Blauwalg verstoort triatlons, afscheid van Fre en Snelle Jelle op WK – terug naar september 2020

Eindelijk weer triatlon-wedstrijden in de negende aflevering van ons, altijd persoonlijk getinte, nooit voor de volle 100% complete maar verder volstrekt vrolijk leesbare, 12×2020 jaaroverzicht. September was op het vlak van triatlon in dit absurde corona-jaar 2020 wel de absolute topmaand en we leerden leven met een soort van nieuw normaal bij de wedstrijden. Dat gold alleszins voor de wedstrijden die door konden gaan, want het was niet voor iedereen een topmaand. Zo strooide blauwalg redelijk wat roet in het zwemwater van een aantal triatlons, in binnen- en buitenland. De sportieve hoogtepunten kwamen op naam van Jelle Geens op het WK in Hamburg en Frederik Van Lierde, die een heel mooi afscheid kreeg in Menen…

Wisselzone flaters

We begonnen de maand met een lach, met dank aan Andreas Dreitz. Zelf herinneren we ons nog goed onze eerste flaters in de wisselzone. Het was de sprinttriatlon in Vilvoorde, met twee wisselzones. Netjes eerst de loopschoenen in T2 gezet en dan naar T1 fietsen om er snel de fiets en de fiets-schoenen te stallen. Om er vervolgens achter te komen dat je nog een uur moet rondlopen op blote voeten wegens geen tweede paar schoenen of slippers mee. Gelukkig begonnen we op tijd onze wetsuit aan te trekken, want bij de eerste poging zat de rits plots vooraan. Een wetsuit achterstevoren aantrekken, we zijn het sindsdien nooit meer tegengekomen.

Erger kon niet, dachten we toen. Maar boy, were wrong… Dit alles verbleekt namelijk tegenover Andy Dreitz die in de Challenge Davos zijn fiets vergat en met helm en al moest terugkeren naar de wisselzone. En het inspireerde Pieter Heemeryck blijkbaar want een paar weken later vergat ‘De Reiger’ zijn fietsschoenen in de wisselzone in Menen, waar wij met veel plezier onze Foto Van De Week van maakten…

Niet corona, wel blauwalg

De annulatie van de Ironlakes triatlon leek ook een grap, maar dan wel een heel slechte. De gemeenteraad van Froidchapelle verbood de wedstrijd, hoewel er eerder in juli groen licht gegeven was. Ook in Doornik ging het licht op rood voor het BK ploegentriatlon. Het waren de laatste politieke corona-annuleringen en het zag ernaar uit dat we verder een normale maand zouden krijgen. Maar boy, were wrong.

In Brugge moest het BK jeugdtriatlon en de Memorial Kenneth Neyt afgelast worden door blauwalg in het water. Ook de Viven kwarttriatlon van Damme kreeg te maken met blauwalg, maar zij vonden gelukkig een andere locatie. Hetzelfde probleem in Dendermonde waar door blauwalg niet in de Oude Dender kon gezwommen worden en het een duatlon zou worden. In Remich werd de 70.3 Ironman Luxemburg geannuleerd door blauwalg in het water. Geen blauwalg in de Ventouxman, maar ook geen zwemmen. Door de overvloedige regenval werd het zwemmen geannuleerd en het fietsen ingekort. In de regen werd Diego Van Looy zowaar nog vijfde, na een heroïsche prestatie.  In Deauvlle wonnen Alexandra Tondeur en Pieter Heemeryck de halve triatlon, maar ook daar werd er niet gezwommen door stormweer.

Jelle heel dichtbij WK-medaille

Dat was het wat de annulaties betreft, voor de rest hadden we wel gewoon weer wedstrijden, met als eerste hoogtepunt de Grand Final van World Triathlon, het WK triatlon in Hamburg. Jelle Geens vertelde ons op voorhand dat hij maar 1 ambitie had: winnen. Na een sterke race waarin hij nog dicht bij de medailles kwam, deed Jelle het uitstekend met een vierde plaats. Wij waren vooral boos op Kristian Blummenfelt, die weigerde mee te werken op de fiets en zo zelf zijn medaille kansen verknalde. Een dag later in het WK Mixed Team Relay wou hij wel fietsen en dat zorgde ervoor dat Noorwegen net iets sneller was dan de Belgian Hammers, maar met een knappe vijfde plaats lieten de Hammers zien dat ze wel degelijk mogen dromen van een medaille in Tokio. Jelle pakte een week later nog een derde plaats in de World Cup van Karlovy Vary.

In hetzelfde weekend deden de Belgische triatleten het uitstekend in de 70.3 Ironman van Sables d’Olonnes. Bij de mannen hadden we in de internationale afscheidsrace van Frederik Van Lierde maar liefst vier triatleten in de top-10, met naast Pieter Heemeryck op de derde plaats ook een verrassende vijfde plaats voor rookie Sybren Baelde. Bij de vrouwen pakte Alexandra Tondeur de tweede plaats achter Justine Mathieux. En in Damme ging de Viven kwarttriatlon toch nog door, met een alternatief zwemparcours. Deze week hadden we het nog over Brecht Van Vooren en zijn doorbraakjaar in 2020. Hij werd blikvanger van het triatlonseizoen onder andere door zijn winst in Damme. Karlien Claus won er bij de vrouwen.

