Wedstrijdverslag Hawaii (Bob De Wolf)

Beste supporters,

Het zit erop! Een fantastische ervaring, zeer tevreden met men eerste Hawaii finish en tijd.
Hier zijn men details van de officiële uitslag:

Overall rank en tijd: 106 in 09:29:17
Rank age group M25-29: 13
Zwemplaats age group, zwempaats overall en zwemtijd: 79 922 in 1:11:08
Transition tijd zwem- fiets: 2:16
Fietsplaats age group, overall, tijd en gemiddelde in mph: 19 188 in 5:10:55, gemiddelde: 21.6 Transition fiets- loop: 2:35
Marathon plaats age group, overall en tijd: 2 47 in 3:02:25
Totaal tijd transition: 6:58

Hier een fotoke van voor de start. Dat glimlachje is gespeeld zenne. Ik kijk er nooit naar uit om met 1700 man in de zee te gaan vechten. Op de videobeelden die ik van de voorgaande edities had gezien beloofde het ook hier in Hawaii weer niet veel goeds te worden. Bovendien mag er in Hawaii niet met een wetsuit gezwommen worden, wat de slechte zwemmers, zeker niet ten goede komt. De goei zwemmers zwemmen even snel met of zonder wetsuit. Ne krabber in het water als ik verliest serieus wat tijd in vergelijking met een wetsuit swim.

Om 6h45 gingen de PRO’s van start. Een kwartiertje later werden wij te water gelaten. Nu in Hawaii start je een hondertal meter in de zee. Wij hongen daar dus een kwartier te watertrappelen vooraleer het kanonschot ging. Geregeld ne rechtse in uw ballen, een knie in uwe rug, ideaal was dat niet. Toen het startschot klonk was het echt over elkaar kruipen. Ik was op de 3 rij gestart om niet onmiddellijk overzwommen te worden. Na een half minuutje kon ik beginnen zwemmen. Al bij al had ik onmiddellijk vrij veel ruimte om me heen. Ik moet bekennen dat het van al de wedstrijden die ik gedaan heb een van de aangenaamste zwembeurten was: op geen enkel moment moeten vechten, niet overzwommen geworden, geen klappen geïncasseerd. Het gevoel was ook niet al te slecht. Er stond alleen serieus wat stroming en deining. Ik wou rond de 1h10 zwemmen. Met 1h11, gezien de omstandigheden, zat ik daar dicht bij. Alleen hier in Hawaii wordt ik nog een netjes op de feiten gedrukt he. 922st uit het water. Ik verlies 23 minuten op de eerste PRO’s, ook bijna 20 minuten op de eerste mannen in men age group. Begint er maar aan dan…

Eens op de fiets kon men inhaalrace dus beginnen. De eerste 2 uur reed ik zeer sterk en comfortabel. De eerste 40km reed ik in 1h02, na 80km kwam ik door in 2h08 en was al een serieus eind opgeschoven. Een beetje verderop begonnen we aan de klim naar Hawi. Op training was dat klimmeke zeer goed meegevallen. Gisteren stond er daar echter een windje schuin op de kop, ja watte. Ik heb een goed ritme gezocht en zeker niet geforceerd. Na het keerpunt vlogen we dan naar beneden, wind in de rug. Geregeld moest je toch uitkijken voor windstoten van de zijkant en je stuurtje goed vasthouden. Eens we terug op de grote autosnelweg richting finish kwamen, wachtte ons een leuke verrassing. Een deftig briesje stond vol op de kop. De laatste 60km zouden dus nog lastig worden. Na 130km kreeg ik een zwak momentje. Ik moest het tempo serieus laten zakken en op zoek naar energie. In tien minuten speelde ik 3 gellekes naar binnen en ik kwam er snel terug door. De laatste 40km reed ik terug sterk met een goed gevoel. Uiteindelijk binnen in 5h10 met net geen 35km per uur gemiddeld. Ik was ondertussen een klein 700 plaatskes opgeschoven.

En dan de marathon. Ik opende naar goede gewoonte zeer snel. Ik loop altijd met het alles of niets motto. Ik liep de eerste 5km onder de 20minuten, kwam na tien kilometer door in exact 40minuten en halfweg in 1h25. Enkel op de steile klim van Palani road kreeg ik het efkes benauwd. In volle klim kreeg ik daar een kramp tot achter men oren. Gewoon blijven voortlopen gelijk nen houten klaas tot ik boven was. En oef de krampen verdwenen ook. Ik voelde me ontzettend sterk tot kilometer 37. Ik was bezig om onder de 3uur te lopen. Maar dan patat, gedaan. De laatste 5km was het vat af. De eerste keer tijdens de marathon dat ik voorbij gelopen werd. Spijtig van dat inzinkingske, anders zat de top honderd er in. Maar ja het is Hawaii hier he. Toch nog 3u02 gelopen goed voor de 47ste looptijd van alle deelnemers. De laatste kilometers was echt afzien tot de laatste honderd meters op Alli Drive. In niets te vergelijken. Rijen dik staan de mensen te schreeuwen en tieren. Fantastisch gevoel. Uiteindelijk 106de en 13de in men age group. Als je weet dat er 157 PRO’s aan de start stonden, ben ik daar dik tevreden mee.

Die klepper hier op de rechtse foto reed iedereen op een hoopke met een fietstijd van 4h26. Ain Allar Johanson, schitterende kerel en ex- trainingspartner in La Santa, uiteindelijk finishte hij 13de.

Als ik ooit wil terugkomen om beter te doen, zit er maar 1 ding op. Eindelijk eens iets aan men zwemmen doen.

’s Avonds heb ik me een efkes laten gaan in den Burger King. We liepen er Rutger Beke, die zijn schitterende 3de plaats kwam vierer, Thierry Verbinnen en Wim Van de Wiele nog tegen het lijf. Alle Belgen zijn hetzelde he. Frut aub. Nadien eventjes de sfeer gaan opsnuiven aan de aankomst. Hawaii is fantastisch in alle opzichten.
Ik zou graag nog een aantal mensen willen bedanken. Vooreerst mijn schatje: gewoon voor alles, het is het mooiste wat er is om je dromen te kunnen realiseren met de vrouw van je leven. Ons Ma en Pa voor hun onvoorwaardelijke steun, mijn klein broerke voor de peptalk, motivatie en het juiste trainings- en wetenschappelijk advies, familie, vrienden en supporters voor al de fantastische aanmoedigingen, Marc Fassaert voor de trainingen de voorbije jaren, Rudi van Trisport voor de schitterende producten, Mario van QTR voor alle steun en Planet X voor mijn vliegmachien.
Vanavond worden er pintjes gedronken of wat hadde gedacht!
Bobke en Mel!