Wedstrijdverslag 1/2 triathlon Vendôme (Waldo Thienpont)

Bonjour,

Zaterdagvoormiddag met ons drietjes de auto in voor een dikke 500km naar Vendôme in Frankrijk. Een verplaatsing die ik zeker de moeite waard vind, want daar vind op zondag één van mijn favoriete races plaats. Ik wist hier steeds een degelijke prestatie neer te zetten; 2e in 2003, 3e in 2004, 4e in 2005 en 6e in 2006 op telkens meer dan 300 soms 330 deelnemers. Hier heb ik lang naartoe geleefd, héél lang en wou na een jaar afwezigheid terug mijn neus aan het venster steken en startte met de hoogste ambities…
Al weet je nooit goed wie er allemaal aan de start verschijnt, toch was ik ambitieus. De laatste weken verliepen de zwemtrainingen iets vlotter, het fietsen was, mede door een betere aerodynamische positie, outstanding en ook in het lopen deed ik wat ik wou.

Raceday
Swim: In Vendôme kijken ze niet op een kilometertje meer of min (zie ook het lopen)en ze laten de 322 atleten 3000m zwemmen. Ik start degelijk maar niet al spurtend en kom halfweg aan de "sortie australienne" door in 22’20". Vlak achter me zie ik een enorm pak atleten… Ik blijf hetzelfde tempo zwemmen, word tijdens het nemen van een paar keerpunten "gesandwiched" en kom na 45’39" als 32e op het droge. Ik had iets beter verwacht maar weet dat het sterke wapen staat te wachten…
Bike: Eens vertrokken op de Cannondale vind ik pas na de eerste klim tijdens de eerste km’s het goede ritme, leg me aero en begin één na één atleten in te halen. Het zijn vooral de lange stroken vals plat na een klim waar de wind vrij spel heeft waar je verschil kan maken en tijd/plaatsen terugnemen. Eén afdaling ("le virage Wim De Donckere") ga ik niet voluit omwille te gevaarlijk, verder blijf ik steeds stevig gas geven, zoveel mogelijk aero en raak de tel kwijt van het aantal gepasseerde atleten. Eigenlijk hou ik me daar niet echt met bezig, ik doe gewoon mijn ding, al wie niet volgen kan… Na één ronde van 41k kom ik weer aan de wisselzone voor een U-turn, hoor vanonder mijn tijdrithelm Isabelle iets van een "8e plaats!" roepen en vertrek voor de volgende ronde. Halfweg de tweede ronde heeft het blijkbaar geregend en neem wat minder risico’s maar toch kom ik met mijn machientje als 3e binnen. Door de speakers hoor ik iets omroepen van " le Belge avec une remonte magnefiq
ue…".
Run: Ik hoor tijdens de wissel van Isabelle dat de eerste en tweede een klasse te zwaar en te ver voorop zijn. Ok, dan focussen we ons op de derde plaats… maar na de eerste van de 23,8km voel geen slechte benen maar héle slechte benen. De moeilijke, hobbelige loopstroken, met keien bezaaid en blootliggende boomwortels, waar ik tot een paar jaar terug over vloog is nu een verschrikking en ik strompel van de ene naar de andere kant. Bovendien heb ik na vier km overwegend vals plat omhoog weer eens last van krampen in de hamstrings en zie nummer vier steeds dichterbij komen. Na een eerste zware ronde gebeurd dan ook het gevreesde en raak mijn podiumplaats kwijt. Ik klamp nog aan maar na een halve km besluit ik wijslijk mijn eigen tempo te lopen (lees strompelen). Tussen de gedubbelden komt op km 21 de Australier Jason Crowther tot op drie meter genaderd en vrees even voor mijn vierde plek tot ik na een paar minuten zijn ademhaling en passen niet meer hoor… Oef! Naar het ein
de toe kon ik niet veel meer versnellen en finish hand in hand met mijn dochtertje als 4e in een tijd van 4u40’26".
Tous les resultats sur www.ipitos.com

Zwemmen was niet om over naar huis te schrijven, maar ja, wat wil je met slechts twee trainingen per week.
Fietsen was sterk, héél sterk. Waarschijnlijk één van mijn beste fietsprestaties ooit, mede dankzij een veel betere aero-positie, maar ook hard trainen… Dominic, héél erg bedankt voor het uitlenen van je vol wiel, het heeft er zeker toe geholpen!
Over mijn afsluitende loopproef liep ik 1u36’19" dat is 8′ trager dan mijn besttijd op hetzelfde parcours in gelijkaardige omstandigheden. Hierover ben ik dus echt niet tevreden. Had ik eenzelfde tijd als vier jaar geleden kunnen lopen… nee, laat maar… Te hard gereden? Ik denk het niet, ik deed gewoon mijn ding. Of heb ik in mijn enthousiasme toch iets te snel gereden?
Naar huis met gemengde gevoelens dus maar niet ontmoedigd…

Next race; 29/06: Couvin, één van ’s lands mooiste kwarttriathlons.

dewaldo