Simon Naessens: “Iron Tour is een heus feest”

Het zal waarschijnlijk nog een tijdje wachten worden voor er een Belg tweede wordt in de Tour de France, ondanks de sterke prestaties van Jurgen Van den Broeck dit jaar. In triatlon staan we gelukkig al een stukje verder. Elk jaar wordt in Frankrijk de Iron Tour georganiseerd, een triatlon-ronde van Frankrijk, zij het wel over vier dagen in plaats van drie weken. Traditioneel starten er altijd een aantal Belgen en dit jaar stond een landgenoot zelfs op het podium. In de Iron Tour 2009 pakte Simon Naessens de zilveren plak. Vier achtereenvolgende dagen gaf de No Limit-atleet het beste van zichzelf in Frankrijk. Hoe hij dat presteerde lees je in onderstaand verslagje, gedocumenteerd met een paar foto’s uit de privé-collectie van Simon.

Proloog, Parc d’Olhain: Tijdrit
Deze vier-daagse Ronde van Frankrijk voor triatlon kende zijn eerste etappe in Parc d’Olhain, niet zo heel ver over de Belgische grens. Voor mij was dit eigenlijk al mijn tweede wedstrijd omdat ik nog de zaterdag had deelgenomen aan de triatlon van Oudenaarde. Zoals in de meeste Tour de France wedstrijden stond hier een proloog gepland: Contre-La-Montre individuel. De finish en het loopparcours van deze triatlon tegen de klok lag op de top van een 6 km lange klim. Het zwemmen vond plaats aan de voet van deze klim. Deze afstand moest dus zo snel mogelijk overbrugd worden op de fiets. Er werd gestart om de 30seconden en gezien de korte afstanden kon ik direct alles op alles zetten en te zien waar ik zou eindigen. Al snel kreeg ik het gezelschap van een 16-jarige Franse triatleet (kampioen in zijn categorie) die wel stevig kon zwemmen en lopen. Tijdens het fietsen kon ik samen met hem stand houden en uiteindelijk moest ik afstand prijsgeven in het lopen finishte als tweede. Logischerwijze ook in het klassement.

Etappe 2, Douai: Super-Sprint (550m – 12km – 4km)
Het zwemmen vond hier plaats in de plaatselijke rivier ‘La Scarpe’ , het fietsonderdeel zou betwist worden rondom het stadje Douai met een kleine kasseistrook middenin. Het loopparcours was 1 rondje van het fietsen. Deze wedstrijd was onmiddellijk al een directe krachtmeting met de Franse concurrenten. Ik moest mijn meerdere herkennen in het zwemmen op de beste zwemmers van de groep en in het fietsen kreeg ik gezelschap van de Nederlander ErikSimon Strijk (wie sinds kort is overgestapt naar de LongDistance en zich aan het voorbereiden is op Antwerpen) We moesten wat prijsgeven op de eersten en in het lopen bleven we onze posities zo goed als ongewijzigd. Resultaat 6de en het behouden van de 2de plaats in het klassement.

Etappe 3, Compiègne: Sprint (750m – 20km – 5km)
De verplaatsing richting de derde etappe was al een stuk verder dan de vorige. De derde etappe vond plaats in één van de voorstadjes van de lichtstad Parijs: Compiègne. Ondanks de vermoeidheid van vorige dagen werd dit mijn beste wedstrijden in de Tour. Ik moest tijdens het eerste deel van het zwemmen een klein gaatje laten, dat ik in het tweede deel bijna volledig had toegezwommen op mijn rivaal die eerste stond in het klassement. Ik klom uiteindelijk als derde uit het water en na wat gesukkeld in de wissel kon ik naar de tweede plaats rijden, en afklokken met een beste fietstijd in deze non-drafting race in dit heuvelachtige landschap. Ik finishte 5de en behield mooi mijn tweede stek in het algemeen klassement.

Le grand-final, Dijon: Super-sprint (150m-4km-1km)
Als afsluiter stond deze mooie super-sprint race op het programma. Het werd een zéér snelle race: starten uit het water-zwembad induiken- zo snel als je kan 150m zwemmen rond 2 boeien en de fiets op voor 4km hardrijden. Ik had te weinig tijd om in mijn fietsschoenen te kruipen dat ik maar besloot om zo verder te fietsen. Ik kwam als derde in de wissel en kon deze positie ook behouden tijdens de 1km lange sprint.

Voor de profs met oa. Frederick Belaubre, Stephan Poullat, de Vasiliev broers, stond een team-relay op het programma. Het werd een mooie race als afsluiter van deze 4-daagse. Het werd gewonnen door het Franse team van Beauvais. Deze ploeg won ook het eindklassement en hun kopman Frederic Belaubre ging met alle dagzeges lopen en won ook het eindklassement. Het BeNeLux team met als enige Belg Laurent Aupaix eindigde voorlaatste.

Het verschil was indrukwekkend tussen beide teams. De Fransen en één Rus waren oppermachtig in eigen land.  Ook werden elke dag bij de Elite verschillende wedstrijdpakjes uitgedeeld: het blauwe pak voor de beste zwemmer, het witte voor de beste fietser en de beste loper kreeg een rood wedstrijdpak.

In Franrijk is triatlon een groot evenement en een heus feest. Niet alleen het verschil in niveau maar ook verschil tussen BeNeLux organisaties en deze is enorm. Dit is een wedstrijd die door Belgische triatleten ook véél meer aandacht zou moeten verdienen. De verre verplaatsingen waren in ieder geval de moeite waard. De organisatie liet weten dat dit evenement telkens in een andere streek van Frankrijk word gehouden, vorige jaren is het ook al in de Alpen geweest.