteen dat je mooie verhalen mag verwachten over haar bijzondere triatlon-reizen. Ze heeft ondertussen al een paar bucket list races op haar palmares staan, zoals de London Triathlon, het WK Ironman in Hawaii en de Escape from Alcatraz. “Het gevoel dat je krijgt als je van de boot springt en naar land moet zwemmen is onbeschrijfelijk. Dat je daarnaast nog eens langs de Golden Gate Bridge mag fietsen en afziet op de zware zandladder maakt het allemaal zoveel meer waard dan eender welke wedstrijd.” In de volgende 3quest-aflevering komen we meer te weten over die keer dat Ninke de benen van Jonas De Wachter mocht waxen…

“Ik werd oprecht gelukkig van mijn 1ste Ironman”

1 – Je nam in 2018 deel aan de Ironman van Hawaii. Was dit je mooiste ervaring als wedstrijd? En de reden om je hond er naar te vernoemen?

“Ik denk dat vooral de weg naar Hawaii ervoor gezorgd heeft dat deze wedstrijd een mooie ervaring was. Voor 2017 had ik nog nooit nagedacht over de kans dat ik ooit naar Hawaii zou gaan. Maar 2017 en 2018 zijn ongetwijfeld de mooiste triatlonjaren die ik al heb gehad. Mijn vriend Dieter is in 2016 naar Philadelphia in de USA verhuisd en in juni 2017 ging ik hem voor het eerst 3 weken bezoeken. Aangezien een vakantie zonder trainen of wedstrijden niet echt aan mij besteed is, besloot ik deel te nemen aan de Escape triatlon van Philadelphia, zonder te weten dat dit een kwalificatie-wedstrijd was voor the Escape From Alcatraz in San Fransisco.”

Ninke Meynen langs de Golden Gate Bridge (foto: Escape From Alcatraz Triathlon)

“In Philadelphia aangekomen bleek mijn bagage kwijt te zijn geraakt in de vlucht, waarin natuurlijk al mijn wedstrijgerief zat. Ik had een fiets gehuurd en mijn helm in mijn handbagage, maar voor de rest niets. De zaterdag van het wedstrijdweekend was er een hevige regen met gevolg een slechte waterkwaliteit waardoor de zwemproef van zondag afgelast werd. Het zou dus een duatlon worden, zonder echte loopschoenen en een gehuurde fiets. Op de dag van de wedstrijd stond ik nog te laat aan de start waardoor ik al snel tussen veel mensen moest beginnen slalommen. Uiteindelijk ben ik als eerste van mijn leeftijdscategorie over de finish gekomen en zo een gratis ticket bemachtigd voor de Escape From Alcatraz. Met lopen als slechtste onderdeel had ik nooit gedacht een duatlon te winnen maar het was wel een mooie beloning voor de miserie die ik al had gehad die weken.”

The Escape From Alcatraz is samen met Hawaii mijn meest unieke ervaring die ik al heb gehad. Het gevoel dat je krijgt als je van de boot springt en naar land moet zwemmen is onbeschrijfelijk. Dat je daarnaast nog eens langs de Golden Gate Bridge mag fietsen en afziet op de zware zandladder maakt het allemaal zoveel meer waard dan eender welke wedstrijd...

“Begin september 2017 deed ik mijn eerste halve triatlon, de 70.3 Ironman Cascais. Ik was zo onder de indruk van de hele gebeurtenis de dagen errond. Met een tweede plaats in mijn age group bewees ik daar dat de langere afstand mij wel lag. Van daaruit ben ik uiteindelijk vertrokken op Erasmus in Madrid. In Madrid besefte ik dat ik het moeilijk kreeg om én van de ervaring te genieten, én mijn studies te doen zoals ik ze wou afronden. Waar ook nog eens bleek dat The Escape triatlon zou samenvallen met de voorstelling van mijn eindwerk op het einde van het schooljaar. Toen heb ik de beslissing gemaakt om enkel Erasmus te doen en mijn stage en eindwerk een jaartje uit te stellen. Hierdoor had ik de uitgelezen kans om voor een volledige triatlon te trainen. In Madrid heb ik nog deelgenomen aan een halve triatlon en een 10K waar ik mijn best tijd liep en aantoonde dat ik in goede vorm was. Ideaal voorbereidingsjaar dus voor een volledige, zonder het op voorhand te beseffen.”

