Triatleet Marten Van Riel loopt marathon: “Laatste kilometers vlaai tegen mijn oren”

Olympisch triatleet Marten Van Riel deed zondag mee aan de Wings For Life Worldrun en maakte er ineens een marathon van, die hij in 2u51 afwerkte, al had er met een betere hydratatie meer ingezeten. “Ik had maar twee gelletjes mee. Na 30 km kreeg ik toch een klop. In de laatste paar kilometers kreeg ik een serieuze vlaai tegen mijn oren. Ik ben tien keer tegen de muur gelopen…” Een uitgebreid interview met de Belgian Hammer over die marathon, zijn avonturen op Zwift en trainen in corona-tijden…

Het is woensdagochtend, vlak voor de middag, als we Marten Van Riel aan de lijn krijgen. De vierde Zwift Pro Tri Race is dan al afgelopen, althans het eerste deel met de Europeanen, maar van Marten geen spoor bij de Belgian E-hammers. Maar dat had niks te maken met vermoeidheid na zijn marathon van zondag. “De wedstrijd startte om acht uur ’s ochtends en het was wat vroeg voor mij,” lacht Marten. “Ik had geen zin om voor een virtuele race zo vroeg op te staan. Je moet je goed voorbereiden en zien dat je klaar bent. En ik ken mezel, als ik alles rap-rap doe, dan gaat er zeker iets mis en had ik misschien net als vele anderen technische mankementen gehad.”

“Misschien doe ik Bilzen mee…”

De motivatie voor de Zwift-wedstrijden is ook wat minder bij Marten, die nu liever buiten gaat trainen. “Zwift is de Pro Tri Races dood aan het maken door de verschillende beslissingen. Zo werd de wedstrijd woensdag in twee delen opgesplitst, met een start om 8 uur ’s ochtends om de Australiers de kans te geven om mee te doen. Maar er stonden er maar twee aan de start. Dan was het toch beter geweest van 1 groep te behouden, met de Amerikanen erbij, zeker in een wedstrijd over een langere afstand. Voor de rest is het wel leuk dat we met de Belgian E-hammers een ploeg vormen. We hebben rond de wedstrijden veel contact met elkaar en de ’trash talk’ op social media is plezant,” vertelt Marten.

Het is duidelijk dat Marten de wedstrijden mist. “Ik had gehoopt dat er dit jaar misschien nog wat races in Belgie inzaten voor mij, maar de ene na de andere wordt nu geannuleerd. Die virtuele wedstrijden is wel leuk, maar iedereen wat dat het geen echte races zijn. Die kunnen nooit helemaal 100% eerlijk verlopen, ook niet op Zwift. Ik had ervoor gekozen om niet deel te nemen aan de eerste Lockdown Triathlon Challenge van Herderen omdat ik het op dat moment nog iets te gevaarlijk vond. Maar ik ben er wel over aan het nadenken om de Lockdown Triathlon Challenge van Bilzen over een paar weken te doen.”

“Vlaai tegen mijn oren”

Zondag nam Marten deel aan de virtuele Wings For Life Worldrun, waarbij elke loper probeert zo lang mogelijk voor de pacer car te blijven om geld in te zamelen voor het goede doel. Drie dagen later heeft hij er niet veel last meer van. “Het valt goed mee,” legt Marten uit. “De benen voelden maandag nog redelijk stijf aan. Ik ben zondag achteraf op de rollen gekropen om nog wat los te fietsen en dat heeft geholpen. In eerste instantie wou ik 30 km lopen, maar ik had op voorhand al gedacht om er misschien een marathon van te maken. Ik had uitgerekend dat ik 4’24 moest lopen om voor de pacer car te blijven.”

Dat tempo kon Marten vlot aanhouden, maar zijn bevoorrading was niet voorzien op een inspanning van bijna drie uur. “In het begin viel het allemaal vlot mee en ik dacht wel dat ik het gemakkelijk ging halen. Maar na 30 km kreeg ik toch een klop. Ik had twee gelletjes mee, dus dat viel wel mee, maar ik had geen drinken. Ik had dus niks om die gelletjes mee weg te spoelen en ik had ook enorm veel dorst. Na mijn eerste ronde was ik echt gedehydrateerd. In de laatste paar kilometers kreeg ik een serieuze vlaai tegen mijn oren. Ik ben tien keer tegen de muur gelopen,” lacht Marten.

