Girl Power: Ingrid De Boer “Ik word gelukkig van fit te starten, finish halen is bonus”

“Als ik fit en wel aan het vertrek kan staan van een wedstrijd geeft me dat een heel gelukkig gevoel. Dan is die finish halen alleen maar extra bonus.” In de Girl Power aflevering van deze week mag ik triatlete Ingrid De Boer aan jullie voorstellen. Een fantastisch, zéér bescheiden en ontzettend actieve, 64 (bijna 65) jarige triatlete. Woonachtig te Schoten en de levenspartner van ex-tennisser Ivo Van Aken, mama van twee kinderen en oma van twee kleinkinderen.

Deze vrouw bruist van energie en aan stoppen denkt ze nog lang niet. Haar verhaal is alleszins voor mij een grote motivator. Fantastisch! Deze sport kent geen grenzen en dit maakt mij alleszins heel gelukkig net zoals ik gelukkig werd van haar verhaal. Lees even mee.

3athlon.be: Beste Ingrid, starten op je 50ste. Absoluut een voorbeeld voor velen. Ik wil dat toch even in de verf zetten want zelf ben je heel bescheiden maar dit is echt geweldig! Hoe ben jij aan jouw avontuur begonnen?

Ingrid: “Wel, dank je wel. Ik ben stiekem ook wel fier op wat ik nog doe , maar ben inderdaad misschien wat timide om hier zo over te vertellen. Vijf jaar lang stond ik watertandend aan de zijlijn van de Zwintriatlon. De vreugde van elke atleet die over de finish kwam, heeft er bij mij voor gezorgd dat ik mij voor de eerstvolgende editie heb ingeschreven. Ik besefte toen al wel dat een eerste triatlon op je 50ste geen evidentie was, maar ik wou het toch proberen.”

“Ik had wel een voordeel dat ik reeds een sportieve basis had van tijdens mijn jeugd en mijn Bachelor LO studies. In verschillende sportdisciplines fladderde ik van de ene naar de andere sport. Echt uitblinken in iets deed ik niet maar door de combinatie van mijn liefde voor de sport en een competitieve drive behaalde ik wel steeds een degelijk niveau. Mijn eerste doel was een kwart triatlon finishen. Na amper enkele keren de vereiste afstanden te trainen, lukte het me wel binnen de 3 uur te finishen, maar de afsluitende 10 km lopen, viel me zwaar en deed pijn en ik had duidelijk de afstanden met een beperkte training onderschat.”

Desalniettemin was ik vertrokken en het virus had me te pakken! Ik begon al te denken hoe ik in een volgende wedstrijd sneller zou kunnen afleggen.

“Desalniettemin was ik vertrokken en het virus had me te pakken! Ik begon al te denken hoe ik een volgende wedstrijd sneller zou kunnen afleggen. Zo volgden nog 9 deelnames aan de Zwintriatlon met een iets betere voorbereiding en met als doel steeds sneller te worden. Meestal resulteerde zich dat in een top 3 in mijn age-group.”

“Het leuke aan triatlon is dat alle deelnemers hetzelfde parcours afleggen in één wedstrijd en dat er een klassering volgt volgens de age-group. Ondertussen geraakte ik vertrouwd met de afstanden van een kwart triatlon en wou ik graag mijn grenzen verleggen. Zo gedroomd, zo gedaan. Voor mijn 60ste verjaardag wou ik graag een wedstrijd doen op een mooie locatie met een warme, blauwe zee. De keuze viel toen op de Ironman 70.3 Mallorca. Met een naar mijn gevoel goede voorbereiding lukte het mij om er te winnen en een eerste slot te halen voor het WK in Zell am See in 2015. En zo was de trein helemaal vertrokken voor de halve afstand. Wat een fantastische sport!”

Fantastisch! Hoeveel heb je er tot nu toe dan gedaan? Vertel eens even hoe je de combinatie haalbaar maakt met jouw dagelijks gezinsleven?

“Ondertussen deed ik 11 kwart triatlons mee en 8 halve triatlons waaronder drie keer winst in Brasschaat. Mallorca zei ik al, maar ook Lanzarote en Turkije mag ik al afvinken. Mijn man Ivo zit beroepshalve in de topsport. Hij is mijn trouwste supporter. Zowel voor mijn trainingsuren en mijn doen en laten kan ik altijd op hem terugvallen. Ik las het al in jouw vorige artikels, maar ja… het klopt als een bus, een partner waar je dit mee kan delen is echt goud waard.”

“Als je jong bent en met sport bezig bent dan streef je naar een “Vijf-sterren-lichaam”, wel, gezien mijn leeftijd, streef ik naar vier sterren…”

“Mijn dochters zijn ondertussen 39 en 36 en beide professioneel druk bezig. Daarin heb ik alleszins nooit hinder ondervonden en ik plan mijn trainingen zo dat ik nog voldoende tijd kan vrijhouden voor mijn kleinkinderen en mijn familie. Sommige trainingen moeten dus af en toe wijken voor andere prioriteiten in het leven. Spijtig genoeg hebben mijn man en ik door het hele triathlonverhaal te weinig tijd om sommige vriendschapsbanden buiten de sport goed te onderhouden. Een dag heeft jammer genoeg maar  24 uur…”

Iets te weinig tijd voor sommige vriendschappen zeg je. Is dit dan toch nog steeds genieten? Waarom doe je het opnieuw?

“Ik blijf het doen omdat dit sportieve luik van trainen, wedstrijden en vriendschapsbanden met gelijkgestemden iedere keer een zalig gevoel en een meerwaarde geeft aan mijn gelukkig en vooral actief leven.”

“Actief leven,” zeg je. Is dat dan je grootste motivatie?

