Op zoek naar extremen: “LCMT organisatie vond het gekkenwerk”

Voor deze derde aflevering van onze reeks over extreme races in België, trekken we naar de Ardennenn waar in 2019 de derde editie van de LCMT triatlon en de eerste editie van de LCMT cross duatlon plaatsvindt. Wij spraken met tweevoudig winnaar Niki Devoldere over wat een triatleet tot zo’n extreme uitdaging drijft. “Toen ik de organisatie vroeg om er een triatlon van te maken, vonden ze het zelf gekkenwerk…”

Na de EPIC Series van Sportevents en de op Facebook enorm besproken Flanders Fields Ultra Tri stellen we onze derde Belgische extreme race van het seizoen 2019 voor. De LCMT had vorig jaar ruim 600 deelnemers over alle disciplines heen en de organisatie trekt in 2019 naar het voetbalveld van RESC Houffaloise waar een heus sportdorp wordt opgericht. Van 30 mei tot en met 2 juni kan je er voor de derde keer de extreme LCMT triatlon meedoen of je kan kiezen voor de allereerste editie van de cross duatlon.

Eerste keer met aantal gekken

In de LCMT triatlon won Niki Devoldere de edities van 2017 en 2018. Of hij in 2019 opnieuw de beste zal zijn in de 5,5 km zwemmen, 385 km fietsen en 48 km lopen, is de grote vraag. De concurrentie neemt jaarlijks toe. “De eerste keer waren we met een aantal gekken en had ik eigenlijk weinig concurrentie,” vertelt Niki.

“Vorig jaar was dit al helemaal anders. Toen moest ik optornen tegen onder andere Rinus Holvoet, de winnaar van de Chtriman 2017 en de AltriMan 2018. Na enkele goede atleten die reeds vroeg uit de wedstrijd verdwenen, bleven gedurende de 4 dagen 4 concurrenten over die telkens samen begonnen te lopen en toch zeker 10 minuten op mij terugkwamen in het lopen.”

Deelnemersveld wordt vriend van elkaar

“Ook het aantal deelnemers is aan het toenemen. Ik hoop echt dat deze wedstrijd verder een succes wordt, want ik vind het een prachtformule. Geen gezeur over stayeren, en toch is het een wedstrijd niet alleen tegen je zelf, maar ook tegen elkaar. Wie houdt er niet van om in pelotons over de prachtige Ardennen-wegen te koersen. Ook de aaneenschakeling van de verschillende etappes zorgt voor een heel vriendschappelijke sfeer. Het hele deelnemersveld wordt vriend van elkaar.”

De extreme wedstrijden zitten in de lift, maar volgens Niki is de LCMT een geval apart. “Ik durf niet echt zeggen dat atleten daar deelnemen omdat het extreem is. De meesten zien het als een stage voor een volledige triathlon tijdens het zomerseizoen. Niet zonder succes trouwens.”

Organisatie vond het gekkenwerk

De LCMT is meer dan triatlon alleen. De wedstrijd spitst zich vooral toe op cyclo en mountainbike. Zo leerde ook Niki de wedstrijd kennen. “In 2016 nam ik deel aan het fietsevenement. Ik had me er enorm geamuseerd, maar ik vond het spijtig dat ik na deze vierdaagse doodop was. En dan moest ik eigenlijk ’s maandags gaan lopen en zwemmen omdat dit al vier dagen geleden was. Het viel me ook op hoeveel triatleten deelnamen als stage- en clubactiviteit.”

“In een vorig leven was ik ultraloper en deed ik al vaak meerdaagse ultralopen. Ik miste dit in de triatlonsport. Daarom besloot ik om een dergelijk idee aan te reiken aan de organisatoren. Die vonden het gekkenwerk, maar waren direct te vinden voor het verhaal. Het tweede jaar werd op vraag van mijn concurrenten de wedstrijd nog zwaarder gemaakt en de loopafstand werd verdrievoudigd. Als winnaar heb ik me in de discussie rond de afstanden afzijdig gehouden, maar ik heb me toch serieus mogen aanpassen. Gelukkig met succes.”