Prijsuitreiking per telefoon in Ironman Tallinn

De vreemdste triatlon van het jaar was wellicht de Ironman van Tallinn. De reisrestricties naar Estland waren redelijk streng en de communicatie wie nu mocht starten en wie niet en wat ervoor nodig was, zorgde voor heel wat wrevel. Uiteindelijk kwamen er toch wat aanpassingen aan de regels en zo kregen we een aantal sterke Belgen aan de start. En wij brachten het uitgebreid verhaal van Timmy Deman die letterlijk op een telefoontje moest wachten op een telefoontje van Ironman om te horen of hij gekwalificeerd was voor Hawaii…

Ook het Xterra seizoen hervatte in september, met mooie races in Tsjechie en Malta, waar onze Belgische kampioen marathon mountainbiken Sebastien Carabin zich van zijn beste kant liet zien. Carabin is niet ’s werelds snelste zwemmer en moest elke keer van ver terugkomen. Maar het leverde hem wel een derde plaats op in Tsjechie en zilver in Malta. Tussendoor won hij ook nog de Houffaraid in Nisramont.

Afscheid van Frederik en gevecht in de achterhoede

Het absolute hoogtepunt van september was het definitieve afscheid van de topsport van Frederik Van Lierde voor eigen volk in Menen. In een nieuwe halve triatlon begeleidden Pieter Heemeryck en Bart Aernouts de wereldkampioen Ironman van 2013 naar zijn allerlaatste overwinning. Het was een emotionele dag, met mooie beelden van Mario Vanacker en Filip Lanszweert, met prachtige reacties zoals het eerbetoon van Pieter Heemeryck aan Fre. Onze live reportage werd erg druk bekeken op 3athlon.be. En zo zagen toch nog redelijk veel mensen Katrien Verstuyft winnen bij de vrouwen.

Wij waren zowat de enigen die wat aandacht besteed hebben aan de winst van Katrien en de prestaties van de andere vrouwen in de wedstrijd en dat lag niet alleen aan het feit dat Sofie Goos onze co-commentator was, wat ze overigens schitterend deed. Een paar dagen later werd het verhaal van Joyce Verdonck over haar gevecht in de achterhoede, buiten de ogen van het grote publiek, en met nog een paar aanmoedigingen aan de finish, enorm veel gelezen. Bij deze nogmaals: respect voor al die triatleten, van de eerste tot de laatste!

Toptriatlons in Hofstade en Dendermonde

Terwijl ze er in Lille voor kozen om de laatste T3 wedstriijd zonder publiek af te werken op de Lilse Bergen, was er beperkt publiek aanwezig in Hofstade en Dendermonde. De atleten werden wel afgesloten van het publiek, iedereen moest verplicht mondmaskers dragen en afstand bewaren. Maar er was weer sfeer en het leek eindelijk weer eens op een normale wedstrijd. In Hofstade zorgde SP&O Mechelen voor een mooi Belgisch kampioenschap jeugdtriatlon. Jonathan Wayaffe en Jolien Vermeylen wonnen de kwarttriatlon. Jasper Sabbe bracht een mooi eerbetoon aan Kasper Lagae in de sprinttriatlon. Lisa Isebaert won en Noor Van Riel kreeg haar medaille uit handen van Marten.

Triatlon leeft in Dendermonde. De plaatselijke 3MD club is de afgelopen jaren sterk gegroeid en de Veldeman broers zorgden mee voor een echte triatlonhype in Dendermonde. Dat zagen we duidelijk in de city triatlon die door blauwalg een city duatlon werd, maar het enthousiasme was er niet minder om. Het werd een perfecte seizoensafsluiter, met heel veel sfeer en mooie winnaars. Laurens Verluyten en Kaat Van Eynde wonnen de sprintduatlon. En in de kwartduatlon kregen we twee wereldtoppers als winnaars. Katrien Verstuyft pakte haar derde zege op rij en Bart Aernouts had een serieuze kluif aan seizoensrevelatie Brecht Van Vooren. En wij amuseerden ons rot aan de microfoon als nooit tevoren, alsof alles weer helemaal normaal was. Maar boy were we wrong… maar dat zou later dus blijken met de tweede corona-golf…

Mathieu Bonne langs de Belgische kust

Als uitsmijter in deze negende aflevering van ons ondertussen toch wel redelijk veel te uitgebreide jaaroverzicht hebben we het graag nog even over twee heel aparte prestaties. Zo was er de Spaanse triatleet die zijn medaille afstond nadat zijn tegenstander in de laatste bocht verkeerd ging. En in eigen land moest Mathieu Bonne, bij het grote publiek bekend van Kamp Waes, eerder deze zomer zijn eerste poging om de Belgische kust af te zwemmen wegens stormweer staken. In september nam hij revanche en zo slaagde hij er als eerste in om van De Panne naar Knokke-Heist te zwemmen. Ook het verhaal van backpacker Rinus Verhamme, die finisher werd in de Australische Ironman werd veel gelezen. Een schitterende prestatie en een mooie uitsmijter van een mooie maand.

Op naar de tiende aflevering van ons jaaroverzicht, misschien wel de pijnlijkste maand. Want oktober was bij ons natuurlijk de maand van het grote gemis. Geen urenlange reizen, geen afgetrainde atleten op Alii Drive, geen Longboard, geen tientallen Belgen die eeuwige roem kregen, geen WK Ironman in Hawaii… Maar dat is voor morgen!