“Onrechtstreeks wel. Ik doe het vooral om mij goed te voelen in een fit lichaam. Het is een evidentie, of dat zou het toch moeten zijn alleszins, als je jong bent en met sport bezig bent dat je streeft naar een “Vijf-sterren-lichaam”, wel, gezien mijn leeftijd, streef ik naar vier sterren.”

“Actief blijven is zo een meerwaarde. Als ik fit en wel aan het vertrek kan staan van een wedstrijd geeft me dat een heel gelukkig gevoel. Dan is die finish halen alleen maar extra bonus.”

Hoe speel je het allemaal klaar. Hoe train je voor je wedstrijden?

“Ik heb geleerd dat trainen voor rendement niet enkel uit cijfertjes bestaat die men strikt in acht moet nemen en opvolgen. Je eigen lichaam kennen, met zijn mogelijkheden en beperkingen, goed naar de signalen luisteren die je krijgt, is even belangrijk. Ik train ongeveer 10 à 12 uur per week, met zes dagen trainen en 1 rustdag.” 

“Meestal omvat dit per week: drie keer fietsen, drie keer lopen, 1 à 2 maal zwemmen in de winter en twee à drie maal zwemmen in de zomer. Ik ben niet aangesloten bij een club en train tijdens de winter vaak alleen. In de zomer train ik zeer vaak met mijn goede triatlon- en skivriendin Greet, die ook in mijn age group zit. Dus dat is altijd heel gezellig en samen is het toch plezanter dan alleen.”

Je hebt toch iemand die je wat aanwijzigingen geeft of doe je alles alleen?

“Ik ben gestart zonder planning en koos volgens de weersomstandigheden willekeurig welke sport ik die dag zou trainen. 1 jaar na de overstap van kwart naar halve afstand volgde ik het advies van mijn man die me al dikwijls gezegd had dat er meer structuur in mijn trainingen moest zitten om beter voorbereid aan de slag te kunnen.”

“Ik heb geleerd dat niet elke training snel en intensief moet zijn. Die fout maakte ik vaak in het verleden waar ik bij elke training alles wilde geven en veel te weinig lange trage trainingen afwerkte…”

“Mijn man kent Luc Van Lierde al jaren via de topsport en zo heb ik ongeveer een 18-tal maanden zijn schema’s gevolgd. Daaruit heb ik heel veel geleerd over de opbouw naar een wedstrijd toe en dat niet elke training snel en intensief moet zijn. Die fout maakte ik vaak in het verleden waar ik bij elke training alles wilde geven en veel te weinig lange trage trainingen afwerkte.” 

“Ik leerde ook hoe ik een wedstrijd moest indelen en dat voeding en bevoorrading de (oh zo belangrijke) vierde discipline is bij een triatlon. De wedstrijden die ik aflegde nadat ik het schema volgde heb ik steeds heel goed verteerd. Nu maak ik zelf mijn schema’s naar analoog voorbeeld van de oude schema’s van Luc en met de ervaring die ik opgedaan heb.”

Heb je wat advies voor andere vrouwen?

“Ik breng mijn advies graag in de vorm van enkele quotes waar ik toch veel aan heb. Beter laat dan nooit beginnen en een mens is nooit te oud om te leren. Dromen of doelen niet uitstellen want je weet nooit wat er morgen op je pad komt.Ga ervoor, probeer het, lukt het niet dan heb je het tenminste geprobeerd. Triatlon is een totaalbeleving. Naast het zwemmen, fietsen en lopen, brengt het je ook nog mooie bestemmingen en heel veel sportieve vrienden.

Wat zijn jouw doelen dit jaar?

“Nog zo lang mogelijk genieten van alle vreugde en plezier dat triatlon mij brengt. Nieuwe bestemmingen opzoeken om wedstrijden te volbrengen en als daar een mooie trofee als herinnering bijkomt is dat mooi meegenomen.” 

“Mijn hoofddoel in 2019 is een goede wedstrijd afwerken op het WK 70.3 in Nice. Na een vierde plaats op het WK in Zell am See en een 16e plaats op het WK in Chattanooga durf ik voorzichtig een top-10 plaats ambiëren. Misschien kan mijn nieuwste aanwinst me dat extra duwtje in de rug wel geven. Tot nu toe deed ik alles zonder tijdritfiets en die heb ik nu onlangs gekocht van onze nationale triatlon-trots Sofie Goos. Ik ben heel nieuwsgierig!”

“Stiekem droom ik van een Ironman. Al denk ik bij elke finish van een halve altijd: ‘Blij dat ik nu geen extra 21 km moet lopen’…”

“Volgend jaar zit ik ook in een nieuwe age group en kijk toch erg uit naar wat dat me nog allemaal gaat brengen. Eigenlijk weet ik het nu al, kranige oma’s met heel veel liefde voor de triatlonsport die nog altijd het beste van zichzelf willen geven en daar wil ik graag, heel erg graag, zo lang als alles mag blijven duren, nog heel lang deel van uitmaken.”

Ingrid, je bent een inspiratiebron voor velen. Daar ben ik nu wel zeker van. Waar droom jij stiekem nog van?

“Ik heb nog nooit een volledige Ironman gedaan. Maar stiekem droom ik daar absoluut van. Dit speelt al lang ergens in mijn achterhoofd. Een slot voor Hawaii dat wil toch elke triatleet? Misschien… Once in a lifetime… In de reeks 65+ zou ik misschien wel mijn kansen vergroten omdat er daar in sommige Ironman wedstrijden maar 1, 2, 3 of gewoon geen inschrijvingen zijn. Maar je moet hem nog altijd wel uitdoen hé! Bij de aankomst van een halve denk ik steeds “Wat een geluk dat ik nu geen extra 21km moet lopen…” We zien wel…”