Girl Power: Laetitia over starten met triatlon “Gewoon, doen! It’s all in the mind”

“Als je zin hebt om deel te nemen aan een triatlon, DOE het dan. Bepaal een aantal haalbare trainingsdoelen en mijlpalen om gemotiveerd te blijven…” Begin januari mochten wij Laetitia binnen ons team verwelkomen. Ze bracht al een eerste stuk over core stability maar uiteraard heeft ze zelf ook een fantastisch triatlonverhaal. Vanaf mei zal zij mee in the field staan en jullie allemaal over de finish roepen maar nu kruipt ze nog even in de pen. In de eerste aflevering van Girl Power heeft ze het over hoe starten met triatlon vooral ‘in the mind’ is…

“Met heel veel plezier vertel ik jullie even hoe ikzelf aan triatlon begon. Vanaf volgende week laat ik 9 weken iemand anders aan het woord. Hopend dat deze reeks motiverend kan werken bij die mensen die willen maar nog net niet durven.

It’s all in the mind!

#yesyoucan is een hashtag die ik dagelijks gebruik, zowel op mijn werk als in mijn sport. Vroeger dacht ik bij het woord triatlon meteen aan atletisch gebouwde mannen en vrouwen die hun lichaam tot het uiterste dreven in de Ironman van Hawaï. Heel veel bewondering had ik voor hen, maar het leek me gekkenwerk. Die atleten zijn natuurlijk ook ergens begonnen, net als ik…

Ik ben in de triatlonsport gerold toen ik mij 5 jaar geleden een fiets kocht. Mijn vriend was een fervent fietser en dat was een ideale manier om qualitytime en sport te combineren. We zouden meedoen aan ‘Climbing for life’, de Tourmalet editie, eind augustus. Alle fietstochtjes heb ik afgevinkt die lente. De zomer brak aan en ik begon te lopen, met Evi (Gruyaert) toen nog (start to run.. voor de 12de keer).

“Letiske, kan je geen gewone triatlon kiezen?”

Ik speelde dan al met het idee om eens een triatlon te doen. Mijn vriend zag dat helemaal zitten en we schreven ons in voor wat voor ons ons eerste kwartje zou worden. Ocean Lava in Lanzarote. Een olympische afstand wedstrijd, maar toch ook niet helemaal. Ik ging op bezoek bij een vriend (Nicolas Auverdin) om wat tips te vernemen want hij was toen al even bezig met IM. Hij zei toen tegen mij, “Letiske kan je niet een ‘gewone’ kwarttriatlon kiezen in België? Want deze is toch net iets anders”. Ocean Lava heeft namelijk een leuk zwemnummer: 1500 meter in plaats van de gebruikelijke 1000 meter en dat in open zee. Het fietsen is daar ook niet bepaald vlak, om van de temperatuur nog te zwijgen.

Het aantrekken van een strak rubberpak en het springen in een troebel koud meer of een donkere zee is gewoon zo ver verwijderd van de comfortzone

Ondanks het feit dat iedereen verschillende troeven heeft bij het voltooien van een triatlon, is het zwemmen blijkbaar toch de belangrijkste reden om niet deel te nemen. Het zwemmen is niet per se het moeilijkste deel van een triatlon maar voor de meerderheid van de atleten is dit onderdeel van de race wel het minst plezierige, en dan zeker zwemmen in open water. Het aantrekken van een strak rubberpak en het springen in een troebel koud meer of een donkere zee is gewoon zo ver verwijderd van de comfortzone!

Het is ook een hele opgave om ergens anders te zwemmen, omringd door best wel wat mensen die je niet kent en allemaal met 1 doel voor ogen – finishen in een zo snel mogelijke tijd. Zwemmen kan je leren en dat deed ik dan ook (en nog steeds trouwens). Gelukkig was ik als kind een waterrat en kon ik wel een beetje zwemmen, maar verre van perfect en is dat eigenlijk ooit mogelijk?

“Hiervoor ben je niet naar hier gevlogen!”

Op 1 november stond ik, na een paar maanden trainen, aan de start van mijn eerste ‘just-4-fun’ triatlonwedstrijd. Het startschot werd gegeven en ik begon aan een voor mij verschrikkelijk onderdeel. Honderd dingen gingen er door mijn hoofd en mijn hartslag ging pijlsnel de lucht in. Na 200m lag ik bijgevolg al op mijn rug te dobberen met een paniekaanval om u tegen te zeggen.