“2018 begon met een spierscheur. Pas in februari ben ik met mijn coach kunnen starten ter voorbereiding van Ironman Copenhagen. Aangezien ik niet naar school moest, bracht ik veel tijd door in Amerika. The Escape From Alcatraz is samen met Hawaii mijn meest unieke ervaring die ik al heb gehad. Het gevoel dat je krijgt als je van de boot springt en naar land moet zwemmen is onbeschrijfelijk. Dat je daarnaast nog eens langs de Golden Gate Bridge mag fietsen en afziet op de zware zandladder maakt het allemaal zoveel meer waard dan eender welke wedstrijd.”

In Kopenhagen deed ik mijn eerste Ironman. Ik was één van mijn drinkbussen vergeten in onze AirBnb. Dieter is dan speciaal nog voor de start voor die drinkbus terug gelopen, ja je leest het goed: gelopen. Voor, tijdens en na besefte ik maar al te goed hoeveel geluk ik heb met de vrienden en familie die achter mij staan.

“Uiteindelijk deed ik in augustus mijn eerste Ironman in Kopenhagen. Zonder mijn coach had ik waarschijnlijk helemaal niet zo goed voorbereid geweest. Het waren soms metaal zware maanden en ik wist dat ik er klaar voor was maar toch sta je met stress aan de start. Vooral omdat ik één van mijn drinkbussen vergeten was in onze AirBnb en mijn voedingsplan tot in de details was uitgewerkt. Dieter is dan speciaal nog voor de start voor die drinkbus terug gelopen, ja je leest het goed: gelopen. Voor, tijdens en na besefte ik maar al te goed hoeveel geluk ik heb met de vrienden en familie die achter mij staan. Mijn hele gezin en vriend waren afgereisd om erbij te zijn en mijn beste vrienden en familie volgden online. Ik heb ongetwijfeld afgezien, maar als ik nu terugkijk naar die wedstrijd wordt ik oprecht gelukkig. Door die wedstrijd wil ik zo graag nog eens aan de start staan van een volledige triatlon. Toen op de dag na de wedstrijd de eerste dame besloot niet naar Hawaii te gaan kon mijn week niet meer stuk maar je begint je ook wel te bedenken dat je binnen de twee maand nog eens een volledige triatlon moet doen.”

Ninke Meynen aan de finish van de Ironman Kopenhagen (foto: Joran Meynen)

“De laatste voorbereidingen naar Hawaii waren op bepaalde momenten helemaal te veel. Mijn laatste fietstrianing in Philadelphia heeft mijn vriend mij letterlijk moeten meesleuren. Een hele rit heb ik gezwegen en was ik boos omdat ik niet wou trainen. Na en lange vlucht en een tussenstop in LA waren we uiteindelijk een viertal dagen voor de wedstrijd in Hawaii. Net genoeg als je weet hoeveel er dan nog op de planning staat. Zoals altijd vraag ik mij net voor de wedstrijd af waar ik aan begonnen ben en waarom ik dit doe.”

De Ironman van Hawaii: het gevoel aan de start, de wisselzone, de omgeving, de nevenactiviteiten… alles wat je altijd al op tv zag dan zelf meemaken, was voor mij het speciaalste van de wedstrijd…

“Maar het gevoel aan de start, de wisselzone, de omgeving, de nevenactiviteiten… alles wat je altijd al op tv zag dan zelf meemaken was voor mij het speciaalste van de wedstrijd. Ik ben enorm tevreden met hoe ik mijn wedstrijd ingedeeld heb en dat ik zonder wandelen de finish heb gehaald. Dat deze wedstrijd dan nog eens in Hawaii plaatsvond was als globetrotter een mooie kers op de taart.”

In 2018 hadden we al zicht op dat mijn vriend terug naar België zou verhuizen. We wisten dan ook dat we allebei snel een hondje wouden nemen. Ik weet nog dat we in de vlieger de boekjes uit de zetel aan het doorbladeren waren en random woorden aan het voorstellen waren als naam. Onze terugvlucht had een tussenstop op het eiland Maui en dat is ons bijgebleven. 

