Marten Van Riel net naast de medailles in olympische triatlon, goud voor Noorwegen

Marten Van Riel is na een spannende wedstrijd op de meest ondankbare plaats geëindigd in de olympische triatlon in Tokio. Het was de tweede olympiade voor de triatleet uit Loenhout, die in Rio in 2016 nog een knappe zesde plaats pakte. In Tokio deed hij twee plaatsen beter, met een knappe vierde plaats als eindresultaat. Goud ging naar Noorwegen, zilver naar Groot-Brittanië en brons naar Nieuw-Zeeland. En met dit wedstrijdverloop moeten we ons ook helaas de vraag stellen: “Wat als Jelle Geens er wel bij geweest was…”

Turbulente zwemstart in 2 keer

De olympische triatlon bij de mannen begon met een turbulente zwemstart. Terwijl de helft van het pak aan de rechterkant van het ponton, met onder andere Marten Van Riel, Mario Mola en Vincent Luis, in het water dook, bleef er een boot voor het ponton liggen aan de linkerkant waardoor de atleten daar niet van start konden gaan. En dus werd iedereen die al vertrokken was opnieuw uit het water gehaald. En zo kregen we vier minuten later de echte start, deze keer zonder problemen. Diego Moya en Henri Schoeman gingen aan de leiding in het zwemonderdeel. Marten Van Riel volgde rond de tiende plaats. Bij de Australian Exit na 1.000 meter lag Vincent Luis meteen op kop, met Marten in negende positie. Wat overigens opvallend was, de hele groep lag daar nog dichtij elkaar.

1 grote groep in het fietsen

Na 17’39 kwam de Franse atleet Vincent Luis als leider uit het water na 1.500 meter zwemmen, met achter hem onder andere de Nieuw-Zeelander Tayler Reid, de Zuid-Afrikaan Henri Schoeman, de Duitser Jonas Schomburg en de Rus Dmitry Polyanskiy, die onder het ROC uitkomt. Marten Van Riel volgde als zesde op een paar seconden van het vijftal vooraan en kwam al snel aansluiten in de eerste kilometers van het fietsonderdeel. Nog in de eerste ronde kregen we vooraan een kopgroep van negen, met ook de Brit Jonny Brownlee, de Japanner Nener en de Canadees Tyler Mislawchuck erbij.

De grote achtervolgende groep, met alle andere favorieten, bleef in eerste instantie op 10 seconden steken, maar ze vielen terug tot op twintig seconden na twee ronden fietsen. Nog voor halfweg slaagden er ze toch in om aan te sluiten bij de kopgroep. Uitgezonderd een uitvalspoging van de Luxemburger Stefan Zachaus en de Zwitser Andrea Salvisberg bleef de triatlon in de 40 km gesloten.

Met 37 begonnen ze aan het looponderdeel. Alex Yee zette zich vooraan in de grote groep. Marten Van Riel volgde redelijk vlot mee en bleef aanspraak maken op een mooi resultaat. Na 1 ronde lopen bleven ze vooraan met 12 over, met Marten Van Riel die zich in vijfde, zesde positie handhaafde. Halfweg waren ze nog met 9, met Marten nog altijd in goeie doen. En zo kregen we een enorm spannende loopfinale.

Eerste Noors goud in de triatlon

Vooraan bleven McDowell, Yee, Wilde, Brownlee, Blummenfelt en Van Riel over en dat in de hitte in de ochtenduren in Tokio. Helaas werd in de slotronde de definitieve schifting gemaakt, waarbij onder andere Van Riel moest lossen. Met drie gingen ze de absolute slotfase in: de Noor Kristian Blummenfelt, de Brit Alex Yee en de Nieuw-Zeelander Hayden Wilde, de partner van reserve-Belgian Hammer Hanne De Vet. Marten Van Riel volgde in het spoor van de Amerikaan McDowell en de Brit Brownlee in de strijd om de vierde plaats.

Met nog iets meer dan een kilometer te gaan, zette Blummenfelt de beslissende versnelling in. De Noor pakte de olympische titel na een spannende wedstrijd. Zowel Yee als Wilde hadden geen antwoord meer. Het goud ging naar Noorwegen, voor het eerst in de olympische triatlon. Alex Yee pakte zilver en Hayden Wilde pakte het brons. Marten Van Riel spurtte naar een hele mooie vierde plaats, het beste resultaat ooit voor een Belgische man in de olympische triatlon.