1. Het Plan! Op een (half) jaar tijd een halve triatlon finishen – Van 113 naar 113

Zo vlak voor het einde van het jaar is het hoog tijd om in 10 afleveringen terug te blikken op misschien wel het grootste triatlonavontuur van mijn leven: mijn allereerste halve triatlon… Van 113 naar 113, van 113 kilogram naar 113 kilometer! Ziedaar het lichtjes waanzinnige plan dat ik in oktober 2022 in mijn hoofd kreeg, niet toevallig in Kailua-Kona, aankomstplaats van de mythische Ironman van Hawaii. Waarom 113? Omdat 1,9 km zwemmen, 90 km fietsen en 21,1 km lopen samen opgeteld exact 113 km is en omdat in oktober 2022 de teller van de weegschaal zogezegd 113 kg aangeeft.

Als ik eerlijk moet zijn, dan was het op dat moment nog een vijftal kilo meer, maar “Van 113 naar 113” bekte beter dan “118 naar 113” en het was meteen een goede motivatie om die eerste vijf kilootjes kwijt te geraken. En ik moet toegeven, onderstaande foto, genomen bij de presentatie van de Hel van Kasterlee in oktober 2022, doet nog altijd pijn aan mijn ogen, zeker naast zo’n afgetrainde Seppe Odeyn 🙂

Elke triatleet heeft zijn eigen verhaal

Hoeveel triatleten heb ik de afgelopen 26 jaar als wedstrijdspeaker over de finish geroepen? Ik durf er geen exact cijfer op plakken maar het moeten er een paar duizenden geweest zijn. Ik heb vrijwel alles meegemaakt: spectaculaire finishes, nieuwe besttijden, millimeterspurtjes… Maar het zijn vooral de triatleten die voor de eerste keer de finish haalden, die me vaak zijn bijgebleven, de emoties die het volbrengen van zo’n uitdaging met zich meebrengen, van vreugdesprongetjes en woeste kreten tot tranen met tuiten aan de finish. Iedere triatleet heeft wel zijn of haar eigen verhaal, het is één van de hoofdredenen waarom ik zo gepassioneerd ben door deze sport.

Triatlondebuut in 2012

Ik ben ook de tel kwijtgeraakt hoeveel keer ik zelf de vraag gekregen heb wanneer ik zelf (nog) eens een triatlon zou doen. U leest het goed: “nog eens”… Wie er toen bij was, weet het misschien nog wel, of misschien herinnert u zich nog het jaaroverzicht van 2012, toen ik mijn absolute triatlondebuut maakte in de sprinttriatlon van Vilvoorde. Nadien volgden nog wat duatlons, kwarttriatlons en zelfs een 1/3de triatlon, de ene al met een beter gevoel dan de andere, maar niettemin een heel mooie periode om op terug te blikken. Na die periode heb ik nog vaak rondgelopen met het plan om weer aan sport te gaan doen, maar zoals zo vaak viel dat goede voornemen ergens halverwege januari in het water, of moet ik zeggen dat die voornemens in het Chouffe-vat zijn gevallen?

Terug naar oktober 2022. Ik ben in Kona in het lichtjes fantastische gezelschap van Stefaan Devliegere en David Pintens. De eerste, coach van helleveeg Seppe Odeuyn, doet mee aan het WK Ironman, of was het nu het WK golf, dat wil ik kwijt zijn. 😀 Stefaan is een triatleet die in de voorbereiding op de grootste volledige triatlon ter wereld nog twee keer een 18 holes gaat spelen op een Hawaiiaanse golf court. De tweede is een afgetrainde beroepsfotograaf die zelf al een paar Ironmans achter zijn naam heeft staan. Ik ben op datzelfde moment bezig aan mijn derde of vierde week start2run. Als we ’s ochtends gaan lopen, zie ik de twee ranke lichamen voor me snel aan de horizon verdwijnen. Wat blijft is het trotse gevoel na elk, dan nog erg korte, loopje. Maar er begint zich een idee te vormen.

Aangevallen door een wild zwijn in Hawaii

Ik wil een triatlon gaan doen: een halve triatlon. Mijn eerste halve triatlon! Ik ben geïnspireerd door heel wat triatleten, zoals Sebastien Bellin die in Hawaii voor een geweldig emotionele finish zorgt, maar ook door Michaël Schouwaerts, trouwe sponsor en ondertussen goeie vriend, Debby Gabriëls die ondanks een kloteziekte toch zo vrolijk en sportief mogelijk in het leven blijft staan, de Phil en zijn gaas oep de krukasse, en zoveel meer voorbeelden! Maar met dit overgewicht gaat het allemaal niet lukken, dat besef ik op dat moment. Wanneer ik bij het lopen in Hawaii opgeschrikt wordt door een wild zwijn dat met veel lawaai opdoemt in het struikgewas langs de glooiende weg aan de koffieplantage waar ons huisje staat, gaat mijn looptempo en mijn hartslag de hoogte in. Het is een openbaring, of zo lijkt het nu toch wanneer ik er aan terugdenk.

Het is alleszins rond dat moment dat ik besluit om definitief de knop om te draaien. Ik spreek er al een paar mensen op aan. Zelfs Luc Van Lierde himself kijkt verbaasd op als ik hem in Kona over mijn “113 naar 113” plan spreek. Ik begin het met meer mensen te delen en ik geloof dat de reacties ongeveer hetzelfde zijn als wanneer een verstokte roker je vertelt dat hij nu echt gaat stoppen met roken, onderwijl een volgende sigaret opstekend.

Peer pressure helpt!

Bij mijn terugkomst in België besef ik dat ik een plan nodig heb. Ik vraag aan mijn 3athlon.nl collega Tim Moria of hij me in contact kan brengen met de organisatie van Challenge Vieux Boucau, een nieuwe halve triatlon in Frankrijk in oktober 2023. Tim regelt een startbewijs, wat ik vervolgens netjes in mijn mailbox laat zitten, want oktober is toch nog heel ver, he? Ik werk braaf mijn start2run af en slaag er na tien weken in om vlotjes 5 km te lopen. Ik doe in februari mee aan de Natuurloop in Lier en ben blij met mijn finish. Het gevoel is goed, opdracht volbracht…

Maar de weken nadien voel ik dat de motivatie begint te slabakken. Ik heb een doel nodig. Ik check nogmaals mijn agenda. Op 21 oktober staat nog niets. Ik vul Challenge Vieux-Boucau in. Eindelijk! Het staat er, zwart op wit! De eerste echte stap van het 113 naar 113 project is gezet. Ik heb het er al uitgebreid over met Tim in de 3athlon Praat Podcast en meer en meer mensen spreken me er over aan. Peer pressure ofwel sociale druk, het helpt echt om gemotiveerd te blijven. Alleen, waar ik aanvankelijk van plan was om van oktober 2022 tot oktober 2023 me een jaar lang voor te bereiden op die eerste halve triatlon, besef ik dan dat ik nog maar iets meer dan een half jaar de tijd heb om dat doel te halen. Moet lukken, toch? 😉

Ik ga de uitkomst van het 113 naar 113 traject nog niet ‘spoilen’, in aflevering 2 ga ik verder met de volgende stap: de kilometers omhoog, de kilo’s naar beneden…