“Toch geschrokken van de afstand”

Marten stopt op de magische grens van 42,2 km, na 2u51’51. “Ik ben inderdaad meteen gestopt met lopen, maar het plan was om nog wat verder te wandelen tot de virtuele pace car mij zou inhalen en ik zo nog wat hoger in de einduitslag zou komen. Maar ik was op 500 meter van mijn appartement en ik had te veel dorst. Dus ik ben binnen gaan drinken, eerst met het plan om nadien nog een paar kilometer verder te wandelen, maar ik ben niet meer buiten geraakt. Nu, ik heb er veel van bijgeleerd en ben blij dat ik het gedaan heb.”

In een volledige triatlon wordt de 42 km lopen voorafgegaan door 180 km fietsen en 3,8 km zwemmen. Marten weet nu hoe lastig dat is. “Ik had vorige week ook al een fietstocht van 350 km gemaakt, wat in principe nog zwaarder was,” legt Marten uit. “Maar ik schrok toch van de afstand in mijn marathon. Ik heb mezelf inderdaad de vraag gesteld hoe ik dat ooit in een Ironman ga doen. Ik ga eerst toch eens wat tips vragen aan mijn collega’s van de lange afstand.”

“Trainen als vlucht uit de realiteit”

Een fietstraining van 350 km, een marathon en wat Zwift-races… Voor de rest doet Marten Van Riel niet zoveel tijdens de lockdown. “Ik doe voor de rest eigenlijk weinig, buiten wat TV kijken. Maar ik train wel heel veel. Ik heb redelijk veel contact met mijn teammaats van de trainingsgroep van Joel Filliol. Sommigen trainen nu heel wat minder, zoals bijvoorbeeld Mario Mola, maar dat komt dan weer door de strenge maatregelen in Spanje. Ik train net veel meer dan vroeger. Joel schrijft nog schema’s voor me en vertelt me om het rustig aan te doen.”

“Maar hij weet wel dat ik graag meer train dan voorzien, zeker in deze periode. Dit is mijn manier om met de corona-crisis om te gaan. Trainen is voor mij een beetje vluchten van de realiteit, een paar uur alleen maar met je training bezig zijn. En ik mis de wedstrijden ook wel en dan vooral het sociaal contact. Wij triatleten zijn trainingsbeesten en de wedstrijddag is naast de competitie ook de mogelijkheid om eens met elkaar een babbel te doen in de wisselzone of na de finish nog even bij te praten. Dat mis ik wel.”

“Everesting op Zwift”

Zijn volgende uitdaging wordt wellicht de Lockdown Triathlon Challenge van Bilzen, waarbij triatleten een weekend de kans krijgen om op hun eentje 1 km te lopen, 100 km te fietsen en 10 km te lopen. De resultaten worden vastgelegd op Strava en zo wordt er een uitslag op gemaakt. Maar Marten heeft een nog straffer plan, in 1 rit 8.848 hoogtemeters maken. “Ik loop rond met de idee om te Everesten op Zwift. Ik weet dat de E-hammers wegkapitein Seppe Odeyn al langer met het plan speelt om dat in het echt, buiten te doen. Ik wil hem voor zijn op Zwift.”

“Het lijkt me in Belgie gemakkelijker om te Everesten op Zwift, want dan moet je niet honderden keren over dezelfde molshoop,” verduidelijkt Marten. “Bovendien kan je op Zwift een uur lang klimmen en in de afdaling van tien minuten kan je van je fiets. Je ‘ventje’ blijft gewoon doorrijden in de afdaling. Dat is toegelaten overigens. Het zal mentaal wellicht zwaar zijn, maar als het slecht weer is, zoals volgende zondag bijvoorbeeld, moet dat lukken. Ik moet dan wel nog voorbereiden, want ik heb nu een 39-25 steken, dus ik ga zeker een andere cassette nodig hebben. Als er iemand is die me daarbij kan helpen, laat maar weten,” aldus Marten.

Marten Van Riel is te volgen op zijn Instagram account en wellicht zie je daar binnenkort een Everesting sessie voorbij komen…