“Dieter is in elke sport sneller dan ik”

2 – Zowel jij als je vriend doen aan triatlon. Wat zijn de voordelen van een vriend te hebben die dezelfde passie deelt? Wie zou welk onderdeel op zich nemen om de snelste eindtijd te hebben?

“Samen trainen is een van de grootste voordelen van een vriend die ook aan triatlon doet. Je hebt de kans om veel samen te zijn maar dan moet je elkaar natuurlijk niet snel beu gezien zijn. Wij hebben een goede balans tussen samen en apart trainen, zodanig dat we wat extra quality-time hebben of dat de ander op zijn/haar eigen tempo kan trainen. Daarnaast is het begrijpen hoeveel tijd je in je hobby wil steken, ook een voordeel. Triatlon vraagt vele trainingsuren en als je niet in die wereld zit dan is dat soms moeilijk te verstaan.”

Ninke voor de start in Hawaii met rechts Dieter (foto: Else Goossens)

“Dieter is in elke sport sneller dan ik. Om het dus te verdelen zal het van mijn beste onderdeel afhangen. Het zwemmen zou dus voor mij zijn, fietsen en lopen voor hem. Maar eigenlijk hebben we dus een derde persoon nodig en dan denk ik dat Sander voor ons zal moeten lopen (lacht)”

“Zwemmen, judo, karate, rope-skipping…”

3 – Heb je vroeger nog een andere sport gedaan? Hoe ben je in de triatlonwereld terecht gekomen?

“Ik ben altijd al een bezige bij geweest. Ik heb, voor ik aan triatlon begon, 3 andere hobby’s gehad. Maar daarnaast deed ik ook bijna elke woensdagnamiddag-activiteit op school mee. Ik ben begonnen toen ik 4 jaar was met zwemmen en judo-karate en op mijn 6 mocht ik al meezwemmen bij de competitiezwemmers. Wanneer ik in het vijfde leerjaar zat en mijn klasgenootjes rope-skipping deden wou ook ik dit doen. Ik moest van mijn ouders de keuze maken tussen zwemmen of judo blijven doen, want 3 sporten zou teveel zijn. Aangezien ik beide sporten enorm graag deed heb ik ervoor gekozen beide te stoppen. Ik kon niet de voorkeur geven aan 1 sport, vreemde redenering maar zo was ik. Al snel besefte ik dat ik een goede keuze had gemaakt. Ook bij de rope-skipping kreeg ik de kans om competitie te gaan doen en daar kropen vele trainingsuren in, dat plus het demoteam.”

“In het 5e middelbaar heb ik na een half jaar klierkoorts de stap naar triatlon gemaakt. Mijn zus was steeds blijven zwemmen en zij was van daaruit in de triatlon gerold. Ze wist me uiteindelijk te overtuigen mijn eerste triatlon te doen, de schooltriatlon. Mijn eerste echte triatlon volgde uiteindelijk in september, een thuiswedstrijd in Mechelen. Als jeugdatleet heb ik vele korte wedstrijden gedaan maar nu ben ik klaar voor het langere werk.”

Ninke Meynen in Hawaii in 2018 (foto: Dieter Moens)

Drie vragen aan Jonas De Wachter

Wie wordt het volgende slachtoffer voor de 3quest?

Jonas De Wachter wordt mijn slachtoffer. We kennen elkaar al minstens 7 jaar, een vriendschap voor het leven dus, en sinds kort doet hij ook aan langere afstand en ook dat doet hij weer goed…

1 – 2020 is het jaar niet van de triatleten, ook jij hebt geen geluk. Je was gekwalificeerd voor Ironman 70.3 World Championship in Taupo, New Zeeland maar nu deze wedstrijd is afgelast, wat is je doel, of hoe blijf jij gemotiveerd? Ga je deelnemen aan het WK in 2021 Utah of in 2022 Taupo?

2 – Ooit mochten Sarah en ik jouw benen waxen voor een belangrijke wedstrijd. Heb je sindsdien andere rituelen om je raceklaar te maken? Of enkele tips?

3 – Denk je dat je altijd triatlon zal blijven doen of zou je ooit nog andere sporten willen doen? Wat staat er nog zoal op jouw bucketlist?