“Hiervoor ben je niet naar hier gevlogen Tiske!” dacht ik en een buikrol bracht me terug in de race. En ook wel het startschot van de mannen, 5 minuten na de vrouwen. Hoe ik uit de zee gekomen ben, weet ik niet meer, maar of ik 400m crawl gezwommen zal hebben, betwijfel ik nog steeds. But who cares, ik mocht de fiets op!

Hoe ik uit de zee gekomen ben, weet ik niet meer, maar of ik 400m crawl gezwommen zal hebben, betwijfel ik nog steeds. But who cares, ik mocht de fiets op!

Tijdens het fietsen kon ik alleen maar denken, « komaan laat me nu geen materiaalpech krijgen ». Alles ging zoals gepland en na 45 km mocht ik dat onderdeel ook afvinken. Daar stond ik dan, op 10 kilometer van de finish. Lopen met zicht op zee, mensen langs het parcours die je aanmoedigen en dan, die finish. Met brede brede glimlach kwam ik over de meet van mijn eerste wedstrijd en ik heb geen seconde getwijfeld: “Dit doe ik nog!”

Zeker toen ik tijdens de prijsuitreiking ook nog op 1 mocht gaan staan want ik had mijn age group gewonnen… van amper 3 anderen, maar toch gewonnen ;-))

5 jaar en twee Ironman races verder

Nu 5 jaar later geniet ik des te meer en heb ik nog zoveel wil om steeds beter te worden. Ondertussen volgde er nog de kwarttriatlon van Brugge, de halve Challenge van Almere, de 70.3 Ironman Kraichgau, Ironman Barcelona en Ironman Maastricht. Er waren ook al wat tegenslagen, maar die hebben mij nooit weerhouden om te stoppen. Ook niet toen verleden jaar mijn relatie, na 8 jaar, afliep. We deden zeker niet alle trainingen samen, maar toch genoeg. Er zijn ook zoveel gelijkgestemde geesten bijgekomen.

Ik denk persoonlijk dat vrouwen worden onderschat in deze sport, we staan bekend om onze multi-tasking en deze wedstrijden vereisen precies dat

Samen met mijn coach, Peter Croes, werk ik ondertussen hard verder aan wat voor velen toch het ultieme doel is – the road to Hawaii. Triatlon is niet bepaald een goedkope sport, dus enorm dankbaar ben ik voor de steun die ik krijg via wat sponsoring. Het gelukzalig gevoel na elke training blijft overheersen. Ik denk persoonlijk dat vrouwen worden onderschat in deze sport, we staan bekend om onze multi-tasking en deze wedstrijden vereisen precies dat.

De tips van Laetitia

Zoek uit wat je zwakste discipline is

Train de 3 disciplines, maar train je zwakste discipline net iets meer.

Laat je begeleiden

Laat je begeleiden door mensen met ervaring en kennis van zaken. Begin niet zomaar te zwemmen, fietsen en lopen of je belandt al snel in de lappenmand.

Rusten is belangrijk

Trainen is 1 ding maar rusten een ander. Als je tijdens de week hard werkt en ook nog hard traint in alle disciplines, is rust wel erg belangrijk om je trainingen effectief te houden. Je gaat wel eens (soms meer dan eens) een avondje weg moeten skippen en niet iedereen gaat daar altijd even gelukkig mee zijn. Maar keuzes moet je wel maken. De echte vrienden blijven je wel altijd steunen, maar sommige mensen verstaan het niet altijd of zullen het nooit verstaan wat deze sport inhoudt.

Gewoon, doen!

Als je zin hebt om deel te nemen aan een triatlon, DOE het dan. Bepaal een aantal haalbare trainingsdoelen en mijlpalen om gemotiveerd te blijven. Het moeilijkste deel aan het doen van een triatlon blijft voor mij nog altijd het mentale.

Geloof in jezelf

Iedereen zegt weleens “Ik kan het zwemmen niet” “Ik kan niet fietsen” of “lopen is een marteling”… Dat is net wat geweldig is aan triatlon, je moet in jezelf geloven en het proberen. Doorzetting is de sleutel en het zit echt allemaal tussen de oren!

Geniet ervan

Maak je geen zorgen, ook als de tranen eens non stop over je kaken rollen. En geloof me, ja, dat gaat gebeuren… Kijk alleen naar jezelf en het allerbelangrijkste, geniet er massa’s van want het is echt zo’n mooie sport en voor mij alleszins een ongelofelijke bron van energie, geluk en jawel ook rust!

Je kan Laetitia volgen op haar Instagram account @laetiske

https://www.instagram.com/p/Bts4HGnjp3D/