Bart Aernouts kwalificeert zich voor WK in Hawaii “Op het einde toch meer afgezien dan in meeste Ironmans”

In zijn eerste volledige Ironman triatlon sinds het WK in Kona in 2019 heeft Bart Aernouts in de Ironman Tulsa niet alleen een knappe vijfde plaats behaald maar ook een rechtstreekse kwalificatie voor het WK Ironman in 2021. Hoewel het op dit moment nog een groot vraagteken is of en hoe het wereldkampioenschap in Hawaii dit jaar zal gehouden worden, is het alvast geruststellend voor de vice-wereldkampioen van 2018 dat het Kona-slot binnen is. “Ik ben heel blij met mijn Kona-slot. Die vijfde plaats is gezien alle omstandigheden en gebeurtenissen voor mij echt wel een succes. Moest alles perfect gelopen zijn, tja, dat gaan we nooit weten, hé…”

“Een van mijn beste zwemnummers van laatste jaren”

Met een vijfde plaats in zijn eerste volledige Ironman sinds 2019, in een tijd van 7u55’13, klinkt Bart in eerste instantie redelijk blij als we hem spreken na de wedstrijd. Maar er had misschien nog wat meer ingezeten, al is het beoogde doel er wel: kwalificatie voor Kona. “Ik ben zeker tevreden over mijn race en vooral over mijn kwalificatie voor Hawaii,” vertelt Bart. “De race is voor mij heel goed verlopen. Het zwemmen ging goed. Ik denk dat het één van mijn beste zwemnummers van de laatste jaren was. Heel goed begonnen aan de wedstrijd en ik zat direct waar ik moest zitten, in een groep met sterke fietsers. De samenwerking in het begin van de wedstrijd was niet goed. Eigenlijk was er gewoon geen samenwerking. Het was ook een heel lastig tempo. Ik heb gewoon zelf geprobeerd om zoveel mogelijk mijn eigen tempo te rijden vooraan. Daardoor fietste ik dikwijls aan de leiding. Maar ik heb gewoon mijn eigen wedstrijd proberen te doen.”

De Ironman Tulsa kende niet de beste omstandigheden, zowel wat weersomstandigheden als het parcours betreft. “Het was inderdaad een heel slecht wegdek. Heel veel mensen zijn onderweg hun voeding verloren in de eerste kilometers en ik was er helaas zelf ook bij. Mijn twee bidons achter mijn zadel zijn afgebroken met twee volle drinkbussen voor drie uur wedstrijd,” legt Bart uit. “Dus was het voor mij na anderhalf uur fietsen echt improviseren om toch aan voldoende voeding te geraken. Ik kan dus niet zeggen dat alles vlot verlopen is, maar ik denk dat ik het al bij al nog redelijk goed heb opgelost. Maar ik heb er, zeker in de marathon, toch wel wat last van gehad. Als je veel te weinig energie opdoet in de wedstrijd, dan betaal je daar later wel een kleine prijs voor.”

“Geprobeerd afstand te nemen van drafters achter ons”

Gelukkig had Bart van de gemiste energie minder last dan van de drafters in zijn wiel tijdens het tweede deel van het fietsen. “Het fietsen ging eigenlijk heel goed. Ik heb dikwijls geprobeerd om samen met Sam Long en Joe Skipper om toch wat afstand te nemen van de groep met drafters achter ons. Dat is niet gelukt, maar ik heb me gewoon op mijn eigen wedstrijd gefocust. Ik heb dan maar mijn eigen tempo gereden. Als niemand het ziet zitten om mee te werken, dan is het maar zo,” legt Bart uit.

In het begin van de marathon zag het er naar uit dat Bart een podiumplaats mocht ambiëren, maar het werd uiteindelijk een vijfde plaats. “In het begin van de marathon voelde ik me nog goed, maar nadien heb ik toch een kleine energie-dip gehad. Achteraf gezien viel dat allemaal nog mee. Ik ben niet geparkeerd. Ik heb op het einde wel meer afgezien dan in mijn meeste Ironmans. Elke atleet heeft zijn eigen verhaal, in elke wedstrijd en dat van mij was in Tulsa gewoon wat improviseren met voeding. Maar ik had een heel goeie dag en dan lukt dat improviseren meestal wel en dan wil dat niet zeggen dat de wedstrijd over is als er wat dingen mislopen. Die vijfde plaats is gezien alle omstandigheden en gebeurtenissen voor mij echt wel een succes. Moest alles perfect gelopen zijn, tja, dat gaan we nooit weten, hé?”

“Heel blij met Kona-slot”

In de stem van Bart klinkt toch wat ontgoocheling door, al is hij achteraf bekeken wel tevreden met de vijfde plaats en de missie is volbracht: kwalificatie voor Hawaii. “Ik ben heel blij met mijn Kona-slot,” vertelt Bart. “De Ironman Tulsa was het North American Championship Ironman en Continental Championship races hebben altijd extra slots. Dit jaar waren er 3 slots voor de mannen en 3 voor de vrouwen. En na het wegvallen van de Ironman Texas waren er 2 extra slots te verdelen onder mannen en vrouwen afhankelijk van het aantal deelnemers. Deze gingen allebei naar de mannen in Tulsa. Met Lange, Skipper en Long die al gekwalificeerd waren voor Kona, was een vijfde plaats voldoende om me te plaatsen voor het WK Ironman in Hawaii.”

De Ironman Tulsa was meteen de laatste wedstrijd van zijn American Tour. Eerder won Bart ook al de 70.3 Ironman Florida, maar deze week keert hij terug naar huis. “Ik blijf inderdaad niet langer in de Verenigde Staten, maar kom over een paar dagen naar huis. Ik hoop dat er in Europa nog een paar wedstrijden kunnen doorgaan. Voorlopig heb ik nog geen andere wedstrijden gepland. Het zal er even van afhangen hoe ik herstel van deze wedstrijd. Ik heb alvast geen volledige Ironman meer nodig om me te plaatsen voor Hawaii dit jaar, dus dat is goed, dan kan ik mij focussen op andere wedstrijden en leuke dingen om te doen tot september, oktober er weer aankomen,” aldus Bart.