3. Met een olympische coach aan de basis werken – Van 113 naar 113

Als er één ding is dat ik geleerd heb van mijn ambitieuze en in eerste instantie lichtjes van de pot gerukte 113 naar 113 project, dan is het wel dat de wedstrijddag zelf maar een beperkt deel van het succes bepaalt. Het geheim van het succes ligt vooral in de maanden training en in mijn geval toch ook een stevig stukje zelfopoffering die aan de ultieme uitdaging vooraf gaan. Want op een jaar tijd van 113 kg naar 113 km gaan en een eerste halve triatlon doen, hoe doe je dat in godsnaam?

Het internet puilt uit van de ongetwijfeld goedbedoelde tips en trainingsplannen. Ik ben blij dat goeie vriend, collega speaker en olympisch triatleet Peter Croes (heerlijk toch, die aanval op de fiets in de triatlon op de Olympische Spelen in Beijing in 2008) me onder zijn vleugels neemt. Ik vraag me af of een olympische coach geen overkill is, maar nee hoor, het zorgt eigenlijk nog voor extra motivatie.

Van 5 naar 21 km lopen, het boezemt angst in

Eens ik de plannen gemaakt heb om in de Challenge Vieux Boucau triatlon mijn debuut te maken op de lange afstand, beginnen de afstanden in mijn hoofd te spoken. In mijn vorige triatloncarriere heb ik een paar kwartjes en zelfs een 1/3de triatlon gedaan. Die wedstrijd in Oud-Gastel ging toen overigens erg goed. Het gaf me toen al het gevoel dat ik ooit zo’n halve triatlon wel zou aankunnen.

Want 1.900 meter zwemmen, dat is toch maar zo’n 400 meter meer he? Al moet ik toegeven dat het zwemmen een drama is. Ik besluit resoluut om niet halsoverkop meters te gaan maken, maar om eerst deftig crawl te leren zwemmen. Over de techniektrainingen ga ik het in een latere aflevering zeker nog hebben. En 90 km fietsen, dat lijkt me ook haalbaar. Maar 21 km lopen, pffff, een halve marathon… het boezemt me toch wat angst in. Vergeet niet, ik sta op dit punt op het niveau dat ik vlot 5 km kan uitlopen en dat ik een tweede start2run aan het volgen ben om van 5 naar 10 km te gaan.

Trager lopen, niet altijd gemakkelijk

Als Peter Croes mij in TrainingPeaks aanmeldt, heb ik nog drie weken te gaan in die start2run. Van Peter mag ik die op het gemak afwerken. Hij maakt me vanaf het begin duidelijk dat we hard gaan werken aan de basis. Ik zal hem daarvoor nog een paar keer vervloeken overigens, maar hey, alles voor het goede doel. Want aan de basis werken, dat betekent eerst een basis leggen en dan rustig opbouwen. En vooral dat laatste is soms lastig. Zeker wanneer het aantal kilometers omhoog gaan, vind ik het af en toe moeilijk om me braaf aan het opgelegde tempo te houden terwijl ik de goesting voel om harder te gaan.

Peter slaagt er overigens in waar velen voor hem gefaald zijn: Hans doen luisteren. Al op school had ik een hekel aan opgelegde regeltjes en nu nog altijd heb ik het moeilijk wanneer mensen mij proberen te vertellen hoe zij denken dat ik het exact moet doen, u kent dat gevoel ongetwijfeld ook. De waarheid is, dat ik er plezier in heb om de trainingen te volgen, ook omdat ik niet echt het gevoel heb dat het ‘van moetens is’ aan de kant van Croes Control. De eerste weken geeft hij me zelf de keuze om mijn trainingen in te plannen in mijn werkschema.

Speakeren en parcoursen verkennen

Gaandeweg begint hij prioriteiten te stellen bij bepaalde trainingen. Ik ben ook niet de gemakkelijkste triatleet om een trainingsschema voor op te stellen. Waar het gros van de atleten de lange duurtrainingen in de weekends probeert af te werken, zit ik geprangd tussen de vele speakeropdrachten op zaterdag en zondag. Het leidt er een paar keer toe dat ik voor of tijdens een triatlonwedstrijd, wanneer het programma het toelaat, zelf in actie kom. Ik herinner me nog de parcoursverkenningen in de Challenge Geraardsbergen en in de Challenge Almere-Amsterdam. Het doet me meer en meer zelf ook triatleet voelen, ook wanneer ik mee mag aanschuiven bij de pasta-party’s 😀

Als ik het zo achteraf bekijk, is het veel meer dan een trainingsplan, veel meer dan een relatie trainer-triatleet… Peter en ik, we kennen elkaar ondertussen al erg lang. Ik was er ooit bij in 2003 bij het WK duatlon in Affoltern, in het gezelschap van zijn betreurde papa Etienne, waar Peter wereldkampioen werd op een lastig Zwitsers parcours. Twintig jaar later volg ik braaf zijn wekelijkse trainingsschema’s in TrainingPeaks en geniet ik van de wekelijkse feedback van mijn coach.

Stress als Trainingpeaks van ‘weeks’ naar ‘days’ gaat

Zo’n triatlon doe je namelijk niet alleen, dat doe je met een hele crew achter en naast je. Daarover later in deze reeks nog veel meer, maar eerst nog even afsluiten met mijn grootste stressmoment in de voorbereiding. Als ik bijna dagelijks de TrainingPeaks app open, staat er in het begin linksboven onder de hoofding Events: “20 Weeks Until Event”. Het ogenblik dat die ‘weeks’ in ‘days’ verandert, dat is wanneer de stress echt begint te komen 😀

Ik heb overigens daarnet, op Kerstavond, mijn nieuwe doel in TrainingPeaks gezet. 42 Weeks Until Event, dat klinkt voorlopig al goed. Wat het wordt, dat lees je in de absolute finale van deze 113 naar 113 reeks. Eerst ga ik het in de volgende aflevering uitgebreid hebben over zaken zoals ‘hoger insteken’, ‘verder uitduwen’, ‘okseltikken’ en ‘400 met elke 50 submax met PB’ oftewel het harde labeur bij zwemtrainster Liesbet De Schrijver van Q-Swim. Geniet ondertussen van de kerstkalkoen, ik houd het hier op een rollade van everzwijn, want dat schijnt gezond te zijn, volgens mijn voedingscoach Jolien Lewyllie 😀

Andere afleveringen van 113 naar 113:

1. Het Plan! Op een (half) jaar tijd een halve triatlon finishen
2. Meer kilometers, minder kilo’s, maar niet te snel