Na iedere fietsetappe ‘perte total’

Met 5,5 km zwemmen, 385 km fietsen en 48 km lopen in de Ardennen is het een pittige wedstrijd. Voorl het fietsen lijkt het zwaarste onderdeel te zijn. “Het fietsen is door de kilometers en hoogtemeters toch wel het zwaarste,” bevestigt Niki. “Bovendien kan je nooit je eigen tempo rijden, maar ben je verplicht van mee te koersen, wil je niet alleen vallen. Soms moet je al in de eerste kilometers veel cartouches verschieten. Na iedere fietsetappe ben ik eigenlijk ‘perte total’. De 56 loopkilometers van vorig jaar zijn natuurlijk loodzwaar als je compleet leeg gekoerst bent. Maar ik probeerde dit telkens op mijn gemak te doen, want lopen heeft toch een veel zwaardere invloed op je fietsbenen voor de dag erna.”  

Bij de afstanden van zo’n extreme race is er altijd discussie over het zwemmen (volgens sommige atleten te kort in vergelijking met andere disciplines) en ook het lopen lijkt kort. Voor Niki mag het zo blijven. “Voor de organisatoren moest het vooral een fietsevenement blijven, maar voor de triatleten die dit als stage zien, heeft het ook geen zin om elke dag 30 km te gaan lopen, he.”

Afstanden redelijk in verhouding

“Maar doordat het in feite een soort wielerwedstrijd is, waar in pelotons gereden wordt, zijn de afstanden toch redelijk in verhouding. Je moet maar eens 10 minuten proberen weg te rijden van een groep. Dat is de tijd die ik iedere keer verloor in het looponderdeel. Er is ook een puntenklassement, waar punten toegekend worden per discipline. Zo kan een zwemmer ook etappes winnen.”

Niki Devoldere staat bekend als cross duatlon liefhebber en dan nog liefst de alternatieve wedstrijden. In de LCMT gaat hij toch voor de triatlon. “Ik ben vooral cross duatlon liefhebber omdat ik graag het hele jaar lang wedstrijden doe. In feite is mijn lopen even slecht als mijn zwemmen, dus geef ik de voorkeur aan triatlon in de zomer. Ik ga zeker proberen voor de derde keer de triatlon te winnen.”

Genoeg loopkilometers op training

“Ik doe inderdaad graag alternatieve wedstrijden,” gaat Niki verder. “Na al die jaren heb ik het wel wat gehad met die traditionele wedstrijden. Ik doe ook een massa (80-tal) wedstrijden per jaar en die traditionele wedstrijden zijn vaak zo duur geworden. Om iedere week die bedragen te betalen, dat heb ik er niet voor over. Ik hou ook niet zo van de massa. De kleinere wedstrijden zijn vaak familialer, goedkoper en ik kan er als fietser ook meestal makkelijker mijn ding doen, zonder al te veel stayer problemen waar de grote wedstrijden wel enorm veel last blijven mee hebben.” 

Op de twee vorige afleveringen van deze reeks werd op de social media stevig gereageerd. De afspraken spreken tot de verbeelding, maar de voorbereiding op de wedstrijd is minstens even zwaar. “Ik zorg eerst dat ik de loopkilometers in de benen heb,” bevestigt Niki. “Naarmate de LCMT nadert, las ik enkele stageweekends met lange fietsritten in aan mijn caravan in Sippenaeken. Als wielrenner probeer ik ook tussen de zware trainingen door verder de traditionele wielerwedstrijden bij de elite zonder contract te betwisten. Dit is blijkbaar mijn gouden recept.”

Heel jaar de gevolgen van gedragen

“Ik ben het voorbije jaar door de spanning heel erg diep moeten gaan. Iedere dag opnieuw moest ik van in de start in de aanval gaan om mijn voorsprong in het lopen wat op te bouwen. Ik had vier superdagen, maar daarna ben ik er nooit meer doorgekomen. Ik heb er een heel jaar de gevolgen van moeten dragen. Ik won nog de combi in Couvin, maar ook daarna had ik weer een terugval.”

Toch raadt Niki het triatleten niet af. “Ze moeten zeker niet bang zijn om deel te nemen. Want veel deelnemers doen niet het volledige programma. Je kan elke dag overschakelen of een kortere versie kiezen. Het is zeker een aanrader om in het Hemelvaart weekend op een leuke manier aan je conditie te werken,” aldus de man achter Tri-Portaal.

Inschrijven voor de LCMT triatlon en cross duatlon doe je op de website van de